Ο άνθρωπος έχει κριτικό λόγο και αμεσότητα, χωρίς να τον ξεχειλίζει η εμπάθεια. Μιλάει χωρίς νάζια και ακκισμούς. Δεν χαϊδεύεται και δεν θυμίζει ο λόγος του Βαγγέλη Βενιζέλο. Τον οποία συχνά (ήταν σαν να) ακούγαμε μέσα από γυναικεία φωνή την ίδια ακριβώς ώρα και στην ίδια συχνότητα. Για πολλά, πολλά χρόνια, Κατερίνα μου.
Και μια που είμαστε στον Real να το πω και αυτό για να μου φύγει. Ακούς τον.. Γιώργο Τράγκα πρωί πρωί, με τη νύστα κρεμασμένη στο βλέφαρο, και σου έρχεται να ξαναξαπλώσεις. Δεν έχει νόημα να είσαι όρθιος. Γιατί νιώθεις ότι ο όλεθρος έρχεται, οι Τούρκοι έχουν σαλπάρει για το ταξίδι προς τα νησιά, οι τράπεζες κλείνουν, οι συντάξεις χάνονται, οι μισθοί εξαερώνονται – και δεν υπάρχει λόγος, αν όχι να ζεις, τουλάχιστον να σηκωθείς από το κρεβάτι σου. Ο ραδιοφωνικός Τράγκας είναι ό,τι πιο κοντά στην Ελεύθερη Ώρα, για την οποία έγραφε ο Harddog στις προάλλες.
- από το μπλογκ harddog-sport