Γράφει ο Τάσος Παππάς
Να το ξεκαθαρίσουμε από την αρχή: οι ποινές που επέβαλε το πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ στους δημοσιογράφους για τη στάση τους την περίοδο του δημοψηφίσματος είναι αδικαιολόγητες.
Η συγκεκριμένη απόφαση είναι ευάλωτη στην κατηγορία για μεροληψία. Οφείλει το αρμόδιο όργανο της ΕΣΗΕΑ να δώσει στη δημοσιότητα το σκεπτικό του για να μπορέσουμε να κρίνουμε και επί της ουσίας. Επειδή όμως βρήκαν την ευκαιρία διάφοροι με πλούσιο παρελθόν στην κακοποίηση της πραγματικότητας να υποδυθούν τους ανεξάρτητους, εκτοξεύοντας παχιά λόγια περί δημοκρατίας και πλουραλισμού, καλό είναι να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα, μπας και συνεννοηθούμε:
■ Η ιδιοτελής προσέγγιση διαφέρει από την ανιδιοτελή υποκειμενικότητα. Το προπαγανδιστικό.. ξεσάλωμα σε συστηματική βάση δεν είναι ελευθερία της έκφρασης. Κάπως αλλιώς λέγεται: μήπως διαπλοκή;
■ Είναι δικαίωμά σου να έχεις όποια άποψη θέλεις και να τη μεταδίδεις. Ομως άλλο «λέω τη γνώμη μου και παίρνω την ευθύνη» και άλλο «αποκλείω τον αντίλογο γιατί έτσι γουστάρω». Η ελευθερία της έκφρασης κατοχυρώνεται και η πολυφωνία υπηρετείται με την αγιοποίηση της μιας θέσης και τη δαιμονοποίηση της άλλης;
■ Η ιδεολογική προτίμηση και η ταύτιση με κομματικές γραμμές προφανώς δεν απαγορεύονται. Αρκεί να δηλώνονται και να μη φοράνε τη μουτσούνα της αντικειμενικότητας.
■ Δεν δικαιούται η Ενωση Ιδιωτικών Τηλεοπτικών Σταθμών Εθνικής Εμβέλειας να επικαλείται το συνταγματικό δικαίωμα της ελευθερίας της δημοσίευσης και της έκφρασης, τη στιγμή που και οι πέτρες σ’ αυτή τη χώρα γνωρίζουν ότι αυτό το δικαίωμα σε πολλές περιπτώσεις έχει παραβιαστεί από τα μέλη της με ωμό τρόπο: είτε με την παραποίηση ειδήσεων, είτε με την κατασκευή γεγονότων, είτε με την απόκρυψη σημαντικών πληροφοριών για το καλό -υποτίθεται- της πατρίδας, είτε με την απόλυση των μη αρεστών.
■ Θα μπορούσε η δημόσια τηλεόραση να συμπεριφερθεί την περίοδο του δημοψηφίσματος όπως τα ιδιωτικά μέσα (έντυπα και ηλεκτρονικά); Οχι βεβαίως, γιατί θα την εγκαλούσαν -και σωστά- οι πάντες ότι κάνει κυβερνητική προπαγάνδα με τα χρήματα των πολιτών. Γιατί δεν ισχύει το ίδιο για τα μέσα που έχουν καταλάβει παρατύπως δημόσιες συχνότητες ή για τα μέσα που είναι υποθηκευμένα στις τράπεζες τις οποίες έχουν σώσει τρεις φορές μέχρι τώρα οι φορολογούμενοι;
EfSyn
Να το ξεκαθαρίσουμε από την αρχή: οι ποινές που επέβαλε το πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ στους δημοσιογράφους για τη στάση τους την περίοδο του δημοψηφίσματος είναι αδικαιολόγητες.
Η συγκεκριμένη απόφαση είναι ευάλωτη στην κατηγορία για μεροληψία. Οφείλει το αρμόδιο όργανο της ΕΣΗΕΑ να δώσει στη δημοσιότητα το σκεπτικό του για να μπορέσουμε να κρίνουμε και επί της ουσίας. Επειδή όμως βρήκαν την ευκαιρία διάφοροι με πλούσιο παρελθόν στην κακοποίηση της πραγματικότητας να υποδυθούν τους ανεξάρτητους, εκτοξεύοντας παχιά λόγια περί δημοκρατίας και πλουραλισμού, καλό είναι να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα, μπας και συνεννοηθούμε:
■ Η ιδιοτελής προσέγγιση διαφέρει από την ανιδιοτελή υποκειμενικότητα. Το προπαγανδιστικό.. ξεσάλωμα σε συστηματική βάση δεν είναι ελευθερία της έκφρασης. Κάπως αλλιώς λέγεται: μήπως διαπλοκή;
■ Είναι δικαίωμά σου να έχεις όποια άποψη θέλεις και να τη μεταδίδεις. Ομως άλλο «λέω τη γνώμη μου και παίρνω την ευθύνη» και άλλο «αποκλείω τον αντίλογο γιατί έτσι γουστάρω». Η ελευθερία της έκφρασης κατοχυρώνεται και η πολυφωνία υπηρετείται με την αγιοποίηση της μιας θέσης και τη δαιμονοποίηση της άλλης;
■ Η ιδεολογική προτίμηση και η ταύτιση με κομματικές γραμμές προφανώς δεν απαγορεύονται. Αρκεί να δηλώνονται και να μη φοράνε τη μουτσούνα της αντικειμενικότητας.
■ Δεν δικαιούται η Ενωση Ιδιωτικών Τηλεοπτικών Σταθμών Εθνικής Εμβέλειας να επικαλείται το συνταγματικό δικαίωμα της ελευθερίας της δημοσίευσης και της έκφρασης, τη στιγμή που και οι πέτρες σ’ αυτή τη χώρα γνωρίζουν ότι αυτό το δικαίωμα σε πολλές περιπτώσεις έχει παραβιαστεί από τα μέλη της με ωμό τρόπο: είτε με την παραποίηση ειδήσεων, είτε με την κατασκευή γεγονότων, είτε με την απόκρυψη σημαντικών πληροφοριών για το καλό -υποτίθεται- της πατρίδας, είτε με την απόλυση των μη αρεστών.
■ Θα μπορούσε η δημόσια τηλεόραση να συμπεριφερθεί την περίοδο του δημοψηφίσματος όπως τα ιδιωτικά μέσα (έντυπα και ηλεκτρονικά); Οχι βεβαίως, γιατί θα την εγκαλούσαν -και σωστά- οι πάντες ότι κάνει κυβερνητική προπαγάνδα με τα χρήματα των πολιτών. Γιατί δεν ισχύει το ίδιο για τα μέσα που έχουν καταλάβει παρατύπως δημόσιες συχνότητες ή για τα μέσα που είναι υποθηκευμένα στις τράπεζες τις οποίες έχουν σώσει τρεις φορές μέχρι τώρα οι φορολογούμενοι;
EfSyn