Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης (newpost)
Υπάρχει αυτό το πράγμα που στην Αγγλία το λένε “pipe dream”.
Ότι και καλά είναι ένας τύπος στο οπιοποτείο κι έχει αράξει στο στρώμα
και του φέρνουν την πίπα με το απόσταγμα της παπαρούνας και βγάνει το
τσακμάκι και της βάνει τη φωτιά και τραβάει μια γερή, κανονική γερή όχι
τίποτις πρόεδρος Κλίντον, και φτάνει το δηλητήριο ως τα πλεμόνια και
αρχίζει ο δράκος να τραγουδάει. Κι ο τύπος αρχίζει να ονειρεύεται…
Ότι θα γίνει βασιλιάς, ας πούμε, ότι θα γίνει δικτάτορας, ότι θα γίνει Φιντέλ Κάστρο (Θεός σχωρέστον!), ότι θα γίνει τραγουδιστής μεγάλος και θα του πετάνε οι θαυμάστριες τα σουτιέν τους, ότι θα κερδίσει το Τζόκερ και θα κονομήσει και πάρε και βάλε και δώσε. Και ξυπνάει ύστερα.. και καταλαβαίνει ότι δεν βρίσκεται στα παλάτια του Ντόναλντ του Τραμπ, αλλά στρωματσάδα στο πάτωμα κι αντί για χρυσόσκονη έχει γύρω του πριονίδια. Το όνειρο έσβησε.
Κάπως έτσι, σαν “pipe dream” δηλαδή, αντιλαμβάνομαι κι εγώ αυτή τη χαζομάρα του δημαρχούκου Αθηναίων με τη ρόδα του Συντάγματος. Ότι τον πιάσανε τα γατόνια του Οργανισμού Πολιτισμού Αθλητισμού και Νεολαίας (ΟΠΑΝΔΑ για τους φίλους) και του είπανε κάτι στο στυλ «κύριε Γιώργο μας, Λονδίνο θα την κάνουμε την πρωτεύουσα, θα πάθει ο κόσμος την πλακάρα του, άφωνη θα μείνει η Ευρώπη, όλο το ίντερνετ για σας θα μιλάει, πιο καταπληκτική κι από καταπληκτική θα είναι αυτή η ρόδα, εφέντη μου πολυχρονεμένε ο Γιαραμπής να μας κόβει μέρες και να σου δίνει χρόνια!» Και το ονειρεύτηκε ο Καμίνης και το φαντασίωσε και το οραματίστηκε και την πήρε την απόφαση τη μεγάλη.
Μόνο έτσι μπορώ να το εξηγήσω. Γιατί δεν μου πάει το μυαλό ότι μπορεί να έπαιξαν οικονομικά συμφέροντα σε αυτή την ιστορία, ότι μπορεί να έβγαλε κόσμος λεφτά κάτω ή πάνω απ’ το τραπέζι, ότι γίνανε ντίλια πίσω απ’ τις κουρτίνες και τις πλάτες του δημοτικού συμβουλίου. Αυτά αγαπητοί αναγνώστες και αγαπητές αναγνώστριες γίνονται μόνο στην Τσιμπουκαράγουα, δεν γίνονται στην Αθήνα που είναι διαμαντόπετρα στης Γης το δαχτυλίδι. Και όπου η γυναίκα του Καίσαρα ζει σε γυάλινο σπίτι για να αποδεικνύει καθημερινά την τιμιότητά της…
Τιμώ πάντως και την Εισαγγελία Πρωτοδικών που διέταξε την διενέργεια κατεπείγουσας προκαταρκτικής εξέτασης «με σκοπό της διερεύνηση θεμάτων παραβίασης πολεοδομικών όρων που μπορούν να προκαλέσουν έκθεση σε κίνδυνο, καθώς και της παραβίασης καθήκοντος». Διότι μόνο έτσι θα αποδειχθεί πόσο άθλιοι ήταν αυτοί οι τουιτεράδες και οι άλλοι με τις άλλες στο facebook που κάνανε πλάκα στη ρόδα του Συντάγματος, μόνο έτσι θα λάμψει η πραγματική αλήθεια και θα αποδειχθεί πόσο κακοήθεις ήταν όσοι και όσες την πέσανε στον δημαρχούκο της καρδιάς μας. Τον μελλοντικό ηγέτη της κεντροαριστεράς, μην το ξεχνάμε, διότι είναι η θέση κενή και πόσον καιρό ακόμη πια θα την ζεσταίνει η μνήμη του Κώστα Σημίτη; Αμήν και πότε Παναγία μου, αμήν και πότε!
