Γράφει η Νάταλι Χατζηαντωνίου
Την είχα γράψει την ιστορία της Μαρίας που ήταν εξαιρετική διορθώτρια σε εφημερίδα, αλλά θα την ξαναγράψω-μέρες που ‘ναι - εν είδει… παραβολής. Η Μαρία λοιπόν που είναι Αριστερή και όχι «ντεμέκ» Αριστερή, πήρε σύνταξη. Αλλά της λείπει η εφημερίδα... Και γι αυτό όταν πιάνει το ρολόι την 7η απογευματινή, την ώρα δηλαδή που η διόρθωση στις εφημερίδες αρχίζει να έχει φουλ-κίνηση, η Μαρία, που καταλαμβάνεται από νοσταλγία, βγαίνει και κάνει βόλτες στο κέντρο. Ζει, βλέπετε, μόνη της. Και βέβαια, αν και συνταξιούχος στη δημοσιογραφία δε σημαίνει σε καμία περίπτωση παροπλισμένος (συχνά σημαίνει το αντίθετο: έμπειρος κι ετοιμοπόλεμος), η Μαρία δεν δέχεται καμία δουλειά αν δεν βεβαιωθεί ότι δεν κόβει οργανική θέση από κάποιον από τους δεκάδες ανέργους συναδέλφους της ή ένα πολύτιμο έσοδο από κάποιον που παλεύει να επιβιώσει…
Πού τη θυμήθηκα τώρα τη Μαρία και μερικούς έντιμους και σιωπηλούς σαν κι εκείνην; Εκ των..
υστέρων, με αφορμή την άρτι λήξασα απεργία και το περίφημο απεργοσπαστικό φύλλο της Καθημερινής που βγήκε ψηφιακά, με πρόσχημα μεν «το κενό ενημέρωσης σε μία περίοδο, κατά την οποία στη Βουλή συζητείται το ασφαλιστικό νομοσχέδιο», αλλά περιλάμβανε άπασες τις ειδήσεις από διάφορα ρεπορτάζ. Κι αυτό το φύλλο, επειδή η απεργία της ΕΣΗΕΑ είχε αντιμετωπιστεί ως κατά βάθος «φιλοκυβερνητική» (απ΄όσους επέμεναν ότι η έλλειψη ενημέρωσης θα διευκόλυνε τα κυβερνητικά σχέδια για εν κρυπτώ διαπραγματεύσεις και συμφωνίες), χαιρετίστηκε από ορισμένους ως μέγιστη «επαναστατική πράξη στο δημοσιογραφικό χώρο»!
Δεν θα πω για όσους πανικόβλητους συναδέλφους αναγκάστηκαν να δώσουν κείμενα υπό το φόβο του εργοδότη τους. Θα πω όμως για όσους πανηγύρισαν δημοσίως και θεώρησαν φοβερό ηρωισμό και.. ακτιβισμό έναντι της κυβέρνησης αλλά και έναντι των συναδέλφων τους να δώσουν κείμενο και μάλιστα ενυπόγραφο (Τι παράξενο! Κάποτε οι απεργοσπάστες ήταν «μυστικοί» και, εάν αποκαλύπτονταν, δαχτυλοδειχτούμενοι και ντροπιασμένοι για πάντα!).
- διαβάστε τη συνέχεια στο e-tetradio.gr
