Η κιβωτός της ελληνικής τυπογραφίας

Βασίλης Γεωργίου, Γιάννης Καρλόπουλος  Παναγιώτης Χαρατζόπουλος

Πρωτοβουλία από τρεις γραφίστες

Τρεις γραφίστες επαναφέρουν και βλέπουν με σύγχρονη ματιά, την όχι και τόσο μακρινή εποχή, κατά την οποία οι ανώνυμοι μακετίστες αλλά και οι καταξιωμένοι καλλιτέχνες δημιουργούσαν επιγραφές καταστημάτων, συσκευασίες προϊόντων, εξώφυλλα βιβλίων και περιοδικών, διαφημιστικές ρεκλάμες και αφίσες ταινιών χρησιμοποιώντας ιδιαίτερους καλλιγραφικούς χαρακτήρες.
Πρόκειται για το Στέλλα Πρότζεκτ και είναι η προσπάθεια τριών πολύ γνωστών Ελλήνων γραφιστών να συγκεντρώσουν και να τυποποιήσουν τις γραμματοσειρές της περιόδου 1950 - 1970, τα οποία υπήχαν σε καλλιγραφικές επιγραφές, αφίσες ταινιών, διαφημίσεις και έντυπα, και να τις.. επανασχεδιάσουν με σύγχρονη ματιά. Μαζί τους συνεργάζεται και ο "δάσκαλος" των περισσότερων γραφιστών, ο Τάκης Κατσουλίδης, ο οποίος ανανέωσε τις ελληνικές γραμματοσειρές στα τέλη της δεκαετίας του 1980.
Απομεινάρια εκείνης της εποχής υπάρχουν ακόμα και σήμερα στις σκονισμένες επιγραφές πάνω από τις εισόδους κλειστών καταστημάτων ή στις πολυκαιρισμένες σελίδες των περιοδικών και των βιβλίων που πολλοί κρύβουν στις ντουλάπες τους.
Ο Παναγιώτης Χαρατζόπουλος, ο Γιάννης Καρλόπουλος και ο Βασίλης Γεωργίου είδαν σε αυτές τις κομψές γραμματοσειρές ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας της ελληνικής γραφιστικής και αποφάσισαν να τις καταγράψουν, να τις ψηφιοποιήσουν και να δημιουργήσουν νέες οι οποίες θα αφορούν τους ανθρώπους της δεκαετίας μας.

Eτσι, η γραμματοσειρά με την οποία τυπώνονταν τα πασίγνωστα μηνύματα «ενοικιάζεται» και «πωλείται», ή αυτή που χρησιμοποιήθηκε για τους τίτλους των ταινιών της Κλακ Φιλμς, βγαίνουν από το πλαίσιο που τις έχουμε συνηθίσει και μπορούν να χρησιμοποιηθούν με ευφάνταστους σύγχρονους τρόπους.

Από το εξωτερικό
«Ολες αυτές οι γραμματοσειρές της περιόδου 1950 - 1970 προέρχονταν από το εξωτερικό και αντιγράφονταν από τους Ελληνες μακετίστες, οι οποίοι προσέθεταν τη δική τους καλλιγραφική πινελιά και, λόγω των διαφορών με το λατινικό αλφάβητο, τους έδιναν το χρώμα της χώρας μας. Εβλεπαν περιοδικά όπως το Paris Match και τα αντέγραφαν.
Ξεκίνησαν να μεταφέρουν ξένα πρότυπα και σιγά σιγά αυτό έγινε μια βάση την οποία εμείς θέλουμε να επανακαθορίσουμε. Πολλές φορές καταχωνιάζουμε το παλιό και δεν το αναγνωρίζουμε. Στην πραγματικότητα, όμως, τίποτα δεν βγαίνει από παρθενογένεση. Και υπήρχε ένα ανεκμετάλλευτο υλικό, το οποίο βρίσκουμε την αφορμή να εξελίξουμε. Πώς αλλιώς θα προβάλεις την ελληνικότητα και το τοπικό να το κάνεις παγκόσμιο; Αν πάρουμε παραδείγματα όπως οι παλιές αφίσες του ΕΟΤ ή αυτές οι επιγραφές των καταστημάτων διαπιστώνουμε ότι είχαν κάτι ελληνικό» επισημαίνει ο Π. Χαρατζόπουλος.
- διαβάστε το πλήρες ρεπορτάζ και δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