Απερίγραπτη λένε...

Στην τηλεόραση όλη νύχτα.... Με το τηλέφωνο να προσπαθείς να καταλάβεις τι γίνεται... Κι η μνήμη στα χρόνια της δεκαετίας του 1980. Με τον Ομέρ, το Νιχάτ, τη Μουφιντέ. "Θα τον αλλάξουμε τον κόσμο, θα δεις" έλεγαν... στο δυαράκι της Κυψέλης. "Επιτροπή στήριξης στην τούρκικη αντίσταση". Τι άλλαξε; Τα χρόνια στο ημερολόγιο άλλαξαν κι οι αντοχές μας στην προσμονή.
Κάπως έτσι, σε κάτι τέτοιες στιγμές ξαναβρίσκεις παλιά βιβλία, παλιές σημειώσεις, παλιές.. συνήθειες. Ξαναλες πως ένα τσιγάρο είναι τελικά σύντροφος, πως η φυλακή είναι μια και μεγάλη. Πως δεν λάθεψες, απλά κουράστηκες. Αυτοί όμως δεν κουράστηκαν...
Καλημέρα Ομέρ, Καλημέρα Νιχάτ, καλημέρα Μουφιντέ. Όπου κι αν είσαστε...
"Άσχημα τα νέα για τη μακρινή μου πολιτεία
Την πολιτεία των τίμιων, των εργατικών
Και των φτωχών ανθρώπων
Για την αληθινή μου Ισταμπούλ
Την πολιτεία όπου μένεις, πολυαγαπημένη μου
Την πολιτεία που κουβαλάω
Πάνω στους ώμους μου
Μες στο σακί μου
Από εξορία σε εξορία
Από φυλακή σε φυλακή
Την πολιτεία που 'χω στην καρδιά μου
Σαν ένα μαχαίρι σαν την εικόνα σου
Μέσα στα μάτια μου..."

 

Στρατής Μπαλάσκας (fb)