Γ. Πετρόπουλος: Το τερμάτισε ο Ζερβός

Δερβενιώτης - Πετρόπουλος

Ο Γιώργος Πετρόπουλος της Εφημερίδας των Συντακτών απάντησε (στο fb) στον σκιτσογράφο Σπύρο Δερβενιώτη που τοποθετήθηκε απέναντι στην απόφαση της διευθυνσης της Κολοκοτρώνη να μην δημοσιευτεί σκίτσο του Πέτρου Ζερβού (δείτε ΕΔΩ). Ο Σπ. Δερβενιώτης ανταπάντησε και η συζήτηση πήγε μακριά...
Αναδημοσιεύουμε το κείμενο του Γ. Πετρόπουλου που ερμηνεύει, αιτιολογεί και δικαιολογεί, κατα κάποιον τρόπο, την απόφαση της ΕφΣυν να μην επιτρέψει την δημοσίευση του σκίτσου του Πέτρου Ζερβού:

   "Την Δευτέρα 9-5 ο συνάδελφος Π. Ζερβός δημοσίευσε στην εφημερίδα- και δεν του το έκοψε κανείς -το σκίτσο που θα δείτε παρακάτω. Το κομμένο κεφάλι του Βελουχιώτη αποτέλεσε γι' αυτόν πηγή έμπνευσης. Και είπε να το τερματίσει προσφεύγοντας στον κόσμο των ναρκωτικών για να πάρει ιδέες. Δικαίωμα του να..
διαλέγει τις πηγές από τις οποίες θα εμπνέεται; Ασφαλώς. Για τον καλλιτέχνη δεν υπάρχει όριο. Για μια εφημερίδα που δημοσιεύει υπάρχει; Αναμφίβολα υπάρχει. Καταρχήν είναι οι κανόνες δεοντολογίας οι οποίες διέπουν τη δημοσιογραφία. Κατά δεύτερο είναι αυτό που ονομάζουμε κοινός τόπος: Άλλο κριτική κι άλλο προσβολή της προσωπικότητας του άλλου. Πολύ περισσότερο, κανείς δεν δικαιούται να προσβάλει τους αναγνώστες της εφημερίδας. Για έναν κομματικά ενταγμένο ή οπαδό ενός κόμματος- του οποιουδήποτε κόμματος- συνιστά προσβολή να εμφανίζεις τον ηγέτη

του να τραβάει μυτιές. Ακόμη χειρότερα να τον ταυτίζεις συνειρμικά μ' εκείνα τα ανθρωποειδή που κατέστησαν τον φανοστάτη των Τρικάλων ως ανεξίτηλο στίγμα στην ιστορία. Αν εσείς αυτό το λέτε πολιτική κριτική, λυπάμαι. Μάλλον δεν ξέρετε τί είναι η πολιτική κριτική. Αν το λέτε τέχνη αρχίζω να αναρωτιέμαι πόσο χαμηλά έχει πέσει η τέχνη. Καλύτερα να ανησυχείτε για την τέχνη και την αισθητική σας για να μπορείτε να συνεχίσετε να κάνετε τέχνη με υψηλή αισθητική που προϋπόθεσή της έχει τον σεβασμό αυτών στους οποίους απευθύνεστε.

Υ.Γ. Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ έχει ένα μότο: Μόνοι εργοδότες μας είναι οι αναγνώστες μας. Όλοι το λέμε αλλά δεν ξέρω αν όλοι το θέλουμε κι αν όλοι το εννοούμε. Παρεμπιπτόντως, το πιο δύσκολο είναι να σέβεσαι και να λαμβάνεις υπόψη σου έναν απρόσωπο εργοδότη. Και το πιο εύκολο είναι να λανσάρεσαι ως αντιεργοδοτικός απέναντι σε έναν τέτοιο εργοδότη. Με τον άλλο εργοδότη που έχει σάρκα, οστά και τα λεφτά το τι γίνεται είναι γνωστό. Όπως είναι γνωστό ότι απέναντι σε έναν τέτοιο εργοδότη λίγα παλικάρια κατέγραψε η ιστορία.
Γ.Π."