Σταχυολογούμε από τα social media σχόλια για το θέμα και την τύχη των εργαζομένων στα κανάλια που δεν κατάφεραν να αδειοδοτηθούν. Πολλά μιλάνε για αλληλλεγγύη κι άλλα απαντούν σε επιλεκτικά «"ευαίσθητους" συναδέλφους που θρηνούν για όσους τυχόν μείνουν άνεργοι»:
*** Πέραν της εύλογης πλάκας και μνησικακίας: Καμία στεναχώρια για τη Μενεγάκη, τη Στεφανίδου, τον Βερύκιο και όλον τον υπόλοιπο καλοπληρωμένο κατιμά, που έτσι κι αλλιώς θα βρουν κάτι να κάνουν και αύριο.
Ταξική έμπρακτη αλληλεγγύη όμως, στους εργαζόμενους των καναλιών που κλείνουν, καμεραμάν, τεχνικούς ήχου, διοικητικούς υπαλλήλους, ακόμα και δημοσιογράφους που κράτησαν την αξιοπρέπειά τους (ναι, υπάρχουν).
Οταν λέμε κανένας και καμία μόνος/η, εννοούμε κανένας και καμία. Η αλληλεγγύη γεννά.. αλληλεγγύη, η ανθρωποφαγία γεννά ανθρωποφαγία.
Θέλουμε έναν κόσμο αλληλεγγύης και τον φτιάχνουμε από σήμερα και παντού.
Γιάννης Ανδρουλιδάκης
***
Kαι κάτι ακόμη για μερικά κ@λόπαιδα:
Παρακαλώ να κλαίνε για τους εργαζόμενους των καναλιών που ενδέχεται να χάσουν τις δουλειές τους, μόνο όσοι κλάψανε όταν χάσαμε τις δουλειές μας κοντά δυο χιλιάδες ατομα σε Ελευθεροτυπία, Αλτερ, ΙΜΑΚΟ, Λυμπέρη και Απογευματινή.
οι υπόλοιποι να το βουλώσουν.
Χρ. Ξανθάκης
***
Κάποτε όταν έκλεινε η Αθλητική Ηχώ (προ κρίσης), αρκετοί "συνάδελφοι" πανηγύριζαν, γιατί θα κέρδιζαν τα φυλλαράκια της ιστορικής εφημερίδας και θα έσβηνε μια ακόμη φωνή από τα μανταλάκια...
Κάποτε όταν έκλεινε η Εξέδρα των Σπορ, αρκετοί "συνάδελφοι" πανηγύριζαν γιατί θα κέρδιζαν τα φυλλαράκια της πιο άρτιας εφημερίδας που εμφανίστηκε στον ελληνικό αθλητικό Τύπο.
Κάποτε που έκλεινε το Alter, η Ελευθεροτυπία, το Sportime, o Φίλαθλος και δεκάδες άλλα Μέσα κάποιοι πανηγύριζαν, μέχρι που είδαν την "σκιά" να έρχεται και στο δικό τους κατώφλι. Με απολύσεις, κλεισίματα, περικοπές...
Το ίδιο ισχύει για κάθε εργαζόμενο, σε κάθε μετερίζι που χαίρεται με τη δυστυχία του άλλου...
Διότι όλα είναι ένα ντόμινο.
Όταν το καταλάβουμε όλοι μας, σε όλα τα επαγγέλματα, ενδεχομένως να βρούμε και τον τρόπο ν' αναστρέψουμε το κλίμα...
Γιώργος Σπανουδάκης
***
Νισάφι πια με τους "ευαίσθητους" συναδέλφους (κανονικά κι αυτό μάλλον εισαγωγικά θέλει, αλλά ας είμεθα ευγενείς) του θρήνου για τους "συναδέλφους που θα μείνουν άνεργοι" και "τώρα θα κάνετε συγκέντρωση όπως κάνατε για την ΕΡΤ;"
Επειδή λοιπόν το θράσος περισσεύει να τους ενημερώσω ότι εκτός από την ΕΡΤ είμασταν επί δύο χρόνια σχεδόν κάθε μέρα στο δρόμο, όταν έμειναν χωρίς δουλειά περίπου 1 εκ. εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, όταν οι ίδιοι μιλούσαν για αναγκαίο κακό και για το ότι όλοι αυτοί "ζούσαν πάνω από τις δυνατότητες τους". Είμασταν με τους εργαζόμενους της "Χαλυβουργίας" όταν αυτοί χειροκροτούσαν την επέμβαση των ΜΑΤ "για να αποκατασταθεί η νομιμότητα". Είμασταν κατά της βιομηχανίας των - εξώφθαλμα αντισυνταγματικών- επιστρατεύσεων, όταν αυτοί όχι μόνο τις νομιμοποιούσαν, αλλά πίεζαν και γι αυτές. Είμασταν πολλές φορές στο δρόμο και τρώγαμε δακρυγόνα και γκλοπιές, όταν αυτοί έκαναν γαργάρα το όργιο καταστολής. Είμασταν οι ίδιοι θύματα ομαδικών απολύσεων στο χώρο των ΜΜΕ, όταν γι αυτούς ήταν απλώς Πέμπτη απόγευμα. Είμασταν δίπλα σε συναδέλφους μας που έχαναν τα πάντα, την ώρα που οι ίδιοι είχαν πάθει αφωνία επί 5 συναπτά έτη.
