Άλλη μια συνέλευση των εργαζομένων του ΔΟΛ πέρασε στην ιστορία ως "επί της ουσίας μη γενόμενη"...
Επισημαίναμε σε προηγούμενη ανάρτηση ότι "στο συγκρότημα θεωρείται δύσκολο να υπάρχει συντονισμένη και έντονα πλειοψηφική τάση των εργαζομένων προς κάποια κατεύθυνση."
Κι αυτό επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά και σήμερα...
Τα "λόμπι" των ορόφων και των διευθυντών, η απόσταση ασφαλείας από την "καυτή πατάτα" της μη καταβολής των δεδουλευμένων και πέραν του τριμήνου από τις συνδικαλιστικές Ενώσεις και τους συνδικαλιστές - ειδικότερα όλων όσοι έχουν περάσει ή έχουν ακόμη σχέση (καθ' οιονδήποτε τρόπο) με το Συγκρότημα - έχουν..
δημιουργήσει τέτοιο κλίμα ανασφάλειας στους εργαζόμενους, ώστε λίγο απέχουν από την δήλωση συμμετοχής τους σε "εθελοντική και αμισθί εργασία, για τη σωτηρία του Σταύρου Ψυχάρη"...
Και τώρα, τι κάνουμε;
Δύσκολο να απαντηθεί και ακόμη δυσκολότερο να υποδειχθεί "δρόμος" διαφυγής από τη ζοφερή πραγματικότητα...
Με δεδομένη τη μη απάντηση στο ερώτημα "πότε θα πάρουμε, έστω και ένα δεκαπενθήμερο;", συνδικαλιστές - φωτεινές εξαιρέσεις, που εγκαταβιούν στη σκήτη της Μιχαλακοπούλου, προσπαθούν να πείσουν για "τυπικές" έστω κινήσεις, όπως τα ασφαλιστικά μέτρα, η επίσχεση εργασίας και άλλα, αλλά...
Είναι τέτοια και τόση η φοβία και το άγνωστο αύριο, που ματαιοπονούν προσπαθώντας να πείσουν για το αδιέξοδο της παθητικής στάσης...
Δυστυχώς...
Υ.Γ.: ... φυσικά, ούτε ο πρόεδρος (Μυλωνάς), ούτε κάποιος από το προεδρείο της ΕΤΗΠΤΑ παρουσιάστηκε στη συνέλευση ... λογικό ...
- από το μπλογκ της Ανασυγκρότησης
