Ας ανταποδώσουμε την αλληλεγγύη που μας δείχνουν τα δύσκολα χρόνια της κρίσης οι Γερμανοί. Τώρα που η κορωνίδα του τραπεζικού τους συστήματος δοκιμάζεται και οι αποκαλύψεις για τα πεπραγμένα της πλήττουν την περίφημη εικόνα της γερμανικής αξιοπιστίας, ας κάνουμε κάτι ουσιαστικό που είναι βέβαιο ότι πολύ θα εκτιμήσει ο Σόιμπλε (ως οπαδός του σαρκασμού).
«Η πορεία της Τράπεζας Αττικής ήταν λάθος. Πήγαινε στα βράχια. Τώρα είναι σε πορεία ανάκαμψης» δήλωσε με μεγάλη σεμνότητα ο κεντρικός μας τραπεζίτης. Φυσικά άλλο το μέγεθος της Αττικής, άλλο της Deutsche Bank και ίσως για τη δεύτερη χρειαστεί λίγος περισσότερος χρόνος, αλλά οι αποδεδειγμένες ικανότητες του τραπεζίτη μας θα του επιτρέψουν να ανταπεξέλθει στην πρόκληση.
Και εάν αναρωτιέστε ποιο είναι το συγκριτικό πλεονέκτημα του κ. Στουρνάρα έναντι των άλλων τραπεζιτών, είναι η γοητεία που ασκεί και η εμπιστοσύνη που κερδίζει στους.. κατάλληλους κύκλους.
Όπως είπε ο ίδιος, όταν πάλευε «με νύχια και με δόντια» στη συνεδρίαση της ΕΚΤ για να μην αποφασιστεί η άρση του waiver (η δυνατότητα των τραπεζών να δανείζονται φθηνό χρήμα από την ΕΚΤ έναντι του ακριβότερου μέσω του ELA) κλήθηκε να απαντήσει στο γιατί να του δώσουν τις 10 μέρες που τους ζητούσε και τους παρέθεσε τη ρήση του Ουίλσον ότι στην πολιτική 10 μέρες είναι πολύ. Με τη μεγάλη σεμνότητα (επαναλαμβάνουμε) που τον διακρίνει δήλωσε ότι η απάντηση του «τους άρεσε, αλλά δεν ήταν αρκετή».
Μην βιαστείτε να κρίνετε από το αποτέλεσμα δηλαδή το ότι «δεν ήταν αρκετό» γιατί φυσικά ήταν ευθύνη του Βαρουφάκη. Ο Στουρνάρας έλεγε στον Ντράγκι «να μην τον ακούει», αλλά ο σχολαστικός επικεφαλής της ΕΚΤ, στέκονταν στην… λεπτομέρεια του ότι επρόκειτο για τον υπουργό Οικονομικών.
Επικεντρωθείτε στο ότι άρεσε η απάντηση Στουρνάρα καθώς αποτελεί ακριβώς την εγγύηση ότι θα μπορέσει να συνεχίσει απρόσκοπτα τη στενή… συνεργασία της Deutsche Bank με την ΕΚΤ που αποκάλυψαν πριν λίγες μέρες οι Financial Times (στα αξιόπιστα stress test των ευρωπαϊκών τραπεζών έγιναν κάποιες μικρές εξαιρέσεις για τη γερμανική τράπεζα).
Και αφού αποκαταστήσαμε τον κ. Στουρνάρα, ας αναλογιστούμε και το δράμα του Ντράγκι. Σκεφτείτε λίγο: Ο Ντράγκι είχε έναν υπουργό Οικονομικών που ακολουθώντας μια συγκεκριμένη στρατηγική -σωστή ή λάθος είναι άλλο θέμα- του έλεγε Χ πράγματα (ανάμεσα στα οποία και το ότι η χώρα είναι χρεοκοπημένη) και έναν κεντρικό τραπεζίτη που του έλεγε να μην ακούει τον υπουργό οικονομικών.
Συμπέρασμα: Ας το λέμε εξεταστική επιτροπή, ετήσια ακρόαση ή… αντάμωμα, αλλά ας καθιερώσουμε σε ετήσια βάση τις διαφωτιστικές ακροάσεις τραπεζιτών, καναλαρχών, πολιτικών, επιχειρηματιών που συναλλάσσονται με το δημόσιο και χωρίς να ξεχνάμε και τους επικεφαλής των ανεξάρτητων αρχών.
