Tο «Τηνιακό» δεν είναι κυριλέ μαγαζί. Δεν σου σερβίρει λάτε μακιάτο ντεκαφεϊνέ ούτε περίεργα αφεψήματα με εξωτικές γεύσεις. Φραπέ για τους πρωινούς και από αλκοόλ... ούζο, κρασί και μπίρες.
Και όχι καμιά ψαγμένη μπίρα από την Ιαπωνία, φέρ’ ειπείν. Κάιζερ, Αμστελ και Χάινεκεν. Ενα και ογδόντα. Τιμή περιπτέρου.
Το «Τηνιακό» αποτέλεσε επί δεκαετίες το αγαπημένο στέκι φοιτητών. Ξεκινούσες για μια «χαλαρή μπιρίτσα», να μιλάς για πολιτική, μουσική, για τη γενική συνέλευση του τμήματος και για τα.. δύο μαθήματα που σου ‘χουν μείνει από το τρίτο έτος και κατέληγες, τέσσερις ώρες μετά, με το τραπέζι γεμάτο άδεια μπουκάλια και στοιβαγμένα πιάτα, πασαλειμμένα με τυροκαυτερή.
Πόσοι και πόσοι δεν έχουν καθίσει στις άβολες πλαστικές καρέκλες του και στα σιδερένια τραπεζάκια που θυμίζουν εκείνα που στήνονται στα Πανεπιστήμια το τριήμερο του Πολυτεχνείου;
Το καλοκαίρι μπορούσες να ακούσεις τον κόσμο που καθόταν στο μαγαζί από τη στιγμή που έστριβες στη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Τον χειμώνα, το ψηλοτάβανο κτίριο, στον αριθμό 50 της λεωφόρου, ήταν τόσο ασφυκτικά γεμάτο, που μετά βίας χωρούσες να μπεις μέσα.
- από ρεπορτάζ της Διαλεκτής Αγγελή στην Εφημερίδα των Συντακτών
