Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Κανονικά εγώ σήμερα θα έπρεπε να γράφω για το Πανελλαδικό Φόρουμ για την Κάνναβη που ξεκινάει το Σάββατο στη Νομική Αθηνών και θα διαρκέσει δυο μέρες και θα ασχοληθεί με το νομικό πλαίσιο και τα διαφορετικά μοντέλα νόμιμης ρύθμισης, την ιατρική και θεραπευτική χρήση από την αρχαιότητα έως σήμερα, την αυτοπαραγωγή, την ιατρική και ευφορική (μ’ αρέσει αυτό το «ευφορική»!) χρήση, τα επόμενα βήματα του κινήματος, ένα σωρό πράγματα, τι να σας πρωτοπώ. Και μόνο ότι στους υποστηρικτές φιγουράρει ο σύλλογος ΜΑΜΑΚΑ, άλλως πως Μαμάδες για την Κάνναβη, αξίζει για να ασχοληθεί κανείς επισταμένως. Αλλά σκέπτομαι τα δόλια τα πλάσματα του Provocateur που από κάτι ζούνε και ότι θα τους φάω τη μπουκιά απ’ το στόμα. Σαν να κλέβεις εκκλησία θα είναι…
Οπότε αφήνω την εκκλησία της προχώ σάτιρας και πιάνω το νορμάλ ιερατείο. Βλέπε τη..
συνέντευξη που παραχώρησε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος στον Αλέξη Παπαχελά, έναν διάλογο που μας βοήθησε να βγάλουμε μερικά χρήσιμα συμπεράσματα για τις προθέσεις, τις διαθέσεις και την σημερινή φιλοσοφία της Εκκλησίας της Ελλάδος. Τα βάζω στη σειρά, για να μην φλυαρούμε:
* Διασκεδάζω με το γεγονός ότι ο Ιερώνυμος δεν μάσησε από το συστηματάκι καλός μπάτσος-κακός μπάτσος που προσπάθησαν να παίξουν το Μαξίμου με τον Φίλη. Η μία πλευρά δηλαδή να τον καθησυχάζει και η άλλη να τον μπουρλοτιάζει, μπας και συγχυσθεί και ντελαπάρει ο Αρχιεπίσκοπος. Θα έπρεπε να γνωρίζουν καλύτερα ότι οι αλεπούδες διατηρούν την πονηριά τους ακόμη και σε προχωρημένη ηλικία.
* Χαμογελώ με τα συγχαρητήρια του Ιερώνυμου στον Δημήτρη Κουτσούμπα, γιατί έδωσε την καλύτερη απάντηση στο ζήτημα της εκκλησιαστικής περιουσίας: «Δε μπορώ να καταλάβω ένα κομμουνιστικό κόμμα, μία Αριστερά, τι δουλειά έχει στο παγκάρι της Εκκλησίας;» Προσωπικώς λυπούμαι πολύ που δεν μπορεί να το καταλάβει ο ηγέτης ενός κόμματος που δηλώνει Μαρξιστικό-Λενινιστικό και αναρωτιέμαι αν στον Περισσό έχουν ποτέ σκεφτεί ότι μπορεί να έρθει κάποτε ο κόσμος ανάποδα και να κυβερνήσουν…
* Επιβεβαιώνεται η πάγια άποψή μου ότι τέτοιο ταλέντο κινηματογραφικό σαν του Καμμένου έχει να εμφανισθεί από την εποχή του Αυλωνίτη. Αυτό η εικόνα με τα δάκρυα στα μάτια και το «εγώ ρίχνω την κυβέρνηση εδώ και τώρα αν μου πείτε Μακαριώτατε ότι δεν συμφωνείτε», ανήκει στις χρυσές στιγμές του Χόλυγουντ!
* Εκνευρίζομαι σφόδρα όταν βλέπω τον Αρχιεπίσκοπο να υπερασπίζεται τον Αμβρόσιο σημειώνοντας ότι δεν κάνει λάθος αλλά απλώς τα λέει με λάθος τρόπο. Καλές είναι οι τακτικές συμμαχίες και το αρραγές μέτωπο, αλλά υπάρχουν και όρια σε αυτή τη ζωή. Και ο Αμβρόσιος έχει προσβάλλει επανειλημμένα τόσο την κοινή λογική όσο και μεγάλα τμήματα της κοινωνίας.
* Σκιάζομαι κάπως όταν ο Αρχιεπίσκοπος υιοθετεί τις θεωρίες συνωμοσίας ότι το προσφυγικό είναι «μια απόπειρα αλλοίωσης από κέντρα που, ξέρουν αυτά, αυτού του τόπου». Συγγνώμη, αλλά οι καιροί είναι κρίσιμοι και δεν είναι ώρα να δίνουμε δίκιο στον κάθε Notis και στις φαιές παραφυάδες του.
* Βάζω την ουρά στα σκέλια όταν για το ζήτημα της εκκλησιαστικής περιουσίας ο Ιερώνυμος ανοίγει τα κιτάπια και αρχίζει να επικαλείται συμβόλαια και συμφωνίες από το 1559, το 1840, το 1897 και πάει λέγοντας. Πού πάμε εμείς οι Καραμήτροι (για να μην πω οι Καρανίκες…), να τα βάλουμε με τέτοιο μηχανισμό και τέτοιο αρχείο;
- από το newpost.gr
