Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να μας μάθει τη σημασία τού να διαφωνείς. Παρά τα ταχύρρυθμα μαθήματα δεν κατάφερε να πείσει ούτε εμάς ούτε τον εαυτό του για την αποτελεσματικότητα της διαφωνίας που έχει ο άοπλος απέναντι στον οπλισμένο.
Οι διαπραγματεύσεις για την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης κράτησαν
ώς τις 5,30 το πρωί της Τρίτης –ένδειξη ότι, ξανά, διαφωνήσαμε. Αλλά χάσαμε! Ήταν και πάλι μια διαφωνία για το θεαθήναι, για την τουφεκιά στον αέρα
–και αυτή άσφαιρη μη λάχει κάνας εξοστρακισμός και τσαντιστούν.
Ασφαλώς, δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά γιατί οι δυνάμεις στο τραπέζι
των διαπραγματεύσεων με δαύτους –τους Βρυξελλιώτες που έχουν βερολινέζικα γονίδια– είναι ετεροβαρείς. Το τραπέζι γέρνει προς την πλευρά τους, σαν.. σε τραμπάλα ελέφαντα με κόκορα που αρχίζει με κικιρίκου και τελειώνει με κο κο κο.
Διαπραγματεύσεις κάθε φορά με την κάννη τής επόμενης δόσης να πιέζει τον κρόταφο, άλλοτε του Παπανδρέου (τον οποίο εξευτέλισε ο Σαρκοζί), άλλοτε του Στουρνάρα (στον οποίο ξεστόμισε ο Σόιμπλε κάτι σαν «σκάσε Γιάννη» με εκείνο το «forget it Yannis») και άλλοτε του Τσίπρα (τον οποίο αποκάλεσε «ανόητο» ο Γερμανός οικονομικός φιρερίσκος).
Το ερώτημα είναι, τι διαπραγματεύσεις μπορείς να κάνεις όταν εσύ βάζεις πάνω στο τραπέζι τα ταπεινά ντοσιεδάκια με τις προτάσεις σου και ο άλλοι τα ρεβόλβερ. Τα οποία δεν είναι τίποτε άλλο παρά τα πακέτα των ευρώ που ζητιανεύεις για να επιβιώσεις. Και επειδή το έργο το έχουμε ξαναδεί, ξέρουμε την κατάληξη. Θα πειθαρχήσουμε. Και μετά θα περιμένουμε πάλι μπας και κάτι αλλάξει απ’ έξω. Όπως περιμέναμε με το Brexit, όπως με το δημοψήφισμα στην Ιρλανδία, όπως με τον Μπέπε Γκρίλο στην Ιταλία, όπως με τους Ποδέμος στην Ισπανία. Τώρα περιμένουμε πάλι από την Ιταλία με το δημοψήφισμα της 4ης Δεκεμβρίου που ΜΠΟΡΕΙ να ρίξει τον ευρωπαϊστή Ρέντσι, ΜΠΟΡΕΙ να προκαλέσει κατόπιν δημοψήφισμα στη χώρα για έξοδο από την Ένωση και ΜΠΟΡΕΙ να τρομάξει τις Βρυξέλλες.
Εκείνον που δεν πρόκειται να τρομάξει είναι τον Μεγάλο Αρχηγό της Ευρώπης, τον Σόιμπλε, τον λατρεμένο των Γερμανών. Τον οποίο, όταν κάποτε έρθει η ώρα, οι Ουρανοί θα δυσκολευτούν πολύ να συγχωρήσουν. Και τότε θα τους βάλει σε δημοσιονομική προσαρμογή.
(Το άρθρο του Διον. Βραϊμάκη δημοσιεύεται στη Live Sport της Τετάρτης)
Διαπραγματεύσεις κάθε φορά με την κάννη τής επόμενης δόσης να πιέζει τον κρόταφο, άλλοτε του Παπανδρέου (τον οποίο εξευτέλισε ο Σαρκοζί), άλλοτε του Στουρνάρα (στον οποίο ξεστόμισε ο Σόιμπλε κάτι σαν «σκάσε Γιάννη» με εκείνο το «forget it Yannis») και άλλοτε του Τσίπρα (τον οποίο αποκάλεσε «ανόητο» ο Γερμανός οικονομικός φιρερίσκος).
Το ερώτημα είναι, τι διαπραγματεύσεις μπορείς να κάνεις όταν εσύ βάζεις πάνω στο τραπέζι τα ταπεινά ντοσιεδάκια με τις προτάσεις σου και ο άλλοι τα ρεβόλβερ. Τα οποία δεν είναι τίποτε άλλο παρά τα πακέτα των ευρώ που ζητιανεύεις για να επιβιώσεις. Και επειδή το έργο το έχουμε ξαναδεί, ξέρουμε την κατάληξη. Θα πειθαρχήσουμε. Και μετά θα περιμένουμε πάλι μπας και κάτι αλλάξει απ’ έξω. Όπως περιμέναμε με το Brexit, όπως με το δημοψήφισμα στην Ιρλανδία, όπως με τον Μπέπε Γκρίλο στην Ιταλία, όπως με τους Ποδέμος στην Ισπανία. Τώρα περιμένουμε πάλι από την Ιταλία με το δημοψήφισμα της 4ης Δεκεμβρίου που ΜΠΟΡΕΙ να ρίξει τον ευρωπαϊστή Ρέντσι, ΜΠΟΡΕΙ να προκαλέσει κατόπιν δημοψήφισμα στη χώρα για έξοδο από την Ένωση και ΜΠΟΡΕΙ να τρομάξει τις Βρυξέλλες.
Εκείνον που δεν πρόκειται να τρομάξει είναι τον Μεγάλο Αρχηγό της Ευρώπης, τον Σόιμπλε, τον λατρεμένο των Γερμανών. Τον οποίο, όταν κάποτε έρθει η ώρα, οι Ουρανοί θα δυσκολευτούν πολύ να συγχωρήσουν. Και τότε θα τους βάλει σε δημοσιονομική προσαρμογή.
(Το άρθρο του Διον. Βραϊμάκη δημοσιεύεται στη Live Sport της Τετάρτης)
- πηγή: harddog-sport
