Δύο πράγματα προδιαγράφουν το ερώτημα "έρχεται το τέλος" και το οδηγούν μάλλον σε κατάφαση.
Από τη μια η ραγδαία πτώση των Κυριακάτικων φύλλων
που αφού εξάντλησαν το στοκ των προσφορών παραπαίουν κυκλοφοριακά και
από την άλλη το πασίδηλο γεγονός ότι πλέον στη χώρα μας υπάρχουν "πολλές
εφημερίδες αλλά λίγοι αναγνώστες".
Ενα τρίτος παράγοντας, αλλά όχι αμελητέος, είναι η δυσπιστία των λίγων πλέον αναγνωστών στην εγκυρότητα και την αξιοπιστία τους. Το βέβαιο είναι ότι αν η χώρα μας δεν ήταν χώρα γερόντων οι οποίοι δεν έχουν γνωρίσει τον κόσμο του Ιντερνετ δύσκολα σήμερα θα κυκλοφορούσαν 2-3 εφημερίδες. Αυτό που διαπιστώνει κανείς είναι, ρωτώντας απλώς ένα περιπτερά, ότι η συντριπτική.. πλειοψηφία των αγοραστών για το περιεχόμενο των εφημερίδων είναι μεγάλης ηλικίας.
Στο πρόσφατο παρελθόν και μέσες ηλικίες που γνωρίζουν το Ιντερνετ αγόραζαν εφημερίδα αλλά μόνο για το δέλεαρ των προσφορών. Οταν αυτό έγινε επαναλαμβανόμενο και στοίχιζε στο πορτοφόλι εγκατέλειψαν την αγορά εφημερίδων. Από την άλλη η εισβολή του Ιντερνετ στο οποίο αναπαράγονται σχεδόν όλα τα σημαντικά θέματα που "βγάζουν" οι εφημερίδες κατέστησε την ανάγκη τους περιττή και ακριβή.
Αναφορικά με την Τηλεόραση και τα συμβατικά κανάλια που γνωρίζουμε και εδώ το κοινό είναι πλέον γερασμένο. Δελτία ειδήσεων παρακολουθούν,σύμφωνα με τις μετρήσεις τηλεθέασης, κατά κόρον οι υπερήλικες και ελάχιστα οι ηλικίες από 18-55 ετών που έχουν ανοίξει δίαυλο επικοινωνίας με το Ιντερνετ και τις ιστοσελίδες ενημέρωσης.
Σε ορισμένες χώρες της Ευρώπης ήδη εφημερίδες έκλεισαν και διατήρησαν την παρουσία τους σε ηλεκτρονική μόνο μορφή. Αν κάνει κανείς μια πρόβλεψη είναι ότι το αργότερο σε μια 5ετία οι περισσότερες σήμερα εφημερίδες πανελλαδικής κυκλοφορίας θα πάψουν να υπάρχουν (αν και σήμερα ακόμη κυκλοφορούν πουλώντας φύλλα όπως οι επαρχιακές), ενώ η Τηλεόραση θα υπάρχει με ελάχιστα κανάλια.
Ηδη στην Επαρχία κυριαρχούν οι ντόπιες εφημερίδες σε βάρος των Αθηναικών. Ο Γουτεμβέργιος μάλλον άρχισε να ανησυχεί. Μια εποχή έρχεται, μια εποχή γεννιέται έστω και καθυστερημένα.. Οπως όλα στην Ελλάδα.
Ενα τρίτος παράγοντας, αλλά όχι αμελητέος, είναι η δυσπιστία των λίγων πλέον αναγνωστών στην εγκυρότητα και την αξιοπιστία τους. Το βέβαιο είναι ότι αν η χώρα μας δεν ήταν χώρα γερόντων οι οποίοι δεν έχουν γνωρίσει τον κόσμο του Ιντερνετ δύσκολα σήμερα θα κυκλοφορούσαν 2-3 εφημερίδες. Αυτό που διαπιστώνει κανείς είναι, ρωτώντας απλώς ένα περιπτερά, ότι η συντριπτική.. πλειοψηφία των αγοραστών για το περιεχόμενο των εφημερίδων είναι μεγάλης ηλικίας.
Στο πρόσφατο παρελθόν και μέσες ηλικίες που γνωρίζουν το Ιντερνετ αγόραζαν εφημερίδα αλλά μόνο για το δέλεαρ των προσφορών. Οταν αυτό έγινε επαναλαμβανόμενο και στοίχιζε στο πορτοφόλι εγκατέλειψαν την αγορά εφημερίδων. Από την άλλη η εισβολή του Ιντερνετ στο οποίο αναπαράγονται σχεδόν όλα τα σημαντικά θέματα που "βγάζουν" οι εφημερίδες κατέστησε την ανάγκη τους περιττή και ακριβή.
Αναφορικά με την Τηλεόραση και τα συμβατικά κανάλια που γνωρίζουμε και εδώ το κοινό είναι πλέον γερασμένο. Δελτία ειδήσεων παρακολουθούν,σύμφωνα με τις μετρήσεις τηλεθέασης, κατά κόρον οι υπερήλικες και ελάχιστα οι ηλικίες από 18-55 ετών που έχουν ανοίξει δίαυλο επικοινωνίας με το Ιντερνετ και τις ιστοσελίδες ενημέρωσης.
Σε ορισμένες χώρες της Ευρώπης ήδη εφημερίδες έκλεισαν και διατήρησαν την παρουσία τους σε ηλεκτρονική μόνο μορφή. Αν κάνει κανείς μια πρόβλεψη είναι ότι το αργότερο σε μια 5ετία οι περισσότερες σήμερα εφημερίδες πανελλαδικής κυκλοφορίας θα πάψουν να υπάρχουν (αν και σήμερα ακόμη κυκλοφορούν πουλώντας φύλλα όπως οι επαρχιακές), ενώ η Τηλεόραση θα υπάρχει με ελάχιστα κανάλια.
Ηδη στην Επαρχία κυριαρχούν οι ντόπιες εφημερίδες σε βάρος των Αθηναικών. Ο Γουτεμβέργιος μάλλον άρχισε να ανησυχεί. Μια εποχή έρχεται, μια εποχή γεννιέται έστω και καθυστερημένα.. Οπως όλα στην Ελλάδα.
