Ν. Παππάς: Ο άνθρωπος που σταμάτησε το σερί Βενιζέλου

Υπουργός, κυβερνητικός βουλευτής, αρχηγός κόμματος, ακόμη και  Πρωθυπουργός, το χειρότερο που μπορεί να σου συμβεί σ’ αυτή τη Βουλή  είναι να βρεθείς απέναντι στον Βαγγέλη Βενιζέλο.

(...) Από τότε που κυβερνάει ο ΣΥΡΙΖΑ ο Βενιζέλος δεν έχασε καμιά  κοινοβουλευτική μάχη. Απαλλαγμένος από τους περιορισμούς της  άσκησης εξουσίας φτάνει τον αντιπολιτευτικό οίστρο του ως τα ουράνια και κατασκευάζει επιτόπου φραστική επιχειρηματολογία που αν μη τι άλλο είναι χάρμα για τα αυτιά όσων την ακούνε. Είναι ο μετρ του κοινοβουλευτικού παιχνιδιού. Αυτό το σερί του πολιτικού που κυριαρχεί δια του λόγου- ακόμη και εκεί που έχει καταποντιστεί δια της πράξης- σταμάτησε την περασμένη Παρασκευή ο υπουργός Επικρατείας Νίκος Παππάς στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας που εκλήθη για τις τηλεοπτικές άδειες με…  πρωτοβουλία του Βενιζέλου.
Παρά τον δύσκολο ρόλο του για μια υπόθεση όπως είναι ο τηλεοπτικές άδειες -που οδήγησε την κυβέρνηση σε επικοινωνιακό Βατερλό- ο άνθρωπος που θεωρείται δεξί χέρι του Αλέξη Τσίπρα, σταμάτησε τον Βενιζέλο.
Ήταν σαν να σταματάει κανείς με τα χέρια έναν οδοστρωτήρα. Ο Παππάς ήξερε καλά το θέμα του, είχε μελετήσει σε βάθος όχι μόνο το φάκελο των τηλεοπτικών αδειών αλλά κάτι την προϊστορία τους. Είχε γερά νεύρα, άμεσες απαντήσεις και επιχειρήματα. Και κατάφερνε να  κυριαρχεί επί της ουσίας απέναντι στον ερωτώντα βουλευτή του ΠΑΣΟΚ και να αντιστρέφει  τα επιχειρήματά του.
  
«Οχι σε εμένα αυτό το υφάκι»

Έχοντας ανακτήσει ψυχολογικό πλεονέκτημα εξ αρχής – όταν δεν «κώλωσε» στη γνωστή πατέντα του Βενιζέλου «όχι σε εμένα αυτό το υφάκι» που πήγε να βάλει μπροστά για να ψαρώσει τον υπουργό –  κατάφερε αντί να απολογείται να κάνει τον Βενιζέλο να απολογηθεί για τη δική του νομοθεσία καταφεύγοντας στο επιχείρημα ότι «δεν εφαρμόστηκε γιατί έφυγα  από το υπουργείο».
Ακόμη και αυτό το αξιοποιούσε ο Παππάς με βενιζελικό τρόπο: αν δεν είχε φύγει ο Βενιζέλος θα ήταν καλύτερα τα πράγματα, έλεγε χαριτολογώντας, ενώ ο άλλος έβγαζε καπνούς και τον διέκοπτε διαρκώς.
Ο υπουργός Επικρατείας του Τσίπρα έδειξε να ξέρει καλύτερα το νόμο  Βενιζέλου και από το συντάκτη του. Ή τουλάχιστον είχε την ευφυΐα να ανακαλεί ρυθμίσεις  διόλου βολικές για τον αντίπαλό του.  Όπως π.χ.  η ανάθεση του καθορισμού του αριθμού των καναλιών στον υπουργό.
Ακόμη και όταν ο πρώην υπουργός πήγε να τον παρασύρει στο ευρωπαϊκό δίκαιο ή στα συνταγματική θέματα, στα οποία θεωρείται αυθεντία, ο Παππάς είχε τις πολιτικές απαντήσεις, αν όχι και τις νομικές.
Αποκαμωμένος στο τέλος ο Βαγγέλης Βενιζέλος που δεν έβρισκε κενό για να αλώσει την παρουσία του αντιπάλου του κατέβασε ακόμη και τον πήχυ των επιχειρημάτων του. Πότε κατηγορώντας τον Σύριζα για «δολοφονία χαρακτήρων» – αλα Πάγκαλο - και πότε προβάλλοντας περιστατικά για τα οποία δεν είχε επαρκή τεκμηρίωση, ή κάνοντας δίκες προθέσεων.
Κάποια στιγμή μάλιστα προέβαλε ότι τα παλιά κανάλια «έχουν πληρώσει 1,5 δις σε  φόρους». Σα να είναι η φορολογία προσφορά του υπόχρεου στην Εφορία -και αν ήταν άλλος δεν θα την έκανε. Σα να μπορεί κάποιος που εκπληρώνει τη μια υποχρέωση να μην υποχρεούται να εκπληρώνει και τις υπόλοιπες. Ακόμη και για… «αλλοίωση της σκέψης των πολιτών»  κατηγόρησε τον Παππά.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, και ανεξάρτητα από την έκβασή της, ήταν μια εκπληκτική κοινοβουλευτική μάχη. Ότι δεν την κέρδισε ο Βενιζέλος μπορεί να μην οφείλεται μόνο στο τείχος ψυχραιμίας που όρθωσε ο Παππάς απέναντί του.
Μπορεί να φταίει το ότι κάθε φορά που προεδρεύει η Τασία Χριστοδουλόπουλου ο Βενιζέλος κάνει συνειρμούς με την Ζωή Κωνσταντοπούλου. Και αντιδρά όπως στις θρυλικές μάχες που είχε μαζί της, όταν η κυρία ήταν στα πράγματα.
Όπως είναι γνωστό, όταν ο ταύρος μπαίνει στο υαλοπωλείο αποσυντονίζεται όταν εκτός από τα γυαλικά  έχει και φαντάσματα απέναντί του.

Γιώργος Λακόπουλος (anoixtoparathyro)