Μου είπαν ότι κάποιος έμπορος, που παλαιότερα προωθούσε προγράμματα υπολογιστών και τώρα «αδέσμευτη δημοσιογραφία με την οκά», με αποκαλεί «συναισθηματικό τομάρι του Mega» και μάλιστα δίνει συμβουλές δημοσιογραφίας και… επιχειρηματικότητας του είδους: γιατί διαμαρτύρεσαι εσύ στο Mega; Εδώ, στο project μου, έχω απλήρωτους τόσους μήνες τους δημοσιογράφους και κάνουν μόκο. Εσύ γιατί σαλτάρεις;
Ο κύριος είναι από τα αρπαχτικά, που σιχαινόμουν σε όλη τη ζωή μου. Το είδος του «ξύπνιου μάγκα» με το δόγμα «κοίτα φίλε πως θα τα αρπάξω από τους αφελείς». Έχω συναντήσει τέτοιους τύπους. Και έτρεξα χιλιόμετρα μακριά… Βλέπετε, εγώ είχα δασκάλους στη δημοσιογραφία. Δεν κατέβηκα αλεξιπτωτιστής…
Θυμάμαι, όταν στήναμε το «Καρφί» με τον Νίκο Κακαουνάκη, του πρότεινα να τονίζαμε στο πρώτο φύλλο ότι είμαστε μία μικρή και ανεξάρτητη εφημερίδα, που θα λέει αλήθειες… «Εγώ δεν λέω.. μαλακίες στο κόσμο, Καλαντζή… Θα πούμε ότι «λέμε τα λιγότερα ψέματα»». Μα, πήγα να φέρω αντιρρήσεις, στον κόσμο αρέσουν τα περί ανεξαρτησίας και ελεύθερης φωνής… «Όχι ! Θα λέμε τα λιγότερα ψέματα. Εγώ δεν κοροϊδεύω τον κόσμο. Αυτό θα είναι το σύνθημα!». Και αυτό ήταν το σύνθημα που πορεύτηκα στη δική μου δημοσιογραφική πορεία: η ειλικρίνεια.
Υπήρξα πάντα μισθωτός. Δεν άνοιξα ποτέ περίεργες εταιρίες και δεν κατασκεύασα αδιαφανή σχήματα. Δεν παραμύθιασα άξιους δημοσιογράφους για να δουλεύουν σε συνθήκες γαλέρας, την ώρα που έκανα deals. Δεν εξαπάτησα τον κόσμο με οργανωμένες καμπάνιες μάρκετινγκ περί «συμμετοχικών σχημάτων» που κατέληγαν πάντα σε έναν και μόνο λογαριασμό. Δεν έκανα ποτέ συνεντεύξεις Βόρειας Κορέας και δεν δούλεψα ποτέ σε Μέσο, που δεν σεβόταν τον αντίλογο.
Ως γνήσιο φασιστοειδές, ο υβρίζων εκφράζει μόνο μία άποψη, φιλοξενεί μόνο μία άποψη και εκτελεί, ναι εκτελεί, κάθε διαφορετική άποψη από τη δική του. Στρατιές τρολς υπό τις προσταγές του, συκοφαντούν, γελοιοποιούν και ισοπεδώνουν τους «αντιπάλους». Κανονικά συμβόλαια θανάτου, εκτελούνται από την κεντρική μπίζνα του και κάποιες περιφερειακές που λειτουργεί για ξεκάρφωμα.
Το τσακάλι, ζητά donate. Donate στον μάγκα που πουλάει δεοντολογία και είναι πιο ύπουλος κι από τον χειρότερο «συστημικό». Donate στον άνθρωπο που στήνει χορό πάνω στα κουρέλια 500 οικογενειών. Donate στον αλλοτριωμένο killer, που δεν μπορεί να διακρίνει πότε κάποιος καταθέτει την αγωνία του. Donate στην σκατοψυχιά.
Πρέπει να ομολογήσω ότι αυτές τις μέρες είμαι σαλταρισμένος με ότι συμβαίνει γύρω μου, αλλά σαλτάρω ακόμα περισσότερο με κουτσαβάκια σαν του λόγου του, που δεν έχουν ιερό και όσιο για να κερδίσουν μερικά κλικ.
Μου είπαν να μην απαντήσω γιατί θα χάσω. Όταν παλεύεις με σκ@τά, δεν μπορεί να μην λερωθείς. Δεν με νοιάζει όμως να χάσω. Έχω κρεμασμένη την κάπα μου, που λεγε και ο Κακαούνης. Και δεν έχω σκελετούς στη ντουλάπα μου.
Εγώ, το «συναισθηματικό τομάρι του Mega», μένω στα Εξάρχεια, σε ένα διαμέρισμα 70 τετραγωνικών, κατασκευής του ’50, και κυκλοφορώ με παπάκι.
Εγώ, το «συναισθηματικό τομάρι του Mega», 28 χρόνια δημοσιογράφος, δεν άνοιξα εταιρίες, δεν πήρα μαύρα λεφτά και δεν εκμεταλλεύτηκα την ιδεολογία του κόσμου για να ξεχειλώσω τις τσέπες μου.
Εγώ, το «συναισθηματικό τομάρι του Mega» δεν έκανα ποτέ κηρύγματα μίσους, δεν κατέστρεψα ανθρώπους, δεν ειρωνεύτηκα, δεν χλεύασα, δεν ξεπούλησα την ψυχή μου για να γίνω «παράγοντας». Και σίγουρα, δεν μαχαίρωσα πτώματα για να κερδίσω λίγη επισκεψιμότητα.
Κύριε, είσαι ντροπή, όχι για τη δημοσιογραφία, αλλά για την ανθρώπινη ύπαρξη.
Ένας εξυπνάκιας αλήτης.
Μία βαθιά ανήθικη ψυχή.
Τα υπόλοιπα, στο πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ ή στην Ένωση Εμπόρων – δεν ξέρω που είσαι γραμμένος.
\
- από το postmodern.gr