Το είδος αυτό του γραπτού λόγου, απίστευτα απαιτητικό, εύκολο να σε ξεβράσει σε λυρισμό και αυτοαναφορικότητα, σήμερα μοιάζει σχεδόν εξαφανισμένο. Κι αυτό αφού η λεπτή ισορροπία που απαιτεί μεταξύ παρατήρησης- γενίκευσης και ματιάς δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Και όχι, μην το μπερδεύουμε με τις υποτιθέμενες..
επιτόπιες μαρτυρίες διαφόρων που συνεχώς μας λένε πως βρέθηκαν σε μια παραλία, σε ένα καράβι, σε μια ταβέρνα και έτσι θερμομετρούν τις τάσεις του λαού. Ούτε βέβαια με κάτι ανθυπο-Παπαδιαμάντηδες με νεοαγροτική γλώσσα που δεν ξέρουν πού πατάνε και πού βρίσκονται.
Δημήτρης Ν. Μανιάτης (fb)