Αναρωτιέμαι, όμως, μαζί με πολλούς άλλους φαντάζομαι: Πόσο καιρό βρε παιδιά μπορεί να είναι κάποιος απερχόμενος; Πόσο καιρό κάνει για να απέλθει και να μας αδειάσει τη γωνιά; Πόσος.. καιρός χρειάζεται, τέλος πάντων, για να γίνει ο απερχόμενος απελθών; Διότι η υπόθεση έχει αρχίσει να μουχλιάζει. Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από τότε που η κούτρα του Κυριάκου κατέβασε τη φοβερή στρατηγική των εκλογών. Και μας προέκυψε ο απερχόμενος για να επιταχυνθούν οι εξελίξεις, να πούμε. Να τον τελειώσουν πριν καταστρέψει τη χώρα που του παρέδωσαν σε τόσο καλή κατάσταση.
Άντε και του χρόνου χωρίς Τσίπρα θα εύχονται την Πρωτοχρονιά στο Μοσχάτο. Γενέθλια θα έχουμε τον Ιανουάριο για τον απερχόμενο. Που ένα χρόνο τώρα όλο απέρχεται κι όλο δεν λέει να απέλθει. Και όχι μόνο δεν λέει να απέλθει, αλλά διαπράττει διάφορα. Είναι απερχόμενος κι έρχεται να τον αποχαιρετίσει -ή όχι;- ο Ομπάμα. Είναι απερχόμενος και όλη την ώρα βρίσκεται στο αεροπλάνο για συναντήσεις με ηγέτες που τον προσκαλούν στη χώρα τους. Είναι απερχόμενος και μας κάνει κάθε τόσο καψώνια με τους δείκτες της οικονομίας που δεν εννοούν να το καταλάβουν.
Και δείτε τώρα το πρόβλημα του Κυριάκου. Ο δικός μας δεν απέρχεται, αλλά ούτε και η στρατηγική που τον θέλει να απέρχεται μπορεί να απέλθει. Σαν τη θεία που περιμένει ο σπάταλος ανιψιός να αποδημήσει για να την κληρονομήσει, αλλά εκείνη γιοκ. Σαπίζει ο ανιψιός στην προσμονή. Διαλύεται, διαβεβαιώνοντας τους πιστωτές του ότι να, οσονούπω φεύγει η θεία και θα πληρωθούν. Αλλά όσο ο καιρός περνάει τόσο λιγότεροι και λιγότερο τον πιστεύουν. Και διαφαίνονται σφαλιάρες από όσους επένδυσαν στον τελευταίο ασπασμό. Από τη στρατηγική της θείας, στον όλεθρο της βίας.
Κι ο δικός μας! Θα εξαντλήσω την εντολή του λαού μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο της τετραετίας, διαμηνύει. Να το ακούει ο Κυριάκος και να πέφτει σε ντελίριο περί πανικόβλητου. Ποιος όμως είναι ο πανικόβλητος εδώ; Ποιος πάει να γίνει απερχόμενος; Και ποιοι άδουν δήθεν θλιμμένοι «Αχ Κυριάκο, αχ Κυριάκο, σκάβεις τον δικό σου λάκκο»;
Θανάσης Καρτερός (Αυγή)