Θα ήθελα πολύ να υπερασπιστώ τα παλιά media και τους ιδιοκτήτες τους, έναντι των κορεατικών πρακτικών του καθεστώτος ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αλλά δεν μου αφήνουν κανένα περιθώριο πέραν του ότι (ορισμένοι από τους παλιούς) ήξεραν περισσότερα γράμματα και κρατούσαν κάπως τα προσχήματα.
Δυστυχώς, τα γράμματα, η "αστική ευγένεια" και τα προσχήματα, δεν τους απέτρεψαν από το να είναι ίδιοι με τους διώκτες τους. Και διαπλεκόμενοι και παμφάγοι και αμοράλ και έκνομοι. Οπότε, ας φαγωθούνε μεταξύ τους.
Είναι από τις λίγες φορές που το λαϊκό κλισέ “Όλοι ίδιοι είναι”, ισχύει. Η κυβέρνηση και τα παλιά media έγιναν εχθροί διότι διεκδικούν το ίδιο κομμάτι επιρροής. Και ταυτοχρόνως, ποτίζοντας τη.. γλάστρα, η κυβέρνηση φιμώνει τους ενοχλητικούς ολιγάρχες των μίντια, δημιουργώντας καινούριους. Αν ήταν η νομιμότητα των αδειών το ζητούμενο, ο τρόπος θα ήταν άλλος. Εντελώς άλλος! Και οι επερχόμενοι Μεσσίες, διαφορετικοί.
Ο εντελώς άκυρος τρόπος της διαδικασίας και η ξεδιάντροπη ανελευθερία που αποπνέει, είναι τόσο εκτός ορίων νομιμότητας και λογικής που ο κόσμος παρακολουθεί αποσβολωμένος. Εκτός του ότι δεν έχει κανένα καημό να υπερασπίζεται τις βεβαρυμένες βαρωνείες των παλιών (τους οποίους κατά βάθος μισεί, όπως θα μισήσει και τους επόμενους), δεν μπαίνει καν στον κόπο να υπερασπιστεί την ελευθερία των μέσων και της έκφρασης, διότι αισθάνεται ότι αυτή η ελευθερία σπανίως χρησιμοποιήθηκε υπέρ του. Και έχει δίκιο.
Έτσι, μια κυβέρνηση αποφασίζει και διατάσσει ότι τα κανάλια είναι τέσσερα. Και αύριο μια άλλη (ή η ίδια) αποφασίζει ότι οι εφημερίδες είναι πέντε― και τα σάιτς έξι! Είναι απλώς αντιδημοκρατικό. Είναι απλώς ένδειξη ότι αυτή η κυβέρνηση καταχράται την εξουσία της, με τον ίδιο τρόπο που τα media της διαπλοκής καταχρώνται (και θα καταχρώνται) την δύναμή τους.
Τελευταίο, αλλά όχι έσχατο: Δεν καταλαβαίνω την πρεμούρα των δημοσιογράφων να λάβουν θέση μεταξύ των δύο τραγικών στρατοπέδων (εκτός και τους τυφλώνει ο πόθος της δικαιοσύνης, η επιθυμία για νέα, "ηθικά και νόμιμα" κανάλια). Δυστυχώς κι εδώ, κίνητρο είναι τα προσωπικά συμφέροντα, όχι η αλήθεια ή το ρεπορτάζ.
Συμπέρασμα: Όποιος κι αν πάρει τα κανάλια (παλιός ή νέος) ούτε εκφράζει ούτε ενδιαφέρει το υγιές κομμάτι της κοινωνίας, το μιντιακά άστεγο και εξακολουθητικά εξαπατημένο. Αλλά με όσα γίνονται αυτές τις μέρες, η λειτουργία της Δημοκρατίας στην Ελλάδα βλάπτεται ανήκεστα.
Απορίας άξιον, επίσης, πώς και πόσο αποσιωπάται το πλέον κοινωνικό (και ίσως πιο σημαντικό σε αυτήν την κωμωδία) σκέλος της εξίσωσης: Οι χιλιάδες άνθρωποι που θα απολυθούν. Αποσιωπάται ακόμη κι από εκείνους που κάνουν καριέρα υπό την σημαία της "κοινωνικής ευαισθησίας". Ακόμη κι από εκείνους που σπάραξαν για το μαύρο της ΕΡΤ. Εκτός κι αν όλοι όσοι προσλήφθηκαν από το Μega είναι "φιλιππινέζες της διαπλοκής", ενώ εκείνοι που προσλαμβάνονται από την ΕΡΤ, είναι απονήρευτα παιδιά που είδαν φως και μπήκαν...
- LiFO
