 |
| Γραφεία του 01, Βαρβάκειος, 1995 |
Δεν μπορώ να καταλάβω -και το λέω κυριολεκτικά- γιατί ακόμα και αγαθοί δημοσιογράφοι (που δεν τα παίρνουν και ζουν με σχετική αξιοπρέπεια), αισθάνονται την ανάγκη να υπερασπίζονται τυφλά, βρέξει-χιονίσει, κόμματα εξουσίας και σιχαμένους υπουργούς, οιασδήποτε κλίσης. Ακόμη κι όταν πρόδηλα κακοφορμίζουν. Για να τους δίνουν αποκλειστικότητες; (υπερβολή δεν είναι;) Γιατι η επαφή με την εξουσία, τους δίνει μια ψευδαίσθηση και δικής τους δύναμης; Γιατί θέλουν να ανήκουν κάπου και νάχουν το κεφάλι τους ήσυχο; Για τα θλιβερά καλέσματα, τις διαπιστεύσεις και τα ταξίδια; Αν αυτοί είναι οι λόγοι, που το ελπίζω γιατί είναι το μικρότερο κακό, μήπως παράπεσε..
χαμηλά το άθλημα;
Πηγή: lifo
