Aπό τότε και για πολλά χρόνια για μένα ο Κούδας ήταν ότι κοντινότερο σε αθλητικό θεό και προσευχή μπορούσε να ζητήσει κάποιος. Διότι πάντα έλεγες ότι ναι, θα κάνει το απίθανο, κάτι θα κάνει, θα βγάλει μία μπαλιά, θα βάλει το γκολ. Και ως φιγούρα ήταν συνεπής με τις απαιτήσεις της εποχής: μεγάλη ζωή, τσιγάρα, ποτά, λεφτά που σκορπίστηκαν. Αλλά ταυτοχρόνως ήταν και ΚΚΕ.
Το ωραιότερο γκολ της καριέρας του δεν υπάρχει σε κάμερα γιατί είχε απεργία η ΕΡΤ και δεν.. κατέγραψε την εξάρα στο γαύρο, στο γήπεδο των Σερρών. Και είναι, ξέρετε, λίγο ειρωνικό που έβαλε το καλύτερο του γκολ στον Ολυμπιακό. Μωρό ήμουν, δεν θυμάμαι την ιστορία της φυγής του. Ομως, κατά τη γνώμη μου, ήταν αρκετή για να καταστήσει λανθασμένη επιλογή την τοποθέτηση προτομής του στην Τούμπα. Δεν κάνεις προτομή σε άνθρωπο που έχει φωτογραφηθεί με τη φανέλα του Ολυμπιακού.
Από την άλλη ναι, είναι η σημαία, είναι το σύμβολο, είναι ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής που πέρασε ποτέ από τον σύλλογο μας. Και τα γενέθλια του είναι ευκαιρία για να μάθουν όλοι, δηλαδή οι κυρίες κατά βάση, ότι στο «πότε Βούδας, πότε Κούδας», ο Κούδας υπάρχει και είναι και αυτός θεός.
Χρόνια πολλά αρχηγέ, σε ευχαριστούμε για όλα όσα μας έδωσες χωρίς να κερδίσεις αυτά που άξιζες.
Κώστας Γιαννακίδης (fb)
- Ο Γιώργος Κούδας γίνεται 70 χρονών - διαβάστε ΕΔΩ
