ΕΝΙΑΙΟΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ!
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ «ΗΓΕΣΙΕΣ»
Να μην περάσει το αντι-ασφαλιστικό τερατούργημα!
Ένας ολόκληρος μήνας και μία εβδομάδα συνδικαλιστικής… αφασίας κύλησε από την 27η Φεβρουαρίου 2016, ημέρα κατά την οποία το ΔΣ της ΠΟΕΣΥ κήρυξε 48ωρες επαναλαμβανομένες απεργιακές κινητοποιήσεις για το ασφαλιστικό, απόφαση που έμεινε στα χαρτιά αφού ΟΛΕΣ οι Ενώσεις-μέλη της Ομοσπονδίας δεν μπήκαν στον… κόπο να προσδιορίσουν το «χρόνο πραγματοποίησης των απεργιών».
Υπενθυμίζεται ότι στις 27/2/2016 πραγματοποιήθηκε συνδιάσκεψη των διοικητικών συμβουλίων των Ομοσπονδιών και Ενώσεων των εργαζομένων στα ΜΜΕ που οργάνωσε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ) για το Ασφαλιστικό. Ακολούθησε έκτακτη συνεδρίαση.. του ΔΣ της ΠΟΕΣΥ όπου ελήφθη η συγκεκριμένη απόφαση για τις 48ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες.
Στην ανακοίνωση της ΠΟΕΣΥ τονίζονταν τα εξής: «Από τους περισσότερους ομιλητές κρίθηκαν αρνητικά και απορρίφθηκαν οι ρυθμίσεις που προτείνει το υπουργείο Εργασίας, ως αντίθετες με τις θέσεις του κλάδου για το Ασφαλιστικό. Κατόπιν αυτών, μετά και τις τοποθετήσεις των συμμετασχόντων στη συνδιάσκεψη, το Διοικητικό Συμβούλιο της ΠΟΕΣΥ σε έκτακτη συνεδρίασή του αποφάσισε ομόφωνα την κήρυξη 48ωρων επαναλαμβανομένων απεργιακών κινητοποιήσεων, μετά από συνεννόηση με τα πρωτοβάθμια σωματεία του χώρου, σε ό,τι αφορά το χρόνο πραγματοποίησης των απεργιών».
Μέχρι σήμερα, καμία απεργιακή κινητοποίηση διαρκείας με προοπτική νίκης δεν έλαβε χώρα παρά το γεγονός ότι ο χρόνος μετρά αντίστροφα και σε βάρος των ασφαλιστικών-εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων στα ΜΜΕ. Απεναντίας, στη θέση του… πολυδιακηρυγμένου (στα χαρτιά) «απεργιακού ξεσηκωμού» βλέπουμε και πάλι την ενεργοποίηση τηςεκτονωτικής-«εθιμοτυπικής» 24ωρης απεργιακής «τουφεκιάς στον αέρα», όπως αυτής που αποφάσισε η ΕΣΗΕΑ για την Πέμπτη 7 Απριλίου συμμετέχοντας στην απεργία που κήρυξε η ΑΔΕΔΥ.
Όμως, η όποια κριτική αναφορικά με τη σπασμωδική τακτική των θεσμικών συνδικαλιστικών οργάνων του κλάδου, δεν πρέπει να συνιστά άλλοθι για τη διάσπαση του κοινού πανελλαδικού μας αγώνα και την αποχή από μία απεργιακή κινητοποίηση.
Στον αντίποδα της απόφασης της ΕΣΗΕΑ, βρέθηκαν οι πλειοψηφίες των διοικητικών συμβουλίων τριών Ενώσεων (μελών της ΠΟΕΣΥ) της χώρας, όχι όμως γιατί διαφωνούν με τις μεμονωμένες απεργίες αλλά γιατί δεν… θέλουν καθόλου απεργίες ή επικαλούμενοι “άλλους” προσχηματικούς λόγους… Έτσι λοιπόν, βρισκόμαστε απέναντι σε ένα εξευτελιστικό φαινόμενο, να απεργεί την Πέμπτη η ΕΣΗΕΑ, η ΕΣΠΗΤ, η EΠΗΕΑ και η ΠΟΣΠΕΡΤ και να απέχουν η ΕΣΗΕΜ-Θ, η ΕΣΗΕΣΘΕ και η ΕΣΗΕΠΗΝ.
Αυτή η εικόνα διάλυσης, από τη μια με μία ανώδυνη για την κυβέρνηση μεμονωμένη απεργία και από την άλλη με την αντιδραστική, διασπαστική αντι-απεργιακή στάση ορισμένων Ενώσεων, αποτελεί το καλύτερο «δώρο» προς την κυβέρνηση που διευκολύνεται στην υλοποίηση του σχεδίου κατεδάφισης και των τελευταίων υπολειμμάτων τηςδημόσιας κοινωνικής ασφάλισης.
Δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία ότι οι αυτοανακηρυγμένες συνδικαλιστικές ελίτ του κλάδου, αποσπασμένες από τη βάση των εργαζομένων αμέσως μετά την εκλογή τους, λειτουργούν με δική τους ατζέντα που διευκολύνει τα εκάστοτε εργοδοτικά-κυβερνητικά συμφέροντα με αντάλλαγμα τη διαιώνιση της γραφειοκρατικής τους ύπαρξης.
