Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Είναι σαν να βλέπεις την ταινία «Η τιμή των Πρίτζι». Με τον Τζακ Νίκολσον να πρωταγωνιστεί και στο πλευρό του να έχει την Καθλήν Τέρνερ. Μαφιόζος ο ένας, πληρωμένη δολοφόνος η άλλη, τα βρίσκουνε, ερωτεύονται, κοιμούνται παρέα. Ώσπου μπαίνει στο κάδρο ο πρώην σύζυγος της κυρίας, που τον λένε Μάρξι Χέλερ στο φιλμ, ένας τύπος σκοτεινός και μυστήριος. Ένας τύπος που έχει κλέψει λεφτά απ’ τη μαφία. Να μην τα πολυλογώ, γίνονται τα μύρια όσα, χάνει η μάνα το παιδί, το βρίσκει, το ξαναχάνει, μιλάμε για ένα από τα καλύτερα έργα του σκηνοθέτη Τζον Χιούστον. Και κάποια στιγμή λέει ο Νίκολσον την μεγάλη ατάκα για τον πρώην της Τέρνερ:
«Άμα είναι τόσο ξύπνιος ο Μάρξι Χέλερ, τότε πως γίνεται να είναι τόσο πεθαμένος;»
Κάπως έτσι και με το Mega. Αφού είναι όλα ρυθμισμένα και τακτοποιημένα στο κανάλι.. της οδού Μεσογείων (αυτό τουλάχιστον προσπάθησε να μας πουλήσει η διεύθυνση ενημέρωσης του διαύλου), τότε πώς γίνεται να φεύγουν ο ένας μετά τον άλλο οι δημοσιογράφοι του, πώς γίνεται να χρωστάει λεφτά παντού και να αφήνει άδειες τις τσέπες των εργαζομένων του, πώς γίνεται εκείνοι οι περίφημοι «νέοι μέτοχοι» να έγιναν πιο ακριβοθώρητοι κι από μονόκερο, πώς γίνεται ακόμη και ο μεγαλομέτοχός του Φώτης Μπόμπολας να παραδέχεται ότι τίποτε δεν πάει καλά και ότι η ιδιοκτησία τα έχει κάνει θάλασσα; Κι ακόμη καλύτερα: Πώς γίνεται να αντικρίζουμε πιο συχνά τα πεφταστέρια από το δελτίο του Mega;
- διαβάστε τη συνέχεια στο newpost (ΕΔΩ)
