Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης (newpost)
Έγραψα χθες για τον Ομπάμα και τα ζόρια που τράβαγε με τους Ρεπουμπλικάνους. Ή μάλλον παρέθεσα όσα δήλωσε ο ίδιος σε συνέντευξή του στο περιοδικό “New York”. Κι επειδή η σκιά του Αμερικανού Προέδρου ακόμη επάνω μας είναι, θα ήθελα να το συνεχίσω λίγο το έργο με όσα είχε πει για τους πολέμους και τη Συρία. Έτσι για να μαθαίνουμε πώς σκεφτόταν ο πλανητάρχης στις δύσκολες, στις πολύ δύσκολες ώρες:
«Ποτέ δεν υποστήριξα ότι είμαι ειρηνιστής. Εκείνη η ομιλία στην οποία ανακοίνωσα την αντίθεσή μου στον πόλεμο του Ιράκ είχε ένα χαρακτηριστικό σημείο όπου σημείωνα το εξής: “Δεν είμαι κόντρα..
σε όλους τους πολέμους. Είμαι κόντρα στους ηλίθιους πολέμους.” Το είχα ξεκαθαρίσει, το είχα πει πεντακάθαρα ότι μερικές φορές είναι ανάγκη να ενεργοποιούμε τις ένοπλες δυνάμεις μας για να προστατεύουμε τα αμερικανικά συμφέροντα και τον αμερικανικό λαό. Πρέπει, ωστόσο, αυτή τη δύναμη που έχουμε να τη χρησιμοποιούμε με εξυπνάδα και φειδώ.
Δεν θέλω να φτάσουμε ποτέ στο σημείο όπου δεν θα μας ενοχλούν οι σκοτωμοί. Δεν ήθελα να γίνω Πρόεδρος γι’ αυτό το λόγο. Τι λέω όμως για τις εξ αριστερών επικρίσεις που έχουν να κάνουν με τα drones; Είναι σωστές, είναι τεκμηριωμένες; Όχι πάντα. Μερικές φορές είναι. Σε αρκετές περιπτώσεις, ωστόσο, δεν είναι. Δεν καταλαβαίνει ο κόσμος ότι οι παράπλευρές απώλειες σε ανθρώπινες ζωές κατά τη διάρκεια επιχειρήσεων με drones, είναι σημαντικά χαμηλότερες απ’ ό,τι οι απώλειες σε έναν, ας πούμε, συμβατικό πόλεμο.
»…Καθ’ όλη τη διάρκεια της προεδρίας μου υπήρχε μια πολύ συγκεκριμένη συμπεριφορά εκ μέρους των Ρεπουμπλικάνων, όποια απόφαση κι αν έπαιρνα. Ό,τι και να έκανα, κόντρα πήγαιναν. Άμα ξεκίναγα πολεμικές επιχειρήσεις η κριτική τους ήταν “Eίσαι ανεύθυνος” ή “Γιατί το έκανες μ’ αυτόν τον τρόπο;”. Kι άμα δεν ξεκίναγα πολεμικές επιχειρήσεις, λέγανε “δεν είχε τα κότσια…”
»…Για τη Συρία έχω ακούσει πολλά. Εξακολουθεί, όμως, να με ιντριγκάρει το γεγονός ότι ξεχνάει ο κόσμος πως βγάλαμε τα χημικά όπλα απ’ τη Συρία. Είναι σαν μου λένε “έπρεπε να ανατινάξεις και κάτι ρε φίλε, έστω κι αν δεν έβγαζες τα χημικά απ’ τη Συρία.” Αυτό που δεν καταλαβαίνουν κάποιοι είναι ότι προσπάθησα να μην αφήσω λυμένα τα χέρια του Άσαντ. Αυτό που ήθελα να κάνω, ήταν αφενός να κλείσω μια συμφωνία αποφεύγοντας τον βομβαρδισμό και αφετέρου να την πάω αυτή τη συμφωνία στο Κογκρέσο και να αποσπάσω μια θετική γνώμη –γιατί το Κογκρέσο ήταν πάντοτε σε φάση άλλα αντ’ άλλων όσον αφορά στις εξουσίες μου. Ήταν κάτι τύποι, νομίζω ο Marco Rubio, που γκρινιάζανε ότι δεν κάναμε τίποτα κι όταν απαντούσα ότι φέρνω τη συμφωνία στο Κογκρέσο το γυρνάγανε και λέγανε «Σιγά, εγώ θα ψηφίσω όχι». Μπορεί και να το είπε ο Ted Cruz. Μπορεί να το είπαν και οι δύο. Όλο τέτοια λέγανε. Η βασική τους αρχή, οι βασική αρχή των περισσοτέρων τους τέλος πάντων, ήταν η εξής: “Δεν ξέρω τι θα αποφασίσεις, αλλά κοίτα να μη μας μπλέξεις με τις αποφάσεις σου!”»