Αλλά, πού οφείλεται αλήθεια αυτή η συντονισμένη απροθυμία καθόδου σε δυναμικές κινητοποιήσεις και το «διαζύγιο» ανάμεσα σε καμιά εικοσαριά μεγαλοσυνδικαλιστές του χώρου με τη συντριπτική πλειοψηφία των χιλιάδων μελών και μη μελών των Ενώσεων της χώρας; Έχουν γίνει ξαφνικά όλοι ΣΥΡΙΖΑ και δεν θέλουν να… «βλάψουν» το έργο της δήθεν αριστερής κυβέρνησης με τη δεξιά πολιτική; Η ερμηνεία δεν μπορεί να είναι τόσο απλή, πολύ περισσότερο που η… απροθυμία των ολίγων «προθύμων» συνδικαλιστικών στελεχών προέρχεται από όλο το… καθεστωτικό πολιτικό φάσμα!
Το φαινόμενο του ημι-«επαγγελματικού» γραφειοκρατικού συνδικαλισμού και τα προνόμια που αυτός εξασφαλίζει στους συνομιλητές της εκάστοτε εξουσίας φαίνεται πως αποτελεί για αρκετούς του χώρου, το πραγματικό κίνητρο ενασχόλησης με τα συνδικαλιστικά κοινά. Πώς να εναντιωθείς για παράδειγμα σε μια κυβέρνηση όταν επί της θητείας της προσλαμβάνεσαι σε ένα κρατικό Μέσο και θεωρείς “υποχρέωσή” σου να το “ξεπληρώσεις”; Επίσης, πώς να αντιδράσεις αποτελεσματικά ως συνδικαλιστικό στέλεχος σε απολύσεις όταν είσαι ταυτοχρόνως μέλος του ΔΣ της… διοίκησης της επιχείρησης; Πώς μπορεί κάποιος συνδικαλιστής να είναι στέλεχος κυβερνώντος κόμματος και ταυτοχρόνως να μάχεται ειλικρινώς εναντίον ενός βάρβαρου νομοσχεδίου της κυβέρνησης από τη θέση του… συνδικαλιστικού προεδρείου; Τι είναι οι μηνιαίες «αποζημιώσεις» μελών ορισμένων ΔΣ, τι ακριβώς «αποζημιώνεται» με αυτές και ποιον σκοπό εξυπηρετούν όταν δεν καταλήγουν σε αγωνιστικές δραστηριότητες του κλάδου ή σε ένα κοινό “ταμείο αγώνα και αλληλεγγύης”;
Όταν απαντηθούν ερωτήματα σαν τα παραπάνω, ίσως και να κατανοήσουμε τις πραγματικές αιτίες της απροθυμίας για οποιαδήποτε σύγκρουση των μεγαλοσυνδικαλιστικών στελεχών με οποιαδήποτε πολιτική εξουσία, όπως και να αυτο-ονομάζεται αυτή, «της αριστεράς», της «δεξιάς» ή του «κέντρου».
Το «ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ» και τα εκλεγμένα μέλη του σε ΠΟΕΣΥ και ΕΝΩΣΕΙΣ συνεχίζουν να αγωνίζονται για τη μετατροπή των μεμονωμένων απεργιακών κινητοποιήσεων σε απεργιακό αγώνα διαρκείας, με σχέδιο και στρατηγική νίκης καλώντας το σύνολο των εργαζομένων στα ΜΜΕ της χώρας να γυρίσουν την πλάτη στα μεγαλοσυνδικαλιστικά παιχνίδια και τις διασπαστικές λογικές που εκθέτουν συνολικά τον κλάδο και υποσκάπτουν τα δικαιώματά του.
Ζητάμε την άμεση ενεργοποίηση της απόφασης της ΠΟΕΣΥ για κάθοδο σε επαναλαμβανόμενες 48ωρες απεργίες μέχρι την απόσυρση του κατάπτυστου αντι-ασφαλιστικού νομοσχεδίου.
Η αντι-ασφαλιστική κυβερνητική επιδρομή βρίσκεται επί θύραις και κάθε κωλυσιεργία στην παρούσα φάση αποτελεί έγκλημα, όχι μόνο στο θέμα του ασφαλιστικού αλλά συνολικά για το ζήτημα των δικαιωμάτων μας με κυρίαρχο το θέμα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.
Με δεδομένο το «σχίσμα» στους πόλους της συνδικαλιστικής εξουσίας ανάμεσα σε αυτούς που θέλουν να απεργήσουν «από υποχρέωση» και αυτούς που δεν θέλουν να απεργήσουν καθόλου, οι νέες συνθήκες απαιτούν και νέα καθήκοντα:
Οι Ενώσεις στο χώρο του Τύπου πρέπει να βρεθούν σε χέρια μαχητικών εργαζομένων-αγωνιστών προκειμένου να αποκτήσει ξανά νόημα η ύπαρξη των Σωματείων του κλάδου.
ΕΝΙΑΙΟΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ !
Να μην περάσει το αντι-ασφαλιστικό τερατούργημα!
ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ *
* Το «ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ» είναι μετωπικό συνδικαλιστικό σχήμα στα ΜΜΕ (με ένα μέλος στο ΔΣ και δύο μέλη στο Γενικό Συμβούλιο της ΠΟΕΣΥ) και αποτελείται από την«Πρωτοβουλία για την Ανατροπή» (Financial Crimes, Αριστερό Ριζοσπαστικό ΜΜΕτωπο, Σπάρτακος, ανένταχτοι) και το «Μέτωπο Αγώνα Δημοσιογράφων» (3 μέλη στο ΔΣ της ΕΣΗΕΜ-Θ) στη Θεσσαλονίκη (Ασύνταχτος Τύπος, Δημοσιογραφική Ενότητα, δημοσιογράφοι της ΕΡΤ/ΕΡΤ3 και αγωνιστές συνάδελφους στα ΜΜΕ)