Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Δεν έγινε και τίποτα που να μην το περιμέναμε χθες το βράδυ στη Βουλή. Για τα θαλασσοδάνεια των (σχετικώς πρώην) μεγάλων κομμάτων ακούσαμε, για τη ΖΗΜΕΝΣ, για τον Καλογρίτσα, για το Μνημόνιο (συγγνώμη για τα Μνημόνια), για τους πλειστηριασμούς, τα γνωστά και αναμενόμενα. Και από τις πολιτικές προσωπικότητες, τα γνωστά επίσης: Σύστημα Ρεχάγκελ ο Τσίπρας, φουλ επίθεση ο Κυριάκος, πάμε για την ισοπαλία η Φώφη, πιτ μπουλ ο Βενιζέλος, μπουλντόγκ ο Καμμένος, στα όρια του εκκεντρισμού ο Λεβέντης, τους μελανοχίτωνες δεν τους συζητώ καν (ας επιστρέψουν στο βόθρο παρακαλώ), ουσιώδης και βαρετός, ως συνήθως, ο..
Κουτσούμπας. Και χείριστος όλων ο Σταύρος Θεοδωράκης!
Δεν το λέω γιατί έχανε τα λόγια του και μπουρδουκλωνόταν και η ομιλία του δεν είχε αρχή, μέση και τέλος. Συνηθισμένα τα βουνά απ’ τα χιόνια και χωρίς μοντάζ πολλά μπορούν να συμβούν στους τηλεοπτικούς αστέρες. Το λέω για μια απρέπειά του που ξεπέρασε κάθε όριο. Και ήρθε να κατσικωθεί σε μια διόλου επίζηλη θέση, στο θρόνο της ύβρεως. Διότι μόνο ύβρις είναι να ξερνάς χολή για έναν μπλόγκερ και να τον αποκαλείς «απόβρασμα». Έναν μπλόγκερ που έχασε τη ζωή του πριν από μερικές ημέρες σε αυτοκινητιστικό…
- διαβάστε τη συνέχεια του κειμένου του Χρήστου Ξανθάκη στο newpost ΕΔΩ