Μερικά χρόνια πριν, όποτε περνούσα από την στοά Αρσακείου τη χάζευα.
Μπορεί και να την καμάρωνα κιόλας.
Η λινοτυπική μηχανή που βρισκόταν βιδωμένη και στημένη στην στοά - πάνω σε μαρμάρινο βάθρο - φάνταζε για τους παλιότερους του Τύπου (αυτούς που δούλευαν στις εκδόσεις πριν από το 1980) σαν ιερό τέρας της τυπογραφίας.
Η σιδερένια γιαγιά του κλάδου, αυτή που έβγαλε εκατομμύρια μεταλλικές (μολυβένιες καλύτερα να το πούμε) σελίδες πριν παραδώσει τη σκυτάλη αρχικά στο σελοφάν της μονταζιέρας και κατόπιν στις οθόνες των Μάκιντος ή.. των PC και στα σχεδιαστικά προγράμματα, δεν υπάρχει πια στη στοά Αρσακείου.
- διαβάστε τη συνέχεια στο harddog-sport (ΕΔΩ)
- διαβάστε: Ο τελευταίος λινοτύπης
Μπορεί και να την καμάρωνα κιόλας.
Η λινοτυπική μηχανή που βρισκόταν βιδωμένη και στημένη στην στοά - πάνω σε μαρμάρινο βάθρο - φάνταζε για τους παλιότερους του Τύπου (αυτούς που δούλευαν στις εκδόσεις πριν από το 1980) σαν ιερό τέρας της τυπογραφίας.
Η σιδερένια γιαγιά του κλάδου, αυτή που έβγαλε εκατομμύρια μεταλλικές (μολυβένιες καλύτερα να το πούμε) σελίδες πριν παραδώσει τη σκυτάλη αρχικά στο σελοφάν της μονταζιέρας και κατόπιν στις οθόνες των Μάκιντος ή.. των PC και στα σχεδιαστικά προγράμματα, δεν υπάρχει πια στη στοά Αρσακείου.
- διαβάστε τη συνέχεια στο harddog-sport (ΕΔΩ)
- διαβάστε: Ο τελευταίος λινοτύπης