Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης (newpost)
Κάθομαι εγώ τώρα πρωί πρωί (για μένα, πρωί είναι…) και διαβάζω στο Newpost για τη «φοροκαταιγίδα» που φέρνει το πολυνομοσχέδιο. Κομπλέ με φιόγκους και κουδούνια και αυξήσεις σε καύσιμα, αυτοκίνητα, είδη διατροφής και τσιγάρα. Ποια τσιγάρα όμως κύριε φορομπήχτα μου; Τα απλά, τα νορμάλ, τα ξενέρωτα, ως συνήθως. Ενώ τα γεμιστά, τα γελαστά, τα πρόστυχα δεν καταδέχεται κανείς να τα φορολογήσει. Είναι εκτός νόμου θα μου πείτε, μην είσαι χαζός. Και θα σας απαντήσω: Στο Κολοράντο των ΗΠΑ, στην πόλη Ωρόρα, όπου κατοικούν εξίσου χαζοί με εμένα, θα βρέξει ενάμιση εκατομμύριο δολάρια για να σωθούν οι τοπικοί άστεγοι. Κι από πού θα προέλθει αυτό το όχι και τόσο ευκαταφρόνητο ποσό; Από τη φορολογία της μαριχουάνας που πωλείται νόμιμα στη συγκεκριμένη πολιτεία εδώ και δύο χρόνια!
Να τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, για να αποφύγουμε τόσο τις παρεξηγήσεις όσο και τα βογκητά των πάσης φύσεως σεμνότυφων. Η κατοχή, χρήση και πώληση μαριχουάνας για «προσωπική χρήση» είναι νόμιμη στο Κολοράντο εδώ και δύο έτη. Ήταν μάλιστα η πρώτη πολιτεία των ΗΠΑ, που είπε το «ναι» στο συγκεκριμένο ναρκωτικό και από τότε ακολούθησαν κι άλλες. Όταν λέμε «ναι» όμως, δεν εννοούμε μπάτε σκύλοι αλέστε. Εκεί είναι Αμερική, δεν είναι Ψωροκώσταινα να πίνεις χύμα Αλβανό για να μπετώσεις. Υπάρχουν νόμοι, υπάρχουν κανόνες στο παιχνίδι και, πάνω απ’ όλα, υπάρχει φορολογία. Υπενθυμίζω για όσα αμελή παιδάκια το ξεχάσανε ότι και τον Αλ Καπόνε για φοροδιαφυγή τον πιάσανε και σημειώνω ότι στην τρίτη μεγαλύτερη πόλη του Κολοράντο, την Ωρόρα, αποκόμισαν πέρυσι 2.650.000 δολάρια από τη φορολογία της μαριχουάνας και φέτος είναι απολύτως σίγουροι ότι θα ανέβουν στα 4.500.000 δολάρια. Κι επειδή καταλαβαίνουν όχι μόνο τη ντάγκλα αλλά και τον πόνο του άλλου, σκοπεύουν να διαθέσουν για ανάγκες των αστέγων της πόλης 1.500.000 δολάρια.
Για προσωρινή στέγαση, για τρόφιμα, για είδη υγιεινής, για να τους βοηθήσουν ρε παιδάκι μου με κάθε τρόπο, με κάθε δυνατό τρόπο που μπορεί να σκεφτεί ο ανθρώπινος νους. Δεν χρειάζεται να είσαι μεγαλοφυΐα για να προσφέρεις σε κάποιον που τραβάει ζόρι, καλή πρόθεση θέλει συν τα απαραίτητα κεφάλαια. Τα λεφτά, τα μπικικίνια, το ντουλά, που αυτή τη φορά προέρχονται από μια δραστηριότητα ελαφρώς αμφιλεγόμενη. Αλλά όπως είχε πει κι ο Ντεν Χσιαοπίνγκ: «Δεν έχει σημασία αν μια γάτα είναι άσπρη ή μαύρη, σημασία έχει να πιάνει ποντίκια». Και στην περίπτωση της μαριχουάνας, στην περίπτωση του Κολοράντο τουλάχιστον, έχουμε να κάνουμε με ένα αιλουροειδές που αιχμαλωτίζει ένα σωρό τρωκτικά. Και με μια ιδέα που ίσως δεν θα έπρεπε να αφήνει ασυγκίνητους και τους δικούς μας «υπευθύνους».
Ξέρω ξέρω, θα μου πείτε ότι η μαριχουάνα δεν είναι πια και το καλύτερο πράγμα του κόσμου. Αλλά δεν είναι επίσης ούτε το χειρότερο και τέλος πάντων πιο σωστό είναι να την ελέγχεις αυστηρά και να την φορολογείς ακόμη αυστηρότερα παρά να την αφήνεις στα χέρια του κάθε εγκληματία. Ο οποίος εγκληματίας στο τέλος θα οδηγήσει τον πελάτη του στην πρέζα ή στη σίσα, γιατί θα κονομάει περισσότερα και θα τον ελέγχει αποτελεσματικότερα…
Τροφή για σκέψη λοιπόν, τόσο του νομοθέτη όσο και των φορομπηχτικών μηχανισμών. Νομιμοποίησε τη μαριχουάνα κύριε Τσακαλώτε μου, βάλε της ΦΠΑ στούκας 54 %, πάρτα απ’ τους μερακλήδες κι άσε ήσυχο το μακαρόνι και το ρυζάκι του λαού. Για να μην πω τη βενζίνα που θέλει ο κοσμάκης, μπας και φουλάρει επιτέλους τη «Μπέμπα»!