Και τέλος είμαστε και τώρα άνεργοι, την ώρα που οι ίδιοι πουλάνε σε πολύ φιλικές τιμές την "άποψη" τους.
Ελάτε, γλυκά μου, ένα μικρό χωριό είναι αυτός ο χώρος, γνωριζόμαστε όλοι. Που θα μου βγείτε τώρα και αγωνιστές για τα εργασιακά δικαιώματα...
Δημήτρης Σούλτας
***
Μούσκεμα ο υπολογιστής από τα κροκοδείλια δάκρυα φιλελέδων για "τους καημένους τους εργαζόμενους των καναλιών που θα μείνουν χωρίς δουλειά", ανάμεσα σε πόστ όπου κάνουν προσφορες πόσα εκατομμύρια Δ.Υ. ΠΡΕΠΕΙ να απολυθούν γιατί "δεν τους αντέχει η οικονομία" που ψόφησε στα χέρια τους.
Σπύρος Δερβενιώτης
***
Όποιος εργαζόμενος έχει ταξική συνείδηση, υποστηρίζει την τάξη του, δηλαδή τους εργαζόμενους-άσχετα αν αυτοί απεργούσαν ή όχι πριν.
Όταν έκλεισε η Ελευθεροτυπία στην οποία εργαζόμουν, πολλοί από τα άλλα μέσα δεν έδειξαν καμία αλληλεγγύη. Αυτό δεν μπορεί να μας κάνει εμάς να χαιρόμαστε που τώρα που κάποιοι και από αυτούς θα μείνουν άνεργοι. Το συμφέρον της εργατικής τάξης είναι το συμφέρον όλων και του κάθε εργαζόμενου, Δεν εξαιρείται κανείς.
Βασιλική Σιούτη
***
Επειδή διαβάζω διάφορα εδώ μέσα, που παραπέμπουν σε ανθρωποφαγίες κ.λ.π, να ξεκαθαρίσουμε κάτι: Η εξέλιξη με τις τηλεοπτικές άδειες πέραν των επιπτώσεων στην Ενημέρωση, ακουμπά ΟΛΟΥΣ τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ. Και αυτούς που θα χάσουν τη δουλειά τους κι αυτούς που θα κληθούν -με περικοπές, ευέλικτες μορφές απασχόλησης, απλήρωτη εργασία κ.λ.π- να "αποπληρώσουν" τα τεράστια ποσά των αδειών... Τα αφεντικά δεν θα χαριστούν σε κανέναν... Ας μην τρέφουμε λοιπόν αυταπάτες κι ας μην χωριζόμαστε σε "στρατόπεδα"... Όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε...
Κώστας Ντελέζος
Ταξική έμπρακτη αλληλεγγύη όμως, στους εργαζόμενους των καναλιών που κλείνουν, καμεραμάν, τεχνικούς ήχου, διοικητικούς υπαλλήλους, ακόμα και δημοσιογράφους που κράτησαν την αξιοπρέπειά τους (ναι, υπάρχουν).
Οταν λέμε κανένας και καμία μόνος/η, εννοούμε κανένας και καμία. Η αλληλεγγύη γεννά.. αλληλεγγύη, η ανθρωποφαγία γεννά ανθρωποφαγία.
Θέλουμε έναν κόσμο αλληλεγγύης και τον φτιάχνουμε από σήμερα και παντού.
Γιάννης Ανδρουλιδάκης
***
Kαι κάτι ακόμη για μερικά κ@λόπαιδα:
Παρακαλώ να κλαίνε για τους εργαζόμενους των καναλιών που ενδέχεται να χάσουν τις δουλειές τους, μόνο όσοι κλάψανε όταν χάσαμε τις δουλειές μας κοντά δυο χιλιάδες ατομα σε Ελευθεροτυπία, Αλτερ, ΙΜΑΚΟ, Λυμπέρη και Απογευματινή.
οι υπόλοιποι να το βουλώσουν.
Χρ. Ξανθάκης
***
Κάποτε όταν έκλεινε η Αθλητική Ηχώ (προ κρίσης), αρκετοί "συνάδελφοι" πανηγύριζαν, γιατί θα κέρδιζαν τα φυλλαράκια της ιστορικής εφημερίδας και θα έσβηνε μια ακόμη φωνή από τα μανταλάκια...
Κάποτε όταν έκλεινε η Εξέδρα των Σπορ, αρκετοί "συνάδελφοι" πανηγύριζαν γιατί θα κέρδιζαν τα φυλλαράκια της πιο άρτιας εφημερίδας που εμφανίστηκε στον ελληνικό αθλητικό Τύπο.
Κάποτε που έκλεινε το Alter, η Ελευθεροτυπία, το Sportime, o Φίλαθλος και δεκάδες άλλα Μέσα κάποιοι πανηγύριζαν, μέχρι που είδαν την "σκιά" να έρχεται και στο δικό τους κατώφλι. Με απολύσεις, κλεισίματα, περικοπές...
