Διότι, ο αριστερός, όπως και ο δεξιός, και ο κεντρώος, και ο οποιοσδήποτε άλλος, έχει φυσικά το δικαίωμα να αλλάζει απόψεις, να κάνει νέες επιλογές, να μετακινείται, να μετανοεί αν θέλετε. Αλλά ο Κυριάκος «με κέρδισε»; Ο Μητσοτάκης «άλλη πρόταση για την Ελλάδα»; «Με έπεισε ότι.. έχει όραμα... Πιστεύει στην αξιοκρατία, στην αριστεία»; «Μπορεί να φέρει δουλειές και επενδύσεις»; Κι από πάνω, με τον ΣΥΡΙΖΑ «ο λαός αισθάνεται ότι έχει ακούσει μόνο ψέματα»; «Υπάρχει ένα σύννεφο μελαγχολίας πάνω από τη χώρα» και ο Μητσοτάκης «δεν θα είναι η ρεβάνς, θα είναι η διέξοδος»;
Που τα πουλάς αυτά, ρε Τάκη; Ποιος να πιστέψει ότι λες τέτοιες σαχλαμάρες και τα κίνητρά σου είναι ιδεολογικά, πολιτικά, για την Ελλάδα, ρε γαμώτο, να πούμε; Πόσο κοστίζει το φιλί στη Δύση στην Ανατολή των καινούργιων σου ερώτων; Και καλά, μιας κι ερωτεύτηκες πολιτικά τον Κυριάκο, δεν είσαι σε θέση να δεις -ο έρωτας στραβώνει- τις ασχήμιες του. Δεν μπορείς να διακρίνεις πόσο λίγος και άδειος είναι. Αλλά τους άλλους που αναγεννούν -κατά τον λυρικό δεξιό σου λόγο- τη Ν.Δ. δεν τους ακούς; Τον Άδωνι που γαβγίζει εμφύλιο, τον Κουμουτσάκο που ροκάρει συκοφαντίες, τη Μισέλ που..., τον Βορίδη που...;
Και τι διάολο επικοινωνία είναι τα γλυκερά -μπλιαχ!- για τους άξιους Έλληνες που θα ενώσει ο Κυριάκος; Τέτοια τον συμβουλεύεις; Να κρύβει το ανθρωποφάγο πρόγραμμά του πίσω από ρομάντζες; Τέλος πάντων, ας μην παρασυρθούμε και φάμε και καμιά μήνυση ότι μειώνουμε επαγγελματικά τον στρατηγικό σύμβουλο του Μητσοτάκη. Ας αρκεστούμε σε μια άκρως επαγγελματική διαπίστωση, που χρησιμοποιείται σε τέτοιες περιπτώσεις: Άξιος ο μισθός σου, στρατηγέ των συμβουλών και αρχιστράτηγε των συμβούλων...
Θανάσης Καρτερός (Αυγή)
