Η εργασιακή αξιοπρέπεια είναι δικαίωμα όλων

Με αφορμή την καταγγελία της άνεργης δημοσιογράφου (μέλους της ΕΣΠΗΤ) Μαρίας Κωνσταντοπούλου σχετικά με τις εργασιακές συνθήκες και τις αμοιβές στις γαλέρες του Διαδικτύου (με αφορμή την προσωπική της εμπειρία με τους υπεύθυνους του Documentonews) η Ενωση Συντακτών Περιοδικού και Ηλεκτρονικού Τύπου έβγαλε ανακοίνωση με την οποία λέει όχι στην εκμετάλλευση καταδικάζοντας απε­ρί­φρα­στα προκλητικές εργο­δο­τι­κές συμπε­ρι­φο­ρές. Πολλώ δε μάλ­λον όταν αυτές οι συμπεριφορές προέρ­χο­νται από ανθρώ­πους που έχουν υπάρ­ξει συνά­δελ­φοι και συμ­μα­χη­τές στο δύσκολο δρόμο της δημοσιογραφίας-, και προ­σβάλ­λουν κατάφωρα όχι μόνο το δημο­σιο­γρα­φικό επάγγελμα και τους λει­τουρ­γούς του, αλλά και την ίδια την ανθρώ­πινη..
αξιο­πρέ­πεια και την αγω­νία του άνερ­γου –και δη του μακρο­χρό­νιου– να ξανα­μπεί στην αγορά εργα­σίας.
Η ΕΣΠΗΤ δεν κατονομάζει αλλά φωτογραφίζει το Documentonews ενώ δεν αναφέρεται  στο όνομα της Μαρίας Κωνσταντοπούλου κάνοντας λόγο για «πρόσφατες καταγγελίες συναδέλφων».
Αναλυτικά η ανακοίνωση της ΕΣΠΗΤ:

Στους δύσκο­λους και­ρούς της συνε­χι­ζό­με­νης κρί­σης, με την ανερ­γία να έχει εκτο­ξευ­τεί σε ιλιγ­γιώδη ύψη, τις συλ­λο­γι­κές δια­πραγ­μα­τεύ­σεις και τις ΣΣΕ να έχουν ουσια­στικά καταρ­γη­θεί, τις ελα­στι­κές μορφές απα­σχό­λη­σης σε έξαρση, και την μαύρη, αδή­λωτη, κακο­πλη­ρω­μένη εργα­σία να παρα­μέ­νει –σε πολ­λές περι­πτώ­σεις– ατι­μώ­ρητη, όροι όπως δημο­σιο­γρα­φική δεο­ντο­λο­γία, εργα­σιακά και ασφα­λι­στικά δικαιώ­ματα, αξιο­πρε­πείς μισθοί και συν­θή­κες εργα­σίες, μπο­ρεί να φαί­νο­νται πραγ­μα­τικά μακρινά και δυσθε­ώ­ρητα για τους περισ­σό­τε­ρους συνα­δέλ­φους. Αυτός όμως είναι και ο σημα­ντι­κό­τε­ρος λόγος για να συνε­χί­ζουμε να παλεύ­ουμε γι’ αυτά και να τα διεκδικούμε.
Η ΕΣΠΗΤ, αμε­τα­κί­νητη στις αρχές της για υπε­ρά­σπιση της επαγ­γελ­μα­τι­κής αξιο­πρέ­πειας, της δημοσιογρα­φι­κής αλλά και της ανθρώ­πι­νης υπό­στα­σης, κατα­δι­κά­ζει απε­ρί­φρα­στα κάθε «προ­σφορά» εργα­σίας, που με το δόλωμα της «λύτρω­σης από την ανερ­γία» δικαιώ­νει από­λυτα τον χαρα­κτη­ρι­σμό της εργα­σιακής γαλέ­ρας, με όρους πλη­ρω­μής και συν­θη­κών εργα­σίας που όχι μόνο αγγί­ζουν τα όρια της εκμε­τάλ­λευ­σης αλλά τα ξεπερ­νούν προ­κλη­τικά και μάλι­στα με περισσό θρά­σος και στυγνότητα.
Η ΕΣΠΗΤ με αφορμή πρό­σφα­τες καταγ­γε­λίες συναδέλφων:
•   Κατα­δι­κά­ζει απε­ρί­φρα­στα παρό­μοιες εργο­δο­τι­κές συμπε­ρι­φο­ρές –πολλώ δε μάλ­λον όταν αυτές προέρ­χο­νται από ανθρώ­πους που έχουν υπάρ­ξει συνά­δελ­φοι και συμ­μα­χη­τές στο δύσκολο δρόμο της δημοσιογραφίας-, οι οποίες θίγουν και προ­σβάλ­λουν κατά­φωρα όχι μόνο το δημο­σιο­γρα­φικό επάγγελμα και τους λει­τουρ­γούς του, αλλά και την ίδια την ανθρώ­πινη αξιο­πρέ­πεια και την αγω­νία του άνερ­γου –και δη του μακρο­χρό­νιου– να ξανα­μπεί στην αγορά εργα­σίας.
•    Είναι ανα­φαί­ρετο δικαί­ωμα του δημο­σιο­γρά­φου να διεκ­δι­κεί όρους αμοι­βής και εργα­σίας που σέβονται και τιμούν την πορεία του, το επαγ­γελ­μα­τική ήθος του αλλά και την ίδια τη δημο­σιο­γρα­φική δεο­ντο­λο­γία και την ενη­μέ­ρωση, ως πρώ­τι­στο κοι­νω­νικό αγαθό, που δεν μπο­ρεί να είναι προ­ϊόν εκμε­τάλ­λευ­σης και κατά­χρη­σης από κανέναν