Το πρόβλημα με το άρθρο του Καρτερού (φωτογραφία) στην Αυγή (Σας γαμώ το Χάρβαρντ) δεν είναι ότι βρίζει το Χάρβαρντ και την ιδιωτική εκπαίδευση των ευκατάστατων στρωμάτων. Είναι ότι κατασκευάζει μία καρικατούρα λαϊκής νεολαίας για να την αντιπαραβάλει στην καρικατούρα των Δεξιών περί αριστείας και ελίτ. Ο Καρτερός αναφέρεται στα δεκαεφτάχρονα της εργατικής νεολαίας ως "γυφτάκια από το Περιστέρι και την Τούμπα", ως "αδούλευτα, απείθαρχα, αγριεμένα παιδιά", "νεαρούς λύκους της Γρκάβας και της Καισαριανής". Τα χαρακτηριστικά που τους αποδίδει είναι η σωματικότητα, το ατίθασο του χαρακτήρα που δεν έχει δαμαστεί ακόμα από την εκπαίδευση και τον πολιτισμό. Αυτά τα αντιπαραβάλει στην υπονοούμενη πνευματικότητα, την καλή και μετρημένη συμπεριφορά, τον ελιτισμό των παιδιών του Κολεγίου και των καλών σχολείων.
Το άρθρο του Καρτερού προσεγγίζει επικίνδυνα ορισμένα μοτίβα της συντηρητικής Δεξιάς στις ΗΠΑ. Αυτή κατάφερε να εκφράσει σημαντικά τμήματα των λαϊκών στρωμάτων προπαγανδίζοντας.. έναν πρωτόγονο αντιελιτισμό που δεν αναδεικνύει τους ταξικούς διαχωρισμούς και ανισότητες αλλά επιτίθεται στη μόρφωση, την καλλιέργεια και το πολιτισμό των ελίτ της Δυτικής Ακτής - των μορφωμένων μεσοστρωμάτων των πόλεων δηλαδή. Αυτές οι ελίτ χαρακτηρίζονται άθρησκες, εκφυλισμένες, διπρόσωπες, θηλυπρεπείς που σνομπάρουν και περιφρονούν τον "απλό λαϊκό Αμερικάνο". Απέναντι σ' αυτά ορθώνονται μία υποτιθέμενη αυθεντικότητα, ντομπροσύνη, αυθορμησία, βαθιά πίστη στον Θεό και της παραδοσιακές αξίες των ανεκπαίδευτων λαϊκών ανθρώπων. Οι ελίτ δεν ψέγονται για τα ταξικά τους προνόμια αλλά για τη μόρφωση και τον πολιτισμό τους. Η εκπαίδευση και η καλλιέργεια από κοινωνικές αρετές μετατρέπονται σε βδελύγματα ενώ αποθεώνονται η αμορφωσιά, η θρησκοληψία και ο σεξισμός ως τα δήθεν αυθεντικά χαρακτηριστικά των λαϊκών ανθρώπων. Έτσι όχι μόνο συγκαλύπτεται το ταξικό ζήτημα αλλά απομακρύνονται ακόμα περισσότερο οι λαϊκές μάζες από εκείνα τα δυνάμει όπλα (εκπαίδευση) που θα τους βοηθούσαν στην πάλη τους για μία πιο δίκαιη κοινωνία.
Φυσικά οι βασικοί προπαγανδιστές αυτής της αντιδραστικής εκδοχής του αντιελιτισμού στις ΗΠΑ είναι δισεκατομμυριούχοι πάστορες και πλούσιοι ρεμπουμπλικάνοι πολιτικοί, μέλη οικογενειακών και επιχειρηματικών δυναστειών των ίδιων ελίτ που υποτίθεται πως πολεμούν. Και στο άρθρο όμως της Αυγής, ο Καρτερός που κατασκευάζει αυτή την καρικατούρα λαϊκής νεολαίας έχει τόση σχέση με αυτή την νεολαία και την εργατική τάξη γενικότερα, όση έχουν με την αριστεία και τον πολιτισμό ο Κυριάκος Μητσοτάκης που μπήκε στο Χάρβαρντ αυτόματα ως παιδί πρωθυπουργού και μετά διορίστηκε στην "ιδιωτική" Εθνική με τηλεφώνημα Σημίτη. Η φαιδρή Παναγιωταρέα, το αιώνιο βύσμα που πλασάρεται ως πνευματικός άνθρωπος. Ο υστερικός χουντοδεξιός λογοκλόπος Α. Γεωργιάδης και ο χιπστεροκάγκουρας των σκυλάδικων Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης.
Ο Καρτερός ανήκει σ' εκείνη την Αριστερά (ΣΥΝ) που δεν είχε ποτέ οποιαδήποτε σύνδεση με τα λαϊκά στρώματα (πολιτική, ιδεολογική, ταξική ή πολιτισμική). Που αποτελούνταν και αποτελείται από μεσοστρώματα, διανοούμενους και φοιτητές που συζητάνε ακατάπαυστα στα αμφιθέατρα και τα Εξάρχεια μέχρι τις έξι το πρωί για τα νέα κοινωνικά υποκείμενα και για το κατά πόσο η εργατική τάξη παραμένει το υποκείμενο της επαναστατικής αλλαγής. Την ίδια ώρα που η εργατική τάξη και η νεολαία, οι οποίες αγνοούν την ύπαρξη τους, ξυπνούν για να πάνε στη δουλειά τους. Κάπως έτσι η καρικατούρα της αριστείας και της καλλιέργειας του Κυριάκου Μητσοτάκη συναντά την καρικατούρα της λαϊκότητας του Καρτερού.
- πηγή: facebook
