Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης (newpost)
Υποθέτω ότι έχει να κάνει με τις αντιλήψεις περί Ανατολής. Η οποία Ανατολή είναι πάντοτε μυστηριώδης, σε αντίθεση με το Γουέστ που τη βγάζει βυθισμένο στην περιπέτεια και στην αγριάδα. Μιλάμε για μυστήριο μέγα, για παλάτια κρυφά, για θησαυρούς στα σεντούκια, για χαρέμια με γκομενάκια τρελά και βάλε και πάρε και δώσε. Είναι αυτό το πράγμα που ό,τι και να πεις στους Δυτικούς (το έχω ζήσει στη δεκαετία του ενενήντα στο Λονδίνο), σε κοιτάνε με νόημα και χαμογελάκι πικρό, με μάτι μισόκλειστο και χέρι να ακουμπάει στο πορτοφόλι, με ένα στυλάκι.. «καλά τώρα, νομίζεις ότι δεν ξέρω πως με κοροϊδεύεις;» Δεν τους πείθεις, δεν πα’ να χτυπιέσαι πρωί, βράδυ, μεσημέρι και απόγευμα. Λαμόγιο ήσουνα στα μάτια τους και λαμόγιο θα παραμείνεις.
Κάπως έτσι εξηγούνται και όσα δήλωσε αυτή η μούρη ο Ντάισελμπλουμ, μιλώντας στο φόρουμ διαλόγου του πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Όπου βγήκε και δήλωσε ευθαρσώς το εξής:
«Το πιο λυπηρό πράγμα για την Ελλάδα είναι ότι υπάρχει πολύς πλούτος, αλλά είναι κρυμμένος ή έχει μεταφερθεί στο Λονδίνο».
Και καλά για το Λονδίνο, έχει τις πηγές του ο άνθρωπος (να τον ρωτήσουμε και για τον Παναμά…), αλλά στο στρώμα της γριάς πως κοίταξε, στο μπαούλο πώς τρύπωσε, στη μασίνα πως μπούκαρε για να τα βρει τα κρυμμένα τα μπικικίνια, τα μαρούλια, το κασέρι; Βασίστηκε ρε παιδί μου σε κάποια στοιχεία, σε κάποιες στατιστικές που μπορεί να παραθέσει ανά πάσα στιγμή ή μήπως τα έβγαλε όλα από την κεφάλα του, έτσι σε μια επίδειξη αναγεννησιακού πνεύματος; Να ξέρουμε κι εμείς δηλαδή που κρύβονται τα δικά μας τα χρυσάφια, τα ζαφείρια και τα ρουμπίνια, οι δικοί θησαυροί του Χολομώντα –κατ’ αναλογίαν με τους παλαιότερους που είχε μαζέψει ο συγχωρεμένος ο Σολομών.
Να σας πώ κάτι; Δεν είναι καινούριο το θέμα, το έχουν στο μυαλό τους οι Ευρωπαίοι από την αρχή σχεδόν των Μνημονίων. Εκείνο τον καιρό είχα συναντήσει έναν γνωστό μου πολιτικό, είχαμε πιεί έναν καφέ, είχαμε πει τα κουτσομπολιά μας και κάποια στιγμή γύρισε και μου το έσκασε το μυστικό:
«Οι Ευρωπαίοι πιστεύουν ότι υπάρχουν 200 δισεκατομμύρια ευρώ κρυμμένα στην Ελλάδα και είναι εξοργισμένοι με αυτή την κατάσταση. Και είναι επίσης αποφασισμένοι να τα πάρουν πίσω με κάθε τρόπο. Δεν υπάρχει περίπτωση να το ξεχάσουν το ζήτημα και να το αφήσουν έτσι να περάσει!»
Μου το είπε τότε, δεν το ξέχασα και το ξαναθυμήθηκα πέρυσι, όταν βγήκε μια μέτρηση που έλεγε ότι οι πολίτες της χώρας έχουν χάσει 160 δισεκατομμύρια ευρώ από την αρχή της κρίσης. «Άντε άλλα σαράντα μας έμειναν», σκέφτηκα, «και θα μας αφήσουν ήσυχους». Είχα κάνει μάλιστα κι έναν υπαινιγμό επ’ αυτού στα social media, όποιος ή όποια θέλει το βρίσκει, για να μην νομίζετε ότι σας λέω παραμύθια.
Και φτάσαμε να φαγωθούν και τα 160 και τα 40 δισμύρια για να υπογράψουν οι Ευρωπαίοι τη συμφωνία. Και να υπαινιχθούν ότι μπορεί να ρυθμιστεί το χρέος. Τώρα, τώρα πια που μας έγδαραν και πήραν τα (κατ’ αυτούς…) κλεμμένα των Ελλήνων. Μόνο ο Ντάισελμπλουμ έμεινε να υπερασπίζεται τη σκληροπυρηνική γραμμή ότι υπάρχουν κι άλλα μπακίρια για τσούρνεμα. Αναρωτιέμαι αν είναι προσωπική του άποψη ή αν λειτουργεί για ακόμη μια φορά ως λαγουδάκι.
