Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης (newpost)
Αφού τα είπε χύμα και τσουβαλάτα ο Ιερώνυμος, θα τα πω χύμα και τσουβαλάτα κι εγώ: αν ήμουν στη θέση ιεραρχίας, θα έβλεπα εφιάλτες με αυτά που είπε τη Δευτέρα ο Νίκος Φίλης, κατά την παράδοση του Υπουργείου του. Θα είχα ανεβάσει πυρετό και γράδα και σφυγμούς και θα έψαχνα να βρω καμιά εικόνα αγίου να παρακαλέσω για την προστασία του. Γιατί έρχεται βροχή, έρχεται μπόρα, που λέει και το άσμα. Και μπορεί ο Νώε να την γλύτωσε από τον κατακλυσμό με την Κιβωτό, αλλά τέτοιου είδους θαύματα δεν προβλέπονται κάθε μέρα…
Σας έχω ξαναγράψει ότι τον Φίλη τον ξέρω τριανταπέντε χρόνια και εκτιμώ ιδιαιτέρως τόσο την διάνοιά του όσο και το εργασιακό του ήθος. Είχα σημειώσει επίσης, ότι διακρινόταν πάντοτε για την.. συμβιβαστική του διάθεση και ότι αν επρόκειτο να βρεθεί άκρη ανάμεσα σε δύο αντιμαχόμενες πλευρές ο Νίκος θα την έβρισκε. Αυτό δεν σήμαινε βέβαια ότι στις συγκρούσεις έκανε πίσω. Απλώς προτιμούσε τον διάλογο και την συνεννόηση. Όταν όμως έκαιγε το σίδερο κι έβραζε το νερό, ο Φίλης έβγαινε μπροστά. Και δεν ήθελες, σας το λέω από πρώτο χέρι, δεν ήθελες να είσαι απέναντί του!
Τα λέω αυτά γιατί σκέφτομαι μια αποστροφή του προχθεσινού του λόγου. Εκείνη που την άρχισε ως εξής:
«Κεντρικός στόχος για το σύνολο των δημοκρατικών δυνάμεων στην επερχόμενη συνταγματική αναθεώρηση είναι να προτείνουν τον επαναπροσδιορισμό των σχέσεων Κράτους- Εκκλησίας στην κατεύθυνση του διαχωρισμού ρόλου και αρμοδιοτήτων.»Και την τελείωσε λέγοντας:
«Στην επίτευξη αυτού του στόχου θα αφιερώσω μεγάλο μέρος της δραστηριότητάς μου ως βουλευτής την επόμενη περίοδο. Για ένα κράτος που βαδίζοντας προς τον εορτασμό των 200 χρόνων από την επανάσταση του 1821 θα ολοκληρώσει επιτέλους τον θεσμικό-δημοκρατικό εκσυγχρονισμό του και για μια Εκκλησία απελευθερωμένη από τον κρατικό εναγκαλισμό, τον σκοταδισμό και τον μεσαιωνικό αναχρονισμό, ικανή να απαντήσει, απαλλαγμένη από ιδεολογικές αγκυλώσεις όπως είναι ο εθνοφυλετισμός και ο ζηλωτισμός, στις μεγάλες αγωνίες και ανάγκες του σύγχρονου ανθρώπου.»Και είπε και κάτι ακόμη. Χαρακτήρισε «αναχρονισμό» να συνυπάρχουν αφενός η εκπαίδευση και η έρευνα και αφετέρου οι εκκλησιαστικές υποθέσεις στο ίδιο υπουργείο. Και είπε και δυο λογάκια για τις μουρμούρες του Αρχιεπισκόπου περί προσφύγων και μουσουλμανοποίησης και αφελληνισμού.
Με δυο λόγια; Με δυο λόγια έδωσε έναν οδικό χάρτη για τα όσα θα σούρει από εδώ και πέρα στην ιεραρχία, για τα όσα θα διεκδικήσει, για τα όσα θα καταγγείλει. Όχι μόνο ο ίδιος αλλά το σύνολο των προοδευτικών δυνάμεων σε αυτή την όμορφη και παράξενη πατρίδα που λέμε Ελλάδα. Γιατί υπάρχει ένα ευρύ, ευρύτατο μόρφωμα προοδευτικών δυνάμεων που δεν βλέπουν με καλό μάτι την συντηρητική στροφή του Ιερώνυμου και την επιστροφή της εκκλησίας σε μοτίβα σκούρα και ζοφερά. Αν τηρήσει ο Φίλης την υπόσχεσή του και το πάρει το ζήτημα ζεστά, δεν αποκλείεται αυτό το μόρφωμα να μεταμορφωθεί σε μέτωπο. Και τότε θα καταλάβουν επακριβώς στην ιεραρχία τι ακριβώς σημαίνει «φωνή λαού, οργή Θεού».
Y.Γ.: Ο Αμβρόσιος που «τα λέει καλά αλλά με λάθος τρόπο», βγήκε και δήλωσε ότι οι πρόσφυγες και η αριστερά απειλούν το έθνος. Ας τα βλέπει αυτά ο Αρχιεπίσκοπος, που έσπευσε να βγάλει προβληματικό μόνο τον Φίλη…