Στο κλουβί με τα λιοντάρια

Δημοσιογράφος είμαι, τριάντα χρόνια στην πιάτσα, έχω γνωρίσει ουκ ολίγες σημαντικές προσωπικότητες. λιοντάρια όμως, μόνο δύο!
Το ένα ήταν ο Σεραφείμ Φυντανίδης, ο διευθυντής μας στην "Ελευθεροτυπία". Λιοντάρι παλαιού τύπου, με ύφος μαχμουρλίδικο, κουλαριστό, να σου αποσπά ό,τι ήθελε χαμογελώντας. σαν να σε χάϊδευε με το μαγικό ραβδί κι εσύ υπέκυπτες ευχαρίστως.
 Ο άλλος ήταν ο διεθνούς φήμης οικονομολόγος Νουριέλ Ρουμπινί. Είχε έρθει ένας εκπρόσωπός του να με βρει την άνοιξη του '15 και να με ρωτήσει τι παιζόταν στη χώρα. Tου είπα εγώ τα δικά μου, επέμεινα, βγήκα σωστός, συνεχίστηκε η επικοινωνία.
Και το καλοκαίρι του ιδίου έτους, λίγους μήνες αργότερα, έσκασε μύτη ο ίδιος ο Ρουμπινί..
O οποίος δεν είναι μόνο οικονομολόγος αλλά έχει κι ένα γραφείο συμβουλών που δίνει "γραμμή" σε ένα σωρό πλουσίους και πλουσίες.

Μου έκλεισε το ραντεβού ο εκπρόσωπος, έσκασα εννιά το πρωί στο "Μεριντιέν", μου ήρθανε, κάτσαμε κι άρχισε ανάκριση τρίτου βαθμού. Μόνο μπουνίδια δεν μου έριξε ο Ρουμπινί για να αποσπάσει όλα όσα ήξερα ή τέλος πάντων πίστευα ότι ήξερα. μόνο κομμάτι δεν μου έκοψε, να τρέχουνε τα αίματα στο λόμπι.
 Μια ώρα κάτσαμε και οταν βγήκα ήταν σαν να είχα περάσει από την Κομαντατούρ. Τα μέσα έξω μου είχε βγάλει. Αλλά τον έσκισα κι εγώ. Ο,τι του είπα βγήκε μέχρι κεραίας. Κι ας επέμενε "μας είπαν τα ακριβώς αντίθετα αυτός και αυτή", αναφέροντας δυο σημαντικά πρόσωπα της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Η απάντησή μου; "Γάμα τον και γάμα την, αυτό που σου λέω εγώ θα γίνει!"
Ελπίζω τα λεφτά που έβγαλαν ο ίδιος και οι πελάτες του από τις σωστές προβλέψεις μου να τα καλοφάγανε. Προσωπικώς αποκόμισα μόνον έναν εσπρέσσο και την ιδιαίτερη ευχαρίστηση ότι μπήκα στο κλουβί με τον λέοντα και επέζησα. Εστω και με τον κώλο φέτες...
Xρήστος Ξανθάκης (fb)