της Αντας ΨαρράΤο σαββατιάτικο φύλλο των «Νέων» με τον γενικό τίτλο «Πρόσωπα» αφιέρωσε τρεις σελίδες για να «παρουσιάσει» εμένα, τον Κώστα Αρβανίτη και τον Θανάση Καρτερό. Για μένα έγραψε ο Μιχ. Μητσός αποκαλώντας με «ιεροεξετάστρια», αν και μέσα στο κείμενο δεν υπήρχε οτιδήποτε σχετικό με τον χαρακτηρισμό. Βέβαια, τον χαρακτηρισμό αυτόν τον «δανείστηκε» από τη φασιστική φυλλάδα «Στόχος» που με χαρακτήρισε έτσι το 2014, επειδή γράφω εναντίον της Χρυσής Αυγής.
Ομολογώ ότι μου προκάλεσε μεγάλη εντύπωση η μετάλλαξη ενός «διανοούμενου» και «φεμινιστή» δημοσιογράφου, όπως ο Μιχάλης Μητσός, σε κακοφορμισμένο Ζάχο Χατζηφωτίου. Οσο κι αν σκόπιμα ο ΔΟΛ ήθελε να τοποθετήσει μαζί με τους συναδέλφους-μέλη των Μέσων που διαθέτει ο ΣΥΡΙΖΑ και έναν συντάκτη της «Εφ.Συν.» για ευνόητους λόγους,..
αυτό δεν αρκεί για να εξηγήσει πώς ο Μιχ. Μητσός αποφάσισε με πολλές ανακρίβειες και μεγάλη δόση σεξισμού να ασχοληθεί όχι με τα κείμενα ή τις απόψεις μου αλλά με -αδιάφορες για κάθε αναγνώστη- πτυχές της προσωπικής μου ζωής και την εμφάνισή μου.
Αυτό που πραγματικά με εξέπληξε είναι ότι ο ίδιος δεν θυμάται ότι γνωριζόμασταν καλά όταν έγραφε στο αριστερό περιοδικό «Σχολιαστής» (1983-1990) στη συντακτική ομάδα του οποίου ανήκα κι εγώ. Μάλιστα θυμάμαι χαρακτηριστικά κείμενο δικό του που αποκαλούσε «έγκλημα ή αφέλεια» την απόφαση των Σαντινίστας να προκηρύξουν εκλογές στη Νικαράγουα ενώ γνώριζαν ότι μπορεί να τις χάσουν. Αυτά βέβαια τα έγραφε τότε, την «εποχή της αθωότητας» και των αριστερών του οραμάτων.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, θα ήθελα να επισημάνω στον νεόκοπο «Ιακχο» ότι στον «Σχολιαστή», στην ομάδα του «Ιού» και φυσικά στην «Εφ.Συν.» η συνεργασία, η συλλογική δουλειά και η αλληλεπίδραση αποτελούν στόχο, και στη δική μας γλώσσα αυτό δεν λέγεται προσηλυτισμός. Ακόμα ήθελα να του επισημάνω ότι σύμφωνα με τις δικές μας αντιλήψεις όταν ένας εργοδότης δεν πληρώνει τους εργαζόμενους και κρατάει για τον εαυτό του τα δάνεια της επιχείρησης, τότε προχωράμε σε κινητοποιήσεις, διεκδικήσεις και απεργίες κι όχι σε υποστηρικτική δημοσιογραφία.
Τέλος, επιβεβαιώνω ότι έχοντας εργαστεί εθελοντικά επί 6 χρόνια μέσα στις φυλακές σε ομάδες απεξάρτησης του ΚΕΘΕΑ, γνώρισα από κοντά και τις οροθετικές γυναίκες και, ναι, βρήκα το τηλέφωνο του Αλέκου Φλαμπουράρη και του έστειλα μήνυμα με το όνομά μου από κάτω προκειμένου να δώσει μέσα από την καρδιά μου και εκ μέρους πολλών συναδέλφων μου (ανδρών και γυναικών) συγχαρητήρια στον υπουργό Ευκλείδη Τσακαλώτο, που στιγμάτισε στην Ολομέλεια της Βουλής εκείνον που είχε στιγματίσει προηγουμένως τις γυναίκες που προσπαθήσαμε με κάθε τρόπο να βοηθήσουμε και που οι μισές εκ των οποίων δεν ζούνε πια.
Ας εξηγήσει στους αναγνώστες του ο κ. Μητσός για ποιο λόγο έχασε τον χρόνο του ψάχνοντας προσωπικές «πληροφορίες» και κουτσομπολιά για μένα τη στιγμή που κάθε μου κείμενο βρίσκεται διαθέσιμο μπροστά του.
Οσο για τους πολύ αγαπημένους φίλους Μιχάλη Παπαγιαννάκη, Ρολφ Πόλε και Μίμη Σουλιώτη, στους οποίους αναφέρεται, θα του έδιναν την κατάλληλη απάντηση, αλλά δυστυχώς για όλους μας έχουν όλοι πεθάνει.
Καημένε Μιχάλη, όσο ανεβαίνεις στην ιεραρχία του ΔΟΛ, αντί να κάνεις, όπως παλιά, πορτρέτα επαναστατών και μεγάλων ηγετών, έφτασες τώρα να ψάχνεις το δικό μου «βιογραφικό»!