Υ.Γ.: Πριν από κάτι χρόνια που συνομιλούσα με έναν υπεργάταρο φίλο μου για τα του Δήμου Αθηναίων, μου εδήλωσε ότι πολλά μυστήρια θα λυθούν όταν εξιχνιασθεί η μπίζνα με το «ντενεκεδάκι». Τον ρώτησα αμέσως περί ποιάς μπίζνας επρόκειτο, αλλά έκανε τον πεθαμένο…
Ότι θα γίνει βασιλιάς, ας πούμε, ότι θα γίνει δικτάτορας, ότι θα γίνει Φιντέλ Κάστρο (Θεός σχωρέστον!), ότι θα γίνει τραγουδιστής μεγάλος και θα του πετάνε οι θαυμάστριες τα σουτιέν τους, ότι θα κερδίσει το Τζόκερ και θα κονομήσει και πάρε και βάλε και δώσε. Και ξυπνάει ύστερα.. και καταλαβαίνει ότι δεν βρίσκεται στα παλάτια του Ντόναλντ του Τραμπ, αλλά στρωματσάδα στο πάτωμα κι αντί για χρυσόσκονη έχει γύρω του πριονίδια. Το όνειρο έσβησε.
Κάπως έτσι, σαν “pipe dream” δηλαδή, αντιλαμβάνομαι κι εγώ αυτή τη χαζομάρα του δημαρχούκου Αθηναίων με τη ρόδα του Συντάγματος. Ότι τον πιάσανε τα γατόνια του Οργανισμού Πολιτισμού Αθλητισμού και Νεολαίας (ΟΠΑΝΔΑ για τους φίλους) και του είπανε κάτι στο στυλ «κύριε Γιώργο μας, Λονδίνο θα την κάνουμε την πρωτεύουσα, θα πάθει ο κόσμος την πλακάρα του, άφωνη θα μείνει η Ευρώπη, όλο το ίντερνετ για σας θα μιλάει, πιο καταπληκτική κι από καταπληκτική θα είναι αυτή η ρόδα, εφέντη μου πολυχρονεμένε ο Γιαραμπής να μας κόβει μέρες και να σου δίνει χρόνια!» Και το ονειρεύτηκε ο Καμίνης και το φαντασίωσε και το οραματίστηκε και την πήρε την απόφαση τη μεγάλη.
Μόνο έτσι μπορώ να το εξηγήσω. Γιατί δεν μου πάει το μυαλό ότι μπορεί να έπαιξαν οικονομικά συμφέροντα σε αυτή την ιστορία, ότι μπορεί να έβγαλε κόσμος λεφτά κάτω ή πάνω απ’ το τραπέζι, ότι γίνανε ντίλια πίσω απ’ τις κουρτίνες και τις πλάτες του δημοτικού συμβουλίου. Αυτά αγαπητοί αναγνώστες και αγαπητές αναγνώστριες γίνονται μόνο στην Τσιμπουκαράγουα, δεν γίνονται στην Αθήνα που είναι διαμαντόπετρα στης Γης το δαχτυλίδι. Και όπου η γυναίκα του Καίσαρα ζει σε γυάλινο σπίτι για να αποδεικνύει καθημερινά την τιμιότητά της…
Τιμώ πάντως και την Εισαγγελία Πρωτοδικών που διέταξε την διενέργεια κατεπείγουσας προκαταρκτικής εξέτασης «με σκοπό της διερεύνηση θεμάτων παραβίασης πολεοδομικών όρων που μπορούν να προκαλέσουν έκθεση σε κίνδυνο, καθώς και της παραβίασης καθήκοντος». Διότι μόνο έτσι θα αποδειχθεί πόσο άθλιοι ήταν αυτοί οι τουιτεράδες και οι άλλοι με τις άλλες στο facebook που κάνανε πλάκα στη ρόδα του Συντάγματος, μόνο έτσι θα λάμψει η πραγματική αλήθεια και θα αποδειχθεί πόσο κακοήθεις ήταν όσοι και όσες την πέσανε στον δημαρχούκο της καρδιάς μας. Τον μελλοντικό ηγέτη της κεντροαριστεράς, μην το ξεχνάμε, διότι είναι η θέση κενή και πόσον καιρό ακόμη πια θα την ζεσταίνει η μνήμη του Κώστα Σημίτη; Αμήν και πότε Παναγία μου, αμήν και πότε!
Υ.Γ.: Πριν από κάτι χρόνια που συνομιλούσα με έναν υπεργάταρο φίλο μου για τα του Δήμου Αθηναίων, μου εδήλωσε ότι πολλά μυστήρια θα λυθούν όταν εξιχνιασθεί η μπίζνα με το «ντενεκεδάκι». Τον ρώτησα αμέσως περί ποιάς μπίζνας επρόκειτο, αλλά έκανε τον πεθαμένο…