Κάποιοι είχαμε παρευρεθεί και στην πρώτη "κλειστή" παρουσίασή του από τον αξέχαστο Μάνο Ξυδού, στο Πνευματικό Κέντρο του Μαρκόπουλου. Εκεί που μας είχε εντυπωσιάσει - πρωτοετείς φοιτητές τότε- όταν πρωτοεξομολογήθηκε πως πήγε τα τραγούδια του στον Μάνο Χατζιδάκι κλπ κλπ.
Τον Φοίβο τον Δεληβοριά, ένα εξαιρετικού ήθους και σπάνιας ευγένειας παιδί, τον..
ακολουθούσαμε σχεδόν σε κάθε συναυλία, συναυλιούλα και συναυλιάκι που έδινε σε Αθήνα (Γραμμές), Θεσσαλονίκη (Μύλος) κλπ κλπ. Μετά ήρθε ο στρατός, κάποιοι έφυγαν για έξω και χαθήκαμε...
Τα τραγούδια του μας άρεσαν πολύ και μας αρέσουν ακόμη.
Τελευταία μπλέξαμε σε μια συζήτηση γύρω από το ελληνικό τραγούδι και όταν η κουβέντα ήρθε στον Φοίβο Δεληβοριά οι τόνοι ανέβηκαν και καταλήξαμε -εν μέσω χλιαρών διαφωνιών- πως τον έχουμε ψιλοβαρεθεί. Κι αυτό παρόλο που κάτι είχαμε δει στα τραγούδια του, στο οποίο κάτι όμως δεν υπήρξε συνέχεια.
Ετσι (μάλλον) εξηγείται και η αναπαραγωγή του σχολίου από το fb (δείτε το ΕΔΩ) που το είδαμε και το βάλαμε (αστόχαστα και αβασάνιστα) χωρίς να σκεφτούμε τις "συνέπειες".
Γ. Μ.
ΥΓ 1 «Τον Φοίβο, τον Δεληβοριά, γιατί τον πιάσατε στο στόμα σας; Τον Φοίβο, ρε; Τι σας έφταιξε;» έγραψε συγκεκριμένα κάποιος αναγνώστης και ίσως να έχει δίκιο...
ΥΓ2 Εννοια σας, και τον Φοίβο τον συμπαθούμε και τον «πονάμε» πολύ περισσότερο από εσάς. Νάσαστε σίγουροι γι΄ αυτό.
