Πριν από λίγο, πολιτικός συντάκτης των Νέων κατήγγειλε από τηλεοράσεως, με ύφος δημοσιογράφου που αποκαλύπτει τις πιο σκοτεινές μηχανορραφίες και τις βγάζει στο φως, ότι «εθελοντές και ΜΚΟ πλησιάζουν τους πρόσφυγες και τους λένε να κάνουν αίτηση ασύλου».
Αυτό που μου προξένησε το ενδιαφέρον είναι η έκπληξή του όταν οι υπόλοιποι συνάδελφοι του πάνελ τον ρώτησαν -προς τιμή τους- για ποιο λόγο νομίζει ότι είναι κακό αυτό. Η ερώτησή τους τον αιφνιδίασε ειλικρινά. Στο μυαλό του οι εθελοντές ή οι αλληλέγγυοι, δε μπορεί να θέλουν πραγματικά να βοηθήσουν τους πρόσφυγες και να τους πουν τα δικαιώματά τους. Είναι εκεί για να τους εξαπατήσουν και να φύγουν ήσυχα - ήσυχα από την Ελλάδα, χωρίς να κάνουν φασαρία. Κάτι σαν διαπραγματευτές της αστυνομίας σε απαγωγέα που κρατάει ομήρους. Το αντίθετο του μοιάζει.. αποτέλεσμα κάποιας συνωμοσίας, είναι δείγμα κάποιας διαφθοράς που έχει παρεισφρήσει στην κοινωνία μας και πρέπει να στιγματισθεί.
Ζήσαμε πολλά χρόνια στην Ελλάδα, κατά τα οποία τέτοιοι τύποι διαμόρφωναν την κοινή γνώμη. Ανθρωποι οι οποίοι αντιλαμβάνονταν τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης, τον εθνικισμό, τον ρατσισμό και γενικότερα τα κατά συνθήκη ψεύδη της εξουσίας όχι απλά σαν κάτι που πρέπει να επιβληθεί, αλλά σαν κάτι αυτονόητο, κάτι του οποίου η αμφισβήτηση αποτελούσε ύποπτη και δυσνόητη παρέκκλιση από την κανονικότητα, ένα είδος κοινωνικής παθογένειας. Τα γεγονότα δεν πέρναγαν από τη βάσανο της λογικής και της κανονικότητας (ένας αλληλέγγυος εξηγεί στους πρόσφυγες τα δικαιώματά τους -τι πιο λογικό;), αλλά από την συμβατότητά τους με τις ανάγκες της κυριαρχίας.
Ενα καλό που δημιούργησε η κρίση ήταν ότι για λογαριασμό της ακούστηκαν τόσο χοντροκομμένα ψέματα από την εξουσία, ώστε ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας άρχισε να αμφισβητεί πλέον όχι μόνο τα πιο τερατώδη ψέματα, αλλά και κάθε ερμηνευτικό σχήμα που προέρχεται από αυτήν. Το τεράστιο κίνημα αλληλεγγύης που έχει αναπτυχθεί πλάι στους πρόσφυγες δεν είναι άσχετο με αυτό το ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης αφήγησης [συγνώμη για τη λέξη, σε αυτή την περίπτωση ταιριάζει]. Η κοινωνία, από το 2008 και μετά, συνήθισε σε μεγάλο βαθμό να σκέφτεται μόνη της και μέσα από τις συλλογικές διεργασίες της, παρά να μαθαίνει την άποψή της από τη λειτουργία των 8 μμ.
Πρέπει να υπερασπιστούμε αυτό το κεκτημένο αυτών των 8 περιπετειωδών χρόνων, απέναντι σε κάθε προσπάθεια αναγέννησης της κυριαρχίας του κατά συνθήκη ψεύδους, παραδοσιακή ή εναλλακτική. Να διευρύνουμε αυτή τη χειραφέτηση, απέναντι σε όποιον επιχειρήσει να οικοδομήσει νέες ψευδείς κοινοτοπίες που στρέφονται εναντίον της κοινωνίας, να μετατρέψουμε αυτή τη συνείδηση σε οργάνωση και την οργάνωση σε δράση.
Στο αμήχανο βλέμμα του συντάκτη των Νέων όταν του λένε ότι δεν είναι κακό να πληροφορούν οι αλληλέγγυοι τους πρόσφυγες για τα δικαιώματά τους, στο αμήχανο βλέμμα κάθε κυρίαρχου που δεν είχε ποτέ φανταστεί ότι ο κόσμος μπορεί να λειτουργήσει πέρα από τις εμμονές του, στο φόβο της εξουσίας ότι δεν την ακούνε πια και δεν της αναγνωρίζουν το δικαίωμα να ορίζει τι είναι κανονικό και λογικό, κρύβεται στην πραγματικότητα όλη η ελπίδα για την αναγέννηση της κοινωνίας.
- πηγή: facebook
