Η πολιτική κατεύθυνση (η «γραμμή», που λέμε εμείς οι αριστεροί) στα Μέσα Ενημέρωσης είναι περιρρέουσα. Οι δημοσιογράφοι την «πιάνουν στον αέρα», την οσμίζονται όπως τα λαγωνικά. Και την υπηρετούν πλαγίως ή καθέτως. Άλλοι την αποφεύγουν, ή την υπερβαίνουν «υπονομεύοντάς» την∙ πάντα πλαγίως σ’ αυτές τις περιπτώσεις: στην ΑΥΓΗ, στο ΒΗΜΑ, στα ΝΕΑ, στην ΠΡΩΤΗ, στο ΕΘΝΟΣ, είχα τον τρόπο να «περνάω» τη δική μου οπτική των πολιτικών πραγμάτων, να υποβάλλω τη δική μου απόσταση από την περιρρέουσα ή την δοσμένη γραμμή…
Είναι θέμα γραφής – θέμα τεχνικής της γραφής. Θέμα αισθητικής του γραπτού λόγου, θέμα κουλτούρας: ο δημοσιογράφος οφείλει να διεισδύει στα γεγονότα, να τα ξεδιπλώνει, να τα φωτίζει τις σκοτεινές πτυχές τους, να τα προβάλλει στο παρόν και το μέλλον. Δεν μπορεί να το κάνει (ή το κάνει βάρβαρα, απολίτιστα, λαϊκίστικα, «κίτρινα», στρεβλά) αν δεν είναι βαθειά καλλιεργημένος, αν η προσωπικότητά του δεν έχει διαμορφωθεί από τη.. σχέση του με το βιβλίο, τη μουσική, το θέατρο, τις καλές τέχνες, δηλαδή την κουλτούρα…
«Οι δημοσιογράφοι δεν μπορεί να είναι οι πρωταγωνιστές των γεγονότων, δεν μπορεί να είναι τα πρόσωπα - κλειδιά στις εξελίξεις και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να είναι μέρος του προβλήματος», δίδασκε ένας σπουδαίος Έλληνας δημοσιογράφος, ο Λέων Καραπαναγιώτης: «Δεν είναι η δουλειά τους να δημιουργούν τα γεγονότα, αλλά να καταγράφουν τα γεγονότα…»
Η συμπαθής δημοσιογράφος Ευαγγελία Τσικρίκα θέλησε να γίνει πρωταγωνίστρια στο γεγονός (τη συνέντευξη Τύπου του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ), και έγινε. Θέλησε να δημιουργήσει γεγονός μέσα στο γεγονός, και δημιούργησε. Και θέλησε να γίνει πρόσωπο – κλειδί στις εξελίξεις του γεγονότος που η ίδια δημιούργησε μέσα στο γεγονός («κ. πρόεδρε, εσείς και η κυβέρνησή σας με απολύετε από τη δουλειά μου...»), και έγινε...
- διαβάστε την συνέχεια στο μπλογκ restaro (ΕΔΩ)