Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης (newpost)
Είναι σαφώς αμετροεπής. Άπαξ και αρχίσει ένα στόρι αρνείται να το τελειώσει πριν εξαντλήσει συντρόφους, συνομιλητές και συνοδοιπόρους. Λες κι έχει απέναντί του το φοιτητικό ακροατήριο, που τόσο τον λάτρευε όταν αγόρευε από την έδρα. Λες και ο ήχος της ίδιας του της φωνής είναι από εκείνες τις εξαίσιες μουσικές που μάγεψαν τον ποιητή. Και δεν αντέχει καμιά άλλη εκτός από τη δική του, να διακονεί την αιώνια αλήθεια. Αλλά για το χρέος, αυτό το κομβικό ζήτημα για την επιβίωση της Ελλάδας, των Ελλήνων και των Ελληνίδων, ο Βαρουφάκης είχε δίκιο. Απόλυτο δίκιο!
Είναι ιεραπόστολος του πολιτικού ερασιτεχνισμού. Εμπιστεύεται τόσο τις ικανότητές του και την διάνοιά του, που έχει την εντύπωση ότι μπορεί να φέρει βόλτα τους πάντες και να επιβάλλει το.. μήνυμά του. Και δεν αντιλαμβάνεται πως όταν σφίγγουν τα γάλατα σημασία δεν έχει αν λες το σωστό ή το λάθος αλλά αν κρατάς τα σωστά χαρτιά στα χέρια σου. Και αν αυτά τα χαρτιά μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις ή είναι κατάλληλα μόνο για προσάναμμα. Αλλά για το χρέος ο Βαρουφάκης είχε δίκιο. Κι αυτά που έλεγε πέρυσι τέτοια εποχή, έρχεται τώρα να τα ξαναπεί το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Είναι από τους πιο εγωκεντρικούς ανθρώπους που κυκλοφορούν και ενδέχεται να είναι και ο πιο εγωκεντρικός απ’ όλους. Σου δίνει την εντύπωση ότι δεν τον απασχολεί τίποτα άλλο στον κόσμο αυτό εκτός από τον εαυτό του και τις ανάγκες του και ότι οι απόψεις των υπολοίπων περνάνε από το ένα αυτί και βγαίνουν από το άλλο εν ριπή οφθαλμού. Χώρια αυτό το στόρι με το ντύσιμό του, που λίγο ακόμη και θα θύμιζε τον Γιώργο Μάγκα στα ωραία του. Για να μην πω τον Γιάννη Φλωρινιώτη και παρεξηγηθούμε. Για το χρέος όμως και το κλείσιμό του σε ένα χρονοντούλαπο (με συνακόλουθη εξαφάνιση των ντουλαποκλειδιών) είχε δίκιο. Το αναγνωρίζουν όλοι πια, εκτός από αυτό το τοτέμ των μενουμευρώπη τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Να τη θυμηθούμε μια στιγμή την πρόταση του Βαρουφάκη; Όπως γνωρίζουμε είχε μιλήσει για «ανταλλαγές χρεογράφων» με δύο είδη ομολόγων. Το ένα θα συνδεόταν με την ονομαστική οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας ενώ το δεύτερο, το οποίο αποκάλεσε "perpetual bond" (μη εξαγοράσιμες ομολογίες, χωρίς ημερομηνία λήξης που πληρώνουν διαρκώς τόκο), θα αντικαθιστούσε αυτά που διακρατεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Και είχε δηλώσει συμπληρωματικά για τους εταίρους μας:
«Θα τους πω, “βοηθήστε μας να προωθήσουμε μεταρρυθμίσεις στη χώρα μας και δώστε μας ένα δημοσιονομικό περιθώριο για να το κάνουμε αυτό, διότι σε διαφορετική περίπτωση θα συνεχίσουμε να πνιγόμαστε και η Ελλάδα μάλλον θα παραμορφωθεί, παρά θα αναμορφωθεί”.»Κι έρχεται το ΔΝΤ τώρα, να ζητήσει περίοδο χάριτος ως το 2040 για τους τόκους και τα κεφάλαια των δανείων, που έχει λάβει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη και επιμήκυνση της αποπληρωμής ως το 2080. Διότι αλλιώς θα πάνε όλα κατά διαόλου, δεν θα βγει το πρόγραμμα και θα κλατάρει η χώρα. Πάνω κάτω δηλαδή, με μια μικρή μεταμφίεση για να μη μας πάρουν με τις πέτρες, όσα έλεγε πέρυσι ο Βαρουφάκης. Και τότε τον δείχνανε με το δάχτυλο ως τον τρελό του χωριού. Καμιά φορά όμως από τρελό κι από μικρό, τη μαθαίνεις τη γαμημένη την αλήθεια…
Υ.Γ.: Και μιας και μιλάμε για αμετροεπείς, ας πάρουν ένα τηλεφωνάκι απ’ το Μαξίμου την κυρία Βαγενά. Τα ‘σπασε πάλι τα κοντέρ με τις εξυπνάδες της.