Ατελείωτες ώρες και κάποια στιγμή μου είπε και την ιστορία με τον Λαμπράκη. «Τον Χρήστο τον Λαμπράκη τον ξέρω πολλά χρόνια, ήμασταν γείτονες στην Αναγνωστοπούλου και ο πατέρας του πήγαινε στο φαρμακείο του πατέρα μου. Μαζί κατεβαίναμε κάθε μέρα τη Βουκουρεστίου και πολλές φορές παίζαμε τένις». Όλα αυτά μου είχε πει ο Σάββας για τη γνωριμία του με τον Λαμπράκη και δεν του ζήτησα, ποτέ τίποτα, αν και βρισκόμουν στον ΔΟΛ. Δεν του είπα ποτέ να τον πάρει ένα.. τηλέφωνο να του μιλήσει για μένα ώστε αν μη τι άλλο να έχω μία κάλυψη-και μάλιστα τέτοιου τύπου κάλυψη. Προτίμησα να το παίξω στα ίσια το παιχνίδι. Να ζω καθημερινά με το άγχος του ρεπορτάζ και να κρίνομαι συνέχεια γιατί αυτό είναι ο δημοσιογράφος.
Δεν θέλησα να ακολουθήσω άλλον δρόμο αν και ανοίχτηκαν και τέτοιοι μπροστά μου όπως συμβαίνει με όλους. Ένας από αυτούς (τους δρόμους) ήταν να εφαρμόσω το γνωστό «κόλπο» να «χτυπάω» δηλαδή τους προέδρους μέχρι να με... τακτοποιήσουν για να σταματήσω. Λίγοι το έχουνε κάνει αυτό; Και έχουν εκτιμηθεί μάλιστα από αρκετό κόσμο που δεν μπορεί να καταλάβει το σκοπό τους και τους θεωρεί και επαναστάτες.
(...) Θυμάμαι, την περίοδο του Κοσκωτά, όταν η ομάδα βρισκόταν για προετοιμασία και δόθηκε ένας φάκελος στους ρεπόρτερ από την Λόλα Νταϊφά, ως συμβολικό δώρο από τον πρόεδρο. Είχε μέσα 500 γερμανικά μάρκα και ήμουν ο μόνος που δεν τον πήρα. Προσέξτε, συμβολικό ήταν πράγματι το ποσό καθώς δεν θα άλλαζε η ζωή κανενός και συμβαίνει σε όλες τις ομάδες του κόσμου για αυτό και δεν υπάρχει κάτι μεμπτό για τους συναδέλφους μου αλλά προσωπικά θέλησα να απέχω.(...)
- απόσπασματα από απάντηση του δημοσιογράφου Μιχάλη Μορφονιού που παρουσιάζεται σε κασέτες ως ο δημοσιογράφος που μιλάει με τον αντιπρόεδρο του Ολυμπιακού Σάββα Θεοδωρίδη που υποτίθεται πως του υποδεικνύει τι θα γράψει ενώ παράλληλα του ζητάει και δουλειά.
Ολοκληρη η απάντηση Μορφονιού, μαζί με την θέση της Εφημερίδας των Συντακτών, ΕΔΩ ( στην efsyn)