Μου έχει συμβεί δύο φορές στη ζωή μου, τότε που πήγαινα στο "γραφείο" να βρεθώ, για ικανό χρονικό διάστημα, σε περιβάλλον αμιγώς αντρικό. Αμιγώς όμως. Ούτε θηλυκή γάτα λέμε, πλην του υπέροχου εαυτού μου.
Και βέβαια τι άλλο θα μπορούσε στη δουλειά μου να είναι το αμιγώς αντρικό περιβάλλον πέρα από τους λατρεμένους συναδέλφους του αθλητικού.
Τους λες κι αθλητικούς συντάκτες, αλλά είναι παραπλανητικό: είναι συντάκτες, αρχισυντάκτες, διευθυντές, δόκιμοι, υλατζήδες, γιου νέιμ ιτ. Αθλητικοί πάντως, αυτό έχει σημασία. Είναι ιδιαίτερη φυλή αυτοί, είναι, κατ' αρχήν, τρανσφόρμερς.. Στην πολιτικη τους ζωή είναι έκτακτοι άνθρωποι, όσοι έχει τύχει να γνωρίσω καλά τουλάχιστον, και έχω γνωρίσει μερικούς, και μόλις βρεθούν όλοι μαζί γίνονται κάφροι, κανίβαλοι κανονικά, με ιδιαίτερο ταλέντο στο ποιος θα κάνει τη μεγαλύτερη βαβούρα, ποιος θα βωμολοχήσει με μεγαλύτερη φαντασία και ποιος θα σου σπάσει το ό,τι έχεις τέλος πάντων που μπορεί να σου σπάσει, πιο σύντομα και αποτελεσματικά από τον άλλον.
Και βέβαια με την τεστοστερόνη να χτυπάει τιλτ.
- διαβάστε τη συνέχεια στο harddog-sport ΕΔΩ