Το ίδιο ισχύει για κάθε εργαζόμενο, σε κάθε μετερίζι που χαίρεται με τη δυστυχία του άλλου...
Διότι όλα είναι ένα ντόμινο.
Όταν το καταλάβουμε όλοι μας, σε όλα τα επαγγέλματα, ενδεχομένως να βρούμε και τον τρόπο ν' αναστρέψουμε το κλίμα...
Γιώργος Σπανουδάκης
***
Νισάφι πια με τους "ευαίσθητους" συναδέλφους (κανονικά κι αυτό μάλλον εισαγωγικά θέλει, αλλά ας είμεθα ευγενείς) του θρήνου για τους "συναδέλφους που θα μείνουν άνεργοι" και "τώρα θα κάνετε συγκέντρωση όπως κάνατε για την ΕΡΤ;"
Επειδή λοιπόν το θράσος περισσεύει να τους ενημερώσω ότι εκτός από την ΕΡΤ είμασταν επί δύο χρόνια σχεδόν κάθε μέρα στο δρόμο, όταν έμειναν χωρίς δουλειά περίπου 1 εκ. εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, όταν οι ίδιοι μιλούσαν για αναγκαίο κακό και για το ότι όλοι αυτοί "ζούσαν πάνω από τις δυνατότητες τους". Είμασταν με τους εργαζόμενους της "Χαλυβουργίας" όταν αυτοί χειροκροτούσαν την επέμβαση των ΜΑΤ "για να αποκατασταθεί η νομιμότητα". Είμασταν κατά της βιομηχανίας των - εξώφθαλμα αντισυνταγματικών- επιστρατεύσεων, όταν αυτοί όχι μόνο τις νομιμοποιούσαν, αλλά πίεζαν και γι αυτές. Είμασταν πολλές φορές στο δρόμο και τρώγαμε δακρυγόνα και γκλοπιές, όταν αυτοί έκαναν γαργάρα το όργιο καταστολής. Είμασταν οι ίδιοι θύματα ομαδικών απολύσεων στο χώρο των ΜΜΕ, όταν γι αυτούς ήταν απλώς Πέμπτη απόγευμα. Είμασταν δίπλα σε συναδέλφους μας που έχαναν τα πάντα, την ώρα που οι ίδιοι είχαν πάθει αφωνία επί 5 συναπτά έτη.
Και τέλος είμαστε και τώρα άνεργοι, την ώρα που οι ίδιοι πουλάνε σε πολύ φιλικές τιμές την "άποψη" τους.
Ελάτε, γλυκά μου, ένα μικρό χωριό είναι αυτός ο χώρος, γνωριζόμαστε όλοι. Που θα μου βγείτε τώρα και αγωνιστές για τα εργασιακά δικαιώματα...
Δημήτρης Σούλτας
***
Μούσκεμα ο υπολογιστής από τα κροκοδείλια δάκρυα φιλελέδων για "τους καημένους τους εργαζόμενους των καναλιών που θα μείνουν χωρίς δουλειά", ανάμεσα σε πόστ όπου κάνουν προσφορες πόσα εκατομμύρια Δ.Υ. ΠΡΕΠΕΙ να απολυθούν γιατί "δεν τους αντέχει η οικονομία" που ψόφησε στα χέρια τους.
Σπύρος Δερβενιώτης
***
Όποιος εργαζόμενος έχει ταξική συνείδηση, υποστηρίζει την τάξη του, δηλαδή τους εργαζόμενους-άσχετα αν αυτοί απεργούσαν ή όχι πριν.
Όταν έκλεισε η Ελευθεροτυπία στην οποία εργαζόμουν, πολλοί από τα άλλα μέσα δεν έδειξαν καμία αλληλεγγύη. Αυτό δεν μπορεί να μας κάνει εμάς να χαιρόμαστε που τώρα που κάποιοι και από αυτούς θα μείνουν άνεργοι. Το συμφέρον της εργατικής τάξης είναι το συμφέρον όλων και του κάθε εργαζόμενου, Δεν εξαιρείται κανείς.
Βασιλική Σιούτη
***
Επειδή διαβάζω διάφορα εδώ μέσα, που παραπέμπουν σε ανθρωποφαγίες κ.λ.π, να ξεκαθαρίσουμε κάτι: Η εξέλιξη με τις τηλεοπτικές άδειες πέραν των επιπτώσεων στην Ενημέρωση, ακουμπά ΟΛΟΥΣ τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ. Και αυτούς που θα χάσουν τη δουλειά τους κι αυτούς που θα κληθούν -με περικοπές, ευέλικτες μορφές απασχόλησης, απλήρωτη εργασία κ.λ.π- να "αποπληρώσουν" τα τεράστια ποσά των αδειών... Τα αφεντικά δεν θα χαριστούν σε κανέναν... Ας μην τρέφουμε λοιπόν αυταπάτες κι ας μην χωριζόμαστε σε "στρατόπεδα"... Όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε...
Κώστας Ντελέζος
