1. Υπάρχουν δύο είδη ανασχηματισμού. Εκείνος που αφορά την επισκευή της κυβερνητικής μηχανής. Και ο λεγόμενος δομικός ή σαρωτικός ή γενικός, ο οποίος επιχειρεί να τοποθετήσει στο κυβερνητικό «αμάξι» καινούργια μηχανή. Στην πρώτη περίπτωση «εκτίθενται» κάποιοι υπουργοί. Εν μέρει και ο πρωθυπουργός, που τους διάλεξε και τους κράτησε «τόσο καιρό». Στη δεύτερη.. εκτίθεται κυρίως ο πρωθυπουργός.
2. Η προοπτική του ανασχηματισμού είναι σαν τη μακαρονάδα. Αν αφήσεις τη χύτρα στη φωτιά για πολλή ώρα και δεν στραγγίσεις τα μακαρόνια εγκαίρως, αυτά θα γίνουν λαπάς. Που πριν καν τον δοκιμάσει η κοινή γνώμη, θα ξινίζει τα μούτρα της, με την πρόθυμη βοήθεια και της αντιπολίτευσης.
3. Ο συσχετισμός του ανασχηματισμού είναι πάντα υπέρ των δυσαρεστημένων. Όσους υπουργούς, αναπληρωτές, και υφυπουργούς κι αν ορίσει ο πρωθυπουργός, πάντα οι δυσαρεστημένοι που προσδοκούσαν προαγωγή θα είναι περισσότεροι. Ακόμα πιο πολλοί, εφόσον σ’ αυτούς προστίθενται όσα κυβερνητικά στελέχη περνούν στην κατηγορία των πρώην.
4. Από το 1974 και μετά, οι δομικοί, σαρωτικοί, γενικοί ανασχηματισμοί που βελτίωσαν αισθητά την εικόνα ή το έργο της παράταξης που τους διέπραξε είναι λιγότεροι κι από τα ελληνικά σταφύλια τον Γενάρη. Διατηρούνται έκτοτε στο ψυγείο, για να διδάσκονται οι νεότεροι τι πάει να πει εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.
5. Κάθε ανασχηματισμός είναι ένα λιβάδι στο οποίο ευδοκιμούν τοξικές υποψίες. Τόσο περισσότερες, όσο μεγαλύτερη είναι η έκτασή του. Είτε αυτές αφορούν το γιατί μπήκαν, όσοι μπήκαν, στο καινούργιο σχήμα. Είτε γιατί βγήκαν, όσοι βγήκαν, από την κυβέρνηση. Χρειάζεται προσοχή, εν ολίγοις, στη χρήση των ανασχηματισμών. Αυτή πρέπει να είναι τέτοια, που να αντισταθμίζει τουλάχιστον την τοξικότητά τους.
6. Κατά τα το κάθε θαύμα τρεις ημέρες, κάθε ανασχηματισμός τέσσερις. Η τέταρτη είναι η μέρα της μετάνοιας.
ΥΓ.: Εννοείται ότι πηγή αυτών των σκέψεων είναι οι ανασχηματισμοί των κυβερνήσεων του παρελθόντος δικομματισμού. Η Αριστερά, όταν έρθει η ώρα, θα αποδείξει ότι γίνεται κι αλλιώς...
Θανάσης Καρτερός (Aυγή)
