Ο Μπογδάνος και οι μοβ κάλτσες του Πορτοσάλτε

Ραδιόφωνο ακούω πολύ γιατί το αγαπώ. Και γατί είναι άμεσο και ευέλικτο. Το έχεις σου στο αυτοκίνητο, στη βόλτα, στο πρωινό σου στην κουζίνα που –τουλάχιστον η δική μου– δεν έχει τηλεοπτική συσκευή. Αντίθετα, τηλεόραση παρακολουθώ σποραδικά. Και πολύ επιλεκτικά: εκπομπές στα κανάλια της ΕΡΤ, προγράμματα στα δορυφορικά, κυρίως (πέρα από το επαγγελματικό μεράκι για
αθλητικούς αγώνες) ταινίες που αρχίζουν απαρέγκλιτα σε συγκεκριμένες ώρες και τελειώνουν οπωσδήποτε στον χρόνο που έχει προαναγγελθεί –και δεν σου σπάνε τα νεύρα με σχοινοτενή διαλείμματα για ρεκλάμες. Οι οποίες από τότε που φτήνυναν λόγω κρίσης.. αύξησαν τις εμβόλιμες παρουσίες τους. Σήμερα, όμως, έπεσε το βλέμμα τυχαία στον Σκάι...
-διαβάστε τη συνέχεια στο harddog-sport ΕΔΩ