Του Βελγίου τα παιδιά μας αγαπήσαν ξαφνικά
Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης (newpost)
Τα γεγονότα είναι γνωστά. Τις τελευταίες εβδομάδες σε Χίο και Μυτιλήνη έχει αγγίξει σημείο βρασμού το προσφυγικό. Εντάξει, έχουν μειωθεί στο ελάχιστο οι ροές από την Τουρκία αλλά και πάλι ο αριθμός των φιλοξενούμενων στα hotspots είναι κάτι παραπάνω από υπερβολικός. Με αποτέλεσμα να δημιουργούνται διαρκώς εντάσεις, να εξελίσσονται οι εντάσεις σε επεισόδια και να προσπαθούν τα επεισόδια αυτά να τα εκμεταλλευτούν προς όφελός τους τα κάθε είδους ακροδεξιά μορφώματα. Εντός και εκτός Ελλάδας, όπως αποδεικνύουν όσα διαδραματίζονται εδώ και κάτι μερούλες…
Να τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Βάσει της συμφωνίας για το προσφυγικό, θα έπρεπε να έχουν φτάσει από την Ευρώπη στην Ελλάδα τετρακόσιοι υπάλληλοι που θα διεκπεραίωναν.. τις αιτήσεις ασύλου μαζί με άλλους τόσους διερμηνείς. Εκ των υπαλλήλων οι περισσότεροι υποτίθεται ότι θα έφεραν την ιδιότητα του συνεντευξιαστή, κάτι ιδιαίτερο κρίσιμο για την εξέταση των αιτήσεων. Το γράφω αυτό γιατί η διαδικασία παροχής ασύλου είναι εξαιρετικά σύνθετη και δεν γίνεται κάθε συνεντευξιαστής να ασχοληθεί με περισσότερα από δύο, άντε τρία άτομα την ημέρα.
Άμα έχεις μερικές εκατοντάδες άτομα γίνεται η δουλειά. Έλα όμως που δεν έχεις ούτε εκατό εν συνόλω! Διότι ούτε τόσους δεν έχουμε αυτή την εποχή, με τα πρόσωπα-κλειδιά, τους συνεντευξιαστές δηλαδή, να μην υπερβαίνουν τους πενήντα. Όπως καταλαβαίνετε, έτσι αυξάνεται αντί να μειώνεται ο αριθμός όσων βρίσκονται στα hotspots κι έτσι ανεβάζουν γράδα τόσο οι ίδιοι όσο και οι τοπικές κοινωνίες. Και οι Ευρωπαίοι κάνουν την κορόιδα…
Μάλιστα, έτσι ακριβώς όπως το διαβάζετε. Οι φίλοι και σύμμαχοί μας επικαλούνται τα άγχη και τις φοβίες των υπαλλήλων τους για να μην τους στείλουν στην Ελλάδα και τους κρατάνε στις πατρίδες τους. Από την δική μας πλευρά οι διαμαρτυρίες και οι οχλήσεις είναι διαρκείς, αλλά άμα ο άλλος έχει βουλώσει τ’ αυτιά του πώς να ακούσει; Χώρια που μερικές φορές παίρνει θάρρος κιόλας και πατάει και πόδι. Βλέπε την περίπτωση του ελαφρώς ακροδεξιού υφυπουργού Μετανάστευσης του Βελγίου Τέο Φράνκεν.
Ο οποίος Φράνκεν, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας De Stnadaard «παίρνει πίσω τους ειδικούς για θέματα ασύλου που βρίσκονται στην Ελλάδα». Διότι η κατάσταση «πάει από το κακό στο χειρότερο» και «είναι θέμα χρόνου μέχρι κάποιος από τους ειδικούς να τραυματιστεί σοβαρά, κάτι που πρέπει με κάθε κόστος να αποφευχθεί».
Υπενθυμίζω ότι τις τελευταίες ημέρες περιόδευσαν σε Χίο και Μυτιλήνη βουλευτές της Χρυσής Αυγής, συνοδευόμενοι (ω τι έκπληξις!) από τον ακροδεξιό Βέλγο βουλευτή Φίλιπ Ντεβίντερ και την ακροδεξιά Βελγίδα γερουσιαστή Άνκε βαν Ντερμέερς. Όλο Βέλγιο ρε παιδάκι μου στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, ούτε με το Κονγκό δεν είχαν ποτέ τέτοιο έρωτα οι Βέλγοι. Και δώσε επεισόδια στη Χίο και δώσε εμπρησμούς σκηνών και μολότωφ εναντίον του hotspot που φιλοξενεί μετανάστες. Αυτές τις μέρες…
Εν κατακλείδι; Εν κατακλείδι, ένα βρώμικο παιχνίδι παίζεται στην πλάτη της Ελλαδίτσας με αφορμή το προσφυγικό. Και δεν χρειάζεται να ρίχνουμε τα βάρη ούτε στην κυβέρνηση ούτε στην αντιπολίτευση. Οι Ευρωπαίοι φίλοι και σύμμαχοί μας το παίζουν το παιχνίδι, όλοι μαζί και ο καθένας χωριστά. Και τα δικά μας τα καϊνάρια βοηθάνε από την πλευρά τους όσο μπορούν. Όσο τους αφήνουμε.
Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης (newpost)
Τα γεγονότα είναι γνωστά. Τις τελευταίες εβδομάδες σε Χίο και Μυτιλήνη έχει αγγίξει σημείο βρασμού το προσφυγικό. Εντάξει, έχουν μειωθεί στο ελάχιστο οι ροές από την Τουρκία αλλά και πάλι ο αριθμός των φιλοξενούμενων στα hotspots είναι κάτι παραπάνω από υπερβολικός. Με αποτέλεσμα να δημιουργούνται διαρκώς εντάσεις, να εξελίσσονται οι εντάσεις σε επεισόδια και να προσπαθούν τα επεισόδια αυτά να τα εκμεταλλευτούν προς όφελός τους τα κάθε είδους ακροδεξιά μορφώματα. Εντός και εκτός Ελλάδας, όπως αποδεικνύουν όσα διαδραματίζονται εδώ και κάτι μερούλες…
Να τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Βάσει της συμφωνίας για το προσφυγικό, θα έπρεπε να έχουν φτάσει από την Ευρώπη στην Ελλάδα τετρακόσιοι υπάλληλοι που θα διεκπεραίωναν.. τις αιτήσεις ασύλου μαζί με άλλους τόσους διερμηνείς. Εκ των υπαλλήλων οι περισσότεροι υποτίθεται ότι θα έφεραν την ιδιότητα του συνεντευξιαστή, κάτι ιδιαίτερο κρίσιμο για την εξέταση των αιτήσεων. Το γράφω αυτό γιατί η διαδικασία παροχής ασύλου είναι εξαιρετικά σύνθετη και δεν γίνεται κάθε συνεντευξιαστής να ασχοληθεί με περισσότερα από δύο, άντε τρία άτομα την ημέρα.
Άμα έχεις μερικές εκατοντάδες άτομα γίνεται η δουλειά. Έλα όμως που δεν έχεις ούτε εκατό εν συνόλω! Διότι ούτε τόσους δεν έχουμε αυτή την εποχή, με τα πρόσωπα-κλειδιά, τους συνεντευξιαστές δηλαδή, να μην υπερβαίνουν τους πενήντα. Όπως καταλαβαίνετε, έτσι αυξάνεται αντί να μειώνεται ο αριθμός όσων βρίσκονται στα hotspots κι έτσι ανεβάζουν γράδα τόσο οι ίδιοι όσο και οι τοπικές κοινωνίες. Και οι Ευρωπαίοι κάνουν την κορόιδα…
Μάλιστα, έτσι ακριβώς όπως το διαβάζετε. Οι φίλοι και σύμμαχοί μας επικαλούνται τα άγχη και τις φοβίες των υπαλλήλων τους για να μην τους στείλουν στην Ελλάδα και τους κρατάνε στις πατρίδες τους. Από την δική μας πλευρά οι διαμαρτυρίες και οι οχλήσεις είναι διαρκείς, αλλά άμα ο άλλος έχει βουλώσει τ’ αυτιά του πώς να ακούσει; Χώρια που μερικές φορές παίρνει θάρρος κιόλας και πατάει και πόδι. Βλέπε την περίπτωση του ελαφρώς ακροδεξιού υφυπουργού Μετανάστευσης του Βελγίου Τέο Φράνκεν.
Ο οποίος Φράνκεν, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας De Stnadaard «παίρνει πίσω τους ειδικούς για θέματα ασύλου που βρίσκονται στην Ελλάδα». Διότι η κατάσταση «πάει από το κακό στο χειρότερο» και «είναι θέμα χρόνου μέχρι κάποιος από τους ειδικούς να τραυματιστεί σοβαρά, κάτι που πρέπει με κάθε κόστος να αποφευχθεί».
Υπενθυμίζω ότι τις τελευταίες ημέρες περιόδευσαν σε Χίο και Μυτιλήνη βουλευτές της Χρυσής Αυγής, συνοδευόμενοι (ω τι έκπληξις!) από τον ακροδεξιό Βέλγο βουλευτή Φίλιπ Ντεβίντερ και την ακροδεξιά Βελγίδα γερουσιαστή Άνκε βαν Ντερμέερς. Όλο Βέλγιο ρε παιδάκι μου στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, ούτε με το Κονγκό δεν είχαν ποτέ τέτοιο έρωτα οι Βέλγοι. Και δώσε επεισόδια στη Χίο και δώσε εμπρησμούς σκηνών και μολότωφ εναντίον του hotspot που φιλοξενεί μετανάστες. Αυτές τις μέρες…
Εν κατακλείδι; Εν κατακλείδι, ένα βρώμικο παιχνίδι παίζεται στην πλάτη της Ελλαδίτσας με αφορμή το προσφυγικό. Και δεν χρειάζεται να ρίχνουμε τα βάρη ούτε στην κυβέρνηση ούτε στην αντιπολίτευση. Οι Ευρωπαίοι φίλοι και σύμμαχοί μας το παίζουν το παιχνίδι, όλοι μαζί και ο καθένας χωριστά. Και τα δικά μας τα καϊνάρια βοηθάνε από την πλευρά τους όσο μπορούν. Όσο τους αφήνουμε.