Η δημοσιογραφία της αλήθειας απαιτεί κόπο

(...)Tα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει το μείγμα της ενημέρωσης διεθνώς: κυριαρχούν η εμπάθεια, οι φτηνές ατάκες και η διαστρέβλωση. Η αλλαγή έχει πολλές αιτίες, αλλά ίσως η πιο βασική είναι η τεχνολογία. Μειώθηκε ριζικά το κόστος της διακίνησης της πληροφορίας. Αυτό είναι θετικό, έχει όμως μια αρνητική παρενέργεια, πολύ σοβαρή και ίσως μόνιμη: το περιεχόμενο χαμηλής ποιότητας εκτοπίζει το πιο ακριβό και πιο επεξεργασμένο.
(...) Ενα καλό ρεπορτάζ απαιτεί φυσική παρουσία δημοσιογράφων εκεί όπου συμβαίνουν τα γεγονότα, διασταύρωση πηγών, και αρκετή δουλειά επιμέλειας. Η δημιουργία του πρωτογενούς..  περιεχομένου εξακολουθεί να κοστίζει περίπου όσο κόστιζε πριν από το Διαδίκτυο. Αλλά η διακίνηση της είδησης, σε ορισμένα μέσα, έχει γίνει σχεδόν δωρεάν. Εκεί, η σοβαρή άρα και «ακριβή» είδηση έχει να ανταγωνιστεί για να αποσπάσει την προσοχή του αναγνώστη με ψευδοειδήσεις, ή προχειρολογίες, που κοστίζουν ελάχιστα στον παραγωγό τους.
Οταν υπήρχαν μόνο εφημερίδες, το να διακινείς συστηματικά πρόχειρες ή ψεύτικες πληροφορίες δεν έδινε οικονομικό πλεονέκτημα. Αντίθετα, οι εκδότες κινδύνευαν να απολέσουν μια σημαντική επένδυση αν έχαναν την εμπιστοσύνη του αναγνώστη
(...) Η δημοσιογραφία της αλήθειας απαιτεί κόπο. Οχι μόνο το ρεπορτάζ, αλλά και η ανάλυση των στοιχείων. Χρειάζεται πολλές ώρες ένας οικονομολόγος να ζυγίσει, π.χ., τα θετικά και τα αρνητικά του PSI του 2012, αλλά χρειάζεται μόνο δέκα λεπτά ένας τσαρλατάνος να αποφανθεί ότι καταστράφηκαν τα ασφαλιστικά ταμεία από αυτό.

- από άρθρο του Αρ. Δοξιάδη στην Καθημερινή