Γράφει ο Διονύσης Βραϊμάκης*
Ουδέποτε η δημοσιογραφία ήταν απόλυτα αξιοπρεπής. Υπήρχαν και υπάρχουν, όμως, αξιοπρεπείς δημοσιογράφοι με προσωπικούς ηθικούς κώδικες που κρατάνε τη σημαία, αν όχι στο υψηλότερο σημείο του ιστού, τουλάχιστον σε κάποιο ύψος. Ωστόσο, οι συνεπείς σημαιοφόροι συνεχώς μειώνονται και, δυστυχώς, η δημοσιογραφία δεν έχει αποφύγει τη γενικότερη κατάντια της χώρας.
Με τα γεγονότα γύρω από το ποδοσφαιρικό παρασκήνιο που μετεωρίζονται εδώ και πάνω από πέντε χρόνια, συγκλήθηκε δημοσιογραφική πανστρατιά για να καλυφθούν (εννοώ πολεμική κάλυψη και όχι δημοσιογραφική) βαλλόμενοι και επιτιθέμενοι. Τώρα, με τη υπόθεση Μαρινάκη και την πρόταση Δασκαλόπουλου έτρεξαν δημοσιογραφικοί..
«σωματοφύλακες» να κάνουν τις πένες τους σταυρωτά ακόντια μπροστά στον πρόεδρο και να τον προστατεύσουν.
Δεν λέω ότι το έκαναν επειδή έχουν άμεσα προσωπικά οφέλη από αυτό – αν και για κάποιους λίγους δεν βάζω το χέρι μου για να ορκιστώ. Λέω, όμως, ότι πλέον η δημοσιογραφία σε ένα μεγάλο μέρος της είναι ταγμένη όχι στην υπηρεσία της αλήθειας αλλά στην εξυπηρέτηση προσώπων και συμφερόντων. Ότι κάποιοι από ειδησεογράφοι γίνονται σερβιτόροι ετοιμοπαράδοτων ειδήσεων ή, στην αντίθετη περίπτωση, νεκροθάφτες ανεπιθύμητων πληροφοριών μη τυχόν και βρωμίσουν τις αυλές τους.
Οι δημοσιογράφοι δεν βρισκόμαστε σε αυτό το επάγγελμα για να γίνουμε οπαδοί και εξυπηρετητές. Τις μάχες που εκτυλίσσονται μπροστά μας τις καταγράφουμε, τις σχολιάζουμε, αλλά δεν μετέχουμε σε αυτές. Δεν είναι δουλειά μας να βάζουμε τους γεμιστήρες στα όπλα τους για να πυροβολήσουν. Δεν πρέπει να γινόμαστε αυτοθυσία (ούτε να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας) για να τους προστατεύσουμε. Το μελάνι μας χύνουμε σε τούτη τη δουλειά, όχι το «αίμα» μας.
Και όταν βγαίνουμε στον αέρα για ρεπορτάζ λίγα λεπτά αφότου έγινε γνωστή μια ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΗ εισαγγελική πρόταση για παραπομπή ενός μεγάλου παράγοντα σε δίκη και προφυλάκιση, δεν λέμε ειρωνικά «μήπως προτείνει και δημόσιο τυφεκισμό ο εισαγγελέας;» Αλλά προσεγγίζουμε σοβαρά το θέμα. Το ξέρω, η απόλυτη αλήθεια στη δημοσιογραφία μπορεί κάποιες φορές να γίνει επικίνδυνη. Αλλά όσο μπορούμε ας μην απομακρυνόμαστε από το κέντρο του κύκλου της.
*Το άθρο του Διον. Βραϊμάκη δημοσιεύεται στη Live Sport της Παρασκευής με τίτλο «Δεν χύνουμε το αίμα μας, μόνο το μελάνι μας»
- πηγή: harddog-sport
