...και η απέραντη θλίψη για το MEGΑ
Ως εργαζόμενη στον χώρο των ηλεκτρονικών μέσων σχεδόν τρεις δεκαετίες, με δεδομένο ότι πίστευα και πιστεύω πως τα κανάλια δημιουργήθηκαν από ανθρώπους που υπέγραψαν τεράστιες επιτυχίες παραγωγών και στον τομέα της ψυχαγωγίας και σ’ αυτόν της ενημέρωσης…
…Παρακολουθώ τις στιγμές που «ψυχορραγεί» το κανάλι, γνωρίζοντας ότι πολλοί διοικητικοί, δημοσιογράφοι, τεχνικοί μένουν στα σπίτια τους μην έχοντας καύσιμα για να μετακινηθούν. Όταν βλέπω την προσπάθεια ελαχίστων, όπως η Λίζα Δουκακάρου και η Λίνα Δρούγκα, παρέα με μετρημένους στα δάχτυλα του ενός χεριού ανθρώπους, να διατηρήσουν..
με κάθε τρόπο και μέσο την φήμη ενός κάποτε γιγαντιαίου μηντιακού ομίλου, είναι σαν να παρακολουθω live τις τελευταίες στιγμές ενός κάποτε μεγάλου πρωταθλητή που «αποκαθηλώνεται» σε απ’ ευθείας σύνδεση…
Αν και δεν εργάστηκα εκεί ποτέ… συνδέθηκε η δική μου ζωή με τις ζωές φίλων, τεχνικών και δημοσιογράφων. Για μερικούς ακόμη από εμάς τα «παιχνίδια των επιχειρηματιών και η διαπλοκή με την κεντρική εξουσία», αν και υπαρκτή κατάσταση, όταν ξεσπούσε πόλεμος, τρομοκρατικό χτύπημα, φωτιές, σεισμοί και θάνατοι εμβληματικών ανθρώπων, δεν νομίζω ότι ο οπερατέρ ή ο ρεπόρτερ μετέδιδε μερόνυχτα με επικεντρωμένη την προσοχή στην σχέση του Ψυχάρη με τον Μπόμπολα ή τον Βαρδινογιάννη. Υπήρχαν, φυσικά πάντα, οι «μαριονέτες του συστήματος», που ακόμη και τώρα περιφέρονται, υποστηρίζοντας ότι αγωνίζονται για το «καλό των εργαζομένων», απολύτως απαξιωμένοι και από το κοινό αλλά και από τους εργαζόμενους.
Εργάτες είναι οι μισθωτοί ή «οι με μπλοκάκια», που παιδεύτηκαν πολύ για το «αποκλειστικό πλάνο», την αποκλειστική είδηση, με τα «σούπερ» που θα «έτρεχαν στην βάση της οθόνης»… Εργάτες είναι οι σωστοί σκηνοθέτες, επίσης κάποιοι χαρισματικοί άνθρωποι, που αφοσιώθηκαν και καταστράφηκαν οικονομικά υπογράφοντας σειρές με θηριώδεις τηλεθεάσεις. Ακόμη και τώρα, «μένω» στο Μega σαν να θέλω να στηρίξω τον βοηθό παραγωγής, τον παραγωγό, τα παιδιά στις γεννήτριες χαρακτήρων, τις κοπέλλες στο μακιγιάζ, τα παιδιά του τηλεφωνικού κέντρου, τους «μιξεράδες», τους μοντέρ, τους οπερατέρ και τους «λιγκάδες»... Για τους επενδυτές είναι μια επιχείρηση, για μας είναι ένα κομμάτι της ζωής μας…
Νανά Παλαιτσάκη (εφημερίδα Freddo)
Ως εργαζόμενη στον χώρο των ηλεκτρονικών μέσων σχεδόν τρεις δεκαετίες, με δεδομένο ότι πίστευα και πιστεύω πως τα κανάλια δημιουργήθηκαν από ανθρώπους που υπέγραψαν τεράστιες επιτυχίες παραγωγών και στον τομέα της ψυχαγωγίας και σ’ αυτόν της ενημέρωσης…
…Παρακολουθώ τις στιγμές που «ψυχορραγεί» το κανάλι, γνωρίζοντας ότι πολλοί διοικητικοί, δημοσιογράφοι, τεχνικοί μένουν στα σπίτια τους μην έχοντας καύσιμα για να μετακινηθούν. Όταν βλέπω την προσπάθεια ελαχίστων, όπως η Λίζα Δουκακάρου και η Λίνα Δρούγκα, παρέα με μετρημένους στα δάχτυλα του ενός χεριού ανθρώπους, να διατηρήσουν..
με κάθε τρόπο και μέσο την φήμη ενός κάποτε γιγαντιαίου μηντιακού ομίλου, είναι σαν να παρακολουθω live τις τελευταίες στιγμές ενός κάποτε μεγάλου πρωταθλητή που «αποκαθηλώνεται» σε απ’ ευθείας σύνδεση…
Αν και δεν εργάστηκα εκεί ποτέ… συνδέθηκε η δική μου ζωή με τις ζωές φίλων, τεχνικών και δημοσιογράφων. Για μερικούς ακόμη από εμάς τα «παιχνίδια των επιχειρηματιών και η διαπλοκή με την κεντρική εξουσία», αν και υπαρκτή κατάσταση, όταν ξεσπούσε πόλεμος, τρομοκρατικό χτύπημα, φωτιές, σεισμοί και θάνατοι εμβληματικών ανθρώπων, δεν νομίζω ότι ο οπερατέρ ή ο ρεπόρτερ μετέδιδε μερόνυχτα με επικεντρωμένη την προσοχή στην σχέση του Ψυχάρη με τον Μπόμπολα ή τον Βαρδινογιάννη. Υπήρχαν, φυσικά πάντα, οι «μαριονέτες του συστήματος», που ακόμη και τώρα περιφέρονται, υποστηρίζοντας ότι αγωνίζονται για το «καλό των εργαζομένων», απολύτως απαξιωμένοι και από το κοινό αλλά και από τους εργαζόμενους.
Εργάτες είναι οι μισθωτοί ή «οι με μπλοκάκια», που παιδεύτηκαν πολύ για το «αποκλειστικό πλάνο», την αποκλειστική είδηση, με τα «σούπερ» που θα «έτρεχαν στην βάση της οθόνης»… Εργάτες είναι οι σωστοί σκηνοθέτες, επίσης κάποιοι χαρισματικοί άνθρωποι, που αφοσιώθηκαν και καταστράφηκαν οικονομικά υπογράφοντας σειρές με θηριώδεις τηλεθεάσεις. Ακόμη και τώρα, «μένω» στο Μega σαν να θέλω να στηρίξω τον βοηθό παραγωγής, τον παραγωγό, τα παιδιά στις γεννήτριες χαρακτήρων, τις κοπέλλες στο μακιγιάζ, τα παιδιά του τηλεφωνικού κέντρου, τους «μιξεράδες», τους μοντέρ, τους οπερατέρ και τους «λιγκάδες»... Για τους επενδυτές είναι μια επιχείρηση, για μας είναι ένα κομμάτι της ζωής μας…
Νανά Παλαιτσάκη (εφημερίδα Freddo)