Η αποχώρηση του Μιχάλη Σάλλα από το τιμόνι της Τράπεζας Πειραιώς δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία για τους γνωρίζοντες.
Ο ίδιος άλλωστε, με όσα είπε προς το Δ.Σ. της τράπεζας, αποκάλυψε πως επρόκειτο για κοινό μυστικό: «Ενημέρωσα ήδη από τις αρχές του 2016 τους αρμόδιους θεσμούς ότι πρόθεσή μου ήταν να μη συμμετέχω στο νέο οργανωτικό σχήμα του Ομίλου», είπε χαρακτηριστικά.
Ο ίδιος αιτιολόγησε ως εξής την αποχώρησή του: «Μετά και την τελευταία ανακεφαλαιοποίηση διαμορφώνεται για το τραπεζικό σύστημα, ασφαλώς και για την Τράπεζα Πειραιώς, ένα νέο εταιρικό και οικονομικό περιβάλλον. Στο νέο αυτό περιβάλλον χρειάζεται η εμπειρία των παλαιών.. στελεχών, αλλά κυρίως οι δυνάμεις των νέων ανθρώπων, των νέων managers, οι οποίοι θα επωμιστούν το βάρος να οδηγήσουν την τράπεζα στη νέα εποχή».
Πρόκειται για την ανώδυνη πλευρά του θέματος. Γιατί ούτε οι τράπεζες είναι χώρος για ιδεαλισμούς ούτε ο ισχυρός, μέχρι χθες, τραπεζίτης είναι από τους ανθρώπους που αποχωρούν για τους λόγους που επικαλούνται.
Ενα δεύτερο κοινό μυστικό είναι η απόφαση των θεσμών να προκαλέσουν ουσιαστικές αλλαγές στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Οι αλλαγές αυτές, μάλιστα, θα είναι ιδιαίτερα βαθιές σε κάποιες από τις συστημικές τράπεζες και αυτό -σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες- αφορά πρωτίστως την Πειραιώς και την Εθνική.
Κακά τα ψέματα. Ο Μιχάλης Σάλλας έφυγε γιατί αυτό ήθελαν οι θεσμοί. Και ακριβώς επειδή θέλουν οι θεσμοί, θα φύγουν και άλλοι.
Τι σηματοδοτούν όμως αυτές οι εξελίξεις στο τραπεζικό σύστημα, αρχής γενομένης από το -μέχρι χθες- αφεντικό της Πειραιώς; Με βεβαιότητα δεν μπορεί να απαντήσει κανείς.
Παρ’ όλα αυτά αποτελεί αναμφισβήτητο γεγονός πως η ατμομηχανή των σύγχρονων οικονομιών είναι οι τράπεζες, καθώς αυτές αποτελούν τον αιμοδότη κάθε οικονομικής δραστηριότητας από την πιο μικρή ώς την πιο μεγάλη.
Συνεπώς, όταν συντελούνται ουσιαστικές αλλαγές στο τραπεζικό σύστημα αυτό σηματοδοτεί αντίστοιχες αλλαγές στο σύνολο της οικονομίας.
Με άλλα λόγια, αυτό που ξεκίνησε στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα συνιστά απαρχή της αναδιάρθρωσης του ελληνικού καπιταλισμού στη μετά την κρίση εποχή.
Είναι απολύτως βέβαιο ότι θα δούμε και άλλα.
Εφημερίδα των Συντακτών
