Ο Νικόλας έκαιγε, είτε φώναζε στο ραδιόφωνο «Κούγια θα σου χέσω στον τάφο», τον Δεκέμβριο του '08, είτε τσακωνόταν με τους ηχολήπτες του σταθμού όταν επέμενε να καπνίζει μέσα στο στούντιο, είτε μιλούσε για τη σύντροφό του, είτε διαφημίζοντας την παράδοξη αγάπη του για τα περιθωριακά είδωλα και το καλτ φεστιβάλ που διοργάνωνε στο Γκαγκάριν, είτε μιλώντας για τον ΠΑΟΚ.
Είναι σε αυτόν τον τελευταίο που βασίστηκε η μικρή σχέση μας. Ο Νικόλας ανέλαβε το ντοκιμαντέρ για τα 90 χρόνια του ΠΑΟΚ και όλοι ξέραμε ότι θέλει να το τελειώσει και να φύγει.
Μου ζήτησε να κάνω κάτι ελάχιστο σε αυτό και δέχθηκα κυρίως επειδή ο Νικόλας ήταν ένα αρχέτυπο ΠΑΟΚτσή στη μυθολογία που έχουμε φτιάξει για τον ΠΑΟΚ οι οπαδοί του:.. φώναζε, μέθαγε, έβριζε, και κυρίως διατηρούσε αυτή την ίδια ψωροϋπερηφάνεια της ομάδας, έχανε - κέρδιζε. Κάποτε ήρθε στο καφενείο του Λάμπρου, να γυρίσει ΠΑΟΚτσήδες που έβλεπαν τον αγώνα με τη Ντόρτμουντ -όταν κερδίσαμε 1-0 μέσα στη Γερμανία. Φώναζε σαν τρελός μαζί μας, είχε όμως πάντα στο νου του και το γύρισμα, («τράβηξες καλά τον πανηγυρισμό;», «το πήρες το ''αχ''; ). Οταν το παιχνίδι τελείωσε κι ο ΠΑΟΚ νίκησε, κάθησε κουρασμένος στην καρέκλα και μας είπε «Αντε, ΠΑΟΚάρες μου, θα τη θυμάστε αυτή τη μέρα».
Δεν τον ξαναείδα από τότε. Ανταλλάξαμε δυο μηνύματα για να πάμε γήπεδο, αλλά πότε εγώ ήμουν Κρήτη πότε εκείνος στο νοσοκομείο.Τον έβλεπα να συνεχίζει να τσακώνεται για τα πάντα και για όλους και όταν το ντοκιμαντέρ βγήκε, χάρηκα μόνο γιατί το πρόλαβε.
Νομίζω πρόλαβε επίσης να τελειώσει την ταινία του: έφτιαχνε μία σε όλη του τη ζωή, άσχετα πόσες κυκλοφόρησε, και κατάφερε να την φτιάξει στο τέλος, όταν παρουσίασε τους «Αισθηματίες» -ένα φιλμ που παίζεται και έξω από την Ελλάδα και ίσως περισσότερο από όσο εδώ.
Αποχαιρετώ αυτόν τον παράδοξο Φιλιπ Κάουφμαν της Ελλάδας, που δύσκολα καταλάβαινες τις ακριβώς κάνει, με την αίσθηση ότι ξεριζώνεται από τη Γη ένα κομμάτι σκληρής και ατόφιας τρυφερότητας.
Γεια σου Νικόλα. Για πάντα ΠΑΟΚτσής.
Γιάννης Ανδρουλιδάκης (fb)
