Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης (newpost)
Δημοσιογράφος είμαι, όλα τα διαβάζω. Αυτό είναι η δουλειά μου, γι’ αυτό με πληρώνουνε. Οπότε διαβάζω το σύμπαν κι όσα συμφωνώ κι όσα διαφωνώ, ως και τον Αλέφαντο, ως και τα πρωτοσέλιδα του Χίου. Και μέσα στο σωρό, μέσα στον πολτό, ανακαλύπτω ενίοτε μερικά εκλεκτά κομμάτια. Μερικά άρθρα που αξίζουν τον κόπο και το χρόνο και πρέπει να τα τιμήσει κανείς με κάτι παραπάνω από μια διαγώνια ανάγνωση. Βλέπε το άρθρο του Αλέξη Παπαχελά προ ολίγων ημερών στην «Καθημερινή», με τίτλο «Ο χουλιγκανισμός βλάπτει τη χώρα».
Όχι, δεν αναφερόταν στις «Θύρες» τις γηπεδικές, μην βιαστείτε τώρα οι φίλαθλοι να ανεμίσετε τα κασκώλ. Στο καφριλίκι το πολιτικό αναφερόταν, που έχει θεριέψει τα τελευταία έτη. Ιδίως.. μέσω των social media που επιτρέπουν σε κάθε σαλεμένο μυαλό και κάθε σιχαμένο τρολάκι να ρίχνουν λάσπη προς όλες τις κατευθύνσεις. Με δικά σου λόγια:
«Ο θυμός, όμως, πολλές φορές τυφλώνει και θολώνει την κρίση. Ο κόσμος του "Μένουμε Ευρώπη" του περασμένου καλοκαιριού δεν έχει ανάγκη τον χουλιγκανισμό. Το ζητούμενο είναι να εκφρασθεί με τσαγανό και μετριοπάθεια. Ο δεξιός χουλιγκανισμός βλάπτει τη δημοκρατία και τον δημόσιο διάλογο όσο και ο αριστερός. Ο κανιβαλισμός μέσω των social media, η δαιμονοποίηση και η άλογη αντιπολίτευση είναι εύκολες παγίδες για να πέσει κανείς μέσα. Αλλά δεν οδηγούν πουθενά.»Και η ενδιαφέρουσα συνέχεια:
«Εντάξει, καταλαβαίνω ότι στην πολιτική χρειάζονται τα “ντόμπερμαν”, που δαγκώνουν όταν πρέπει ή αμύνονται εκεί όπου χρειάζεται. Ειδικά, μάλιστα, όταν ο αντίπαλος αποδείχθηκε τόσο σκληρός και αδίστακτος. Βέβαια, όταν τα “ντόμπερμαν” καθορίζουν την πολιτική ατζέντα, το ήθος και το ύφος, η καταστροφή δεν θα αργήσει.»Εν ολίγοις; Εν ολίγοις, δεν έχει πολύ νόημα να επαναλάβουν τα «αστικά» κόμματα τα λάθη του ΣΥΡΙΖΑ στην προσπάθειά τους να καταλάβουν την εξουσία. Δεν πειράζει κανέναν το καφριλίκι όταν περιορίζεται στα στενά όρια μερικών χαλασμένων εγκεφάλων. Όταν όμως περνάει σε πρώτο πλάνο και γίνεται «γραμμή», έστω και ανεπίσημη, τότε η μανέστρα δεν χαλάει απλώς, πάει κατά διαόλου. Δεν είναι αισθητικοί οι λόγοι είναι πολιτικοί. Πρώτον, επειδή όλα τα πιθήκια θα τα φορτωθείς στην πλάτη σου έτσι και το ενθυλακώσεις το γκουβέρνο. Δεύτερον, επειδή οι πάσης φύσεως νοικοκυραίοι θα ξεράσουν με τη χυδαιότητα και ενδέχεται να σου γυρίσουν την πλάτη πριν από τις κάλπες. Και τρίτον, επειδή όλο αυτό το νταβαντούρι είναι κακό για το νταλαβέρι. “Bad for business” που λένε και όσοι διαθέτουν αμερικάνικη παιδεία. Λεπτομέρειες δεν χρειάζονται, όποιος έχει δουλέψει έστω και μια μέρα στον ιδιωτικό τομέα καταλαβαίνει καλύτερα.
Οπότε; Οπότε αν θέλει ο Κυριάκος να μπει στο Μαξίμου, καλόν είναι να τον ταπώσει το βόθρο. Και να στείλει μηνύματα προς κάτι καναρινάκια που τσαλαβουτάνε στα λύματα, ότι δεν θα έχουν για πολύ καιρό τη στήριξή του. Ειδάλλως, όλο απέξω θα περνάει απ’ το Μέγαρο και θα αναρωτιέται πως διάολο κατάφερε να επιβιώσει αυτός ο σατανάς ο Τσίπρας…
