Από τον καιρό της Γαλλικής Επανάστασης, από την εποχή της Συντακτικής Συνέλευσης, δεν υπάρχει ούτε μια μέρα που να μην πεθαίνει η Αριστερά. Ούτε μια ώρα, ούτε ένα λεπτό, ούτε ένα δευτερόλεπτο. Βροχή τα κηδειόχαρτα, ωκεανός ολόκληρος, αν τα είχανε μαζέψει και τα είχανε κρατήσει από τότε ως σήμερα σε καμιά αποθήκη θα είχαμε υλικό για κάψιμο να ζεσταθεί ο κοσμάκης όλο το χειμώνα. Εκατομμύρια φορές έχει πεθάνει η Αριστερά ως τώρα. Κι εκεί που είναι έτοιμοι άπαντες να της περάσουν την ταφόπλακα, σηκώνεται ατσαλάκωτη απ’ το μνήμα, χαιρετάει τους συγκεντρωμένους και συνεχίζει τη βόλτα της. Σαν να μην συνέβη τίποτε…
Όλα εύκολα είναι σ’ αυτή τη ζωή. Κολλάς μια ετικέτα, κοτσάρεις μια ταμπέλα και βγάζεις τα συμπεράσματά σου. Δεν τρέχει και τίποτα άλλωστε, υπάρχουν πολλοί πρόθυμοι για να σε..
υποστηρίξουν και, ακόμη καλύτερα, για να σε δοξάσουν. Και η Αριστερά, έχει δαγκώσει το μαγεμένο μήλο της γριάς και αδυνατεί να απαντήσει στο τηλεφώνημά σας. Για την ώρα βεβαίως, διότι όπως όλα είναι εύκολα έτσι είναι και όλα εφήμερα. Και η ευημερία και η τρομολαγνεία και οι ταχυδακτυλουργίες και τα βέλη τα δηλητηριασμένα ακόμη ακόμη. Παλιοζωή, παλιόκοσμε, κλπ. κλπ. μην επαναλαμβανόμαστε τώρα.
Το μπλέξιμο δεν είναι στις εκτιμήσεις των απανταχού ιατρών της πολιτικής. Διότι δεν είναι και τόσο παράλογο να τα μπουρδουκλώνουν οι άνθρωποι και να προβαίνουν σε λανθασμένες διαγνώσεις. Λίγο ο καιρός δεν βοηθάει, λίγο είναι βαρύ το γήπεδο, λίγο ασήκωτη η μακαρονάδα, κάπου θα τη χάσεις τη μπάλα και θα βγει άουτ το βολέ. Το μπλέξιμο είναι ότι από τη μία έχουμε να κάνουμε με νομοσχέδια και από την άλλη με πόνο καρδιάς. Από τη μία με σειρά μέτρων και από την άλλη με σειρά ιδεών. Από τη μία με συμπεριφορές εξουσιαστικές και από την άλλη με ελπίδες και ψυχική ανάταση…
Οπότε μη βιαζόμαστε και πάλι. Μια χαρά είναι οι νεκρολογίες κι εμένα μ’ αρέσουν. Κάθομαι τις νύχτες και διαβάζω για τις προσωπικότητες που πέρασαν κι άφησαν πίσω τους ίχνη σημαντικά. Κάπως έτσι θα ήθελαν πολλοί να γίνει και με την Αριστερά. Να της αναγνωρίσουμε τη συμβολή της στους κοινωνικούς αγώνες και στα εργατικά κινήματα και στους μεγάλους πολέμους τους αντιφασιστικούς και να τη στείλουμε ύστερα μια ώρα αρχύτερα στον άλλο κόσμο. Στο γαμημένο το χρονοντούλαπο να κάνει παρέα με τον Αχούρα Μάσδα και τον Τζερόνιμο.
Καλή τύχη παιδιά μου, λέω εγώ. Καλή τύχη και καλή υπομονή. Καθότι μπορεί συχνά πυκνά οι αριστεροί να μας απογοητεύουν, αλλά η Αριστερά δεν θα πάει πουθενά. Εδώ ήταν, εδώ είναι και εδώ θα είναι για να δείχνει το μονοπάτι. Την οδό, το δρόμο, τη λεωφόρο που απομακρύνεται από τον γκρεμό και μας πηγαίνει σε έναν καλύτερο κόσμο, σε ένα καλύτερο αύριο. Κι όποιος θέλει, όποια θέλει βάζει μπρος τη μηχανή και προχωράει. Οι υπόλοιποι μπορούν να συνεχίσουν την επικοινωνία με τα γραφεία κηδειών…
